ทางด้านโรงหมอมีหนึ่งบุรุษยืนกอดอกพิงประตูห้องด้วยใบหน้าเย็นชากับหนึ่งสตรีที่กำลังปั้นหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความไม่พอใจ ฟ่านฮั่นเหลียงตวัดสายตามองคนที่ตนรู้สึกไม่ชอบหน้าอีกครั้ง นางมาเยี่ยมสหายหลังจากเซียนเซิง (อาจารย์) ที่สอนปล่อยออกจากห้องเรียน แต่ไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะหายไปไหนก็ไม่ทราบ เมื่อคิดว่ารออีกหน่อยคงไม่เป็นไรกลับกลายเป็นว่าคนที่โผล่มาดันเป็นบุรุษไร้หัวใจผู้นี้เสียนี่!
“ท่านจะอยู่ตรงนั้นอีกนานแค่ไหน” เสียงหวานเอ่ยถามราวกับตะคอก ทำให้ชายหนุ่มเหลือบสายตาไปมอง
“จนกว่านางจะกลับมา” คำตอบนั้นยิ่งทำให้คิ้วเรียวแทบผูกเป็นปมขนาดใหญ่
“ท่านไม่เคยสนใจใยดีนางสักครั้ง แล้วทำไมตอนนี้ต้องทำเหมือนเพิ่งรู้ว่ามีคู่หมั้นด้วยเล่า” ริมฝีปากบางฉีกยิ้มเย้ยหยัน
“เจ้าต้องสนใจเรื่องของคนอื่นด้วยหรือ” คำค่อนแคะซึ่งๆ หน้าทำเอาคุณหนูฟ่านถึงกับมีโทสะ ร่างเล็กลุกขึ้นหมายจะตีเขาให้เต็มแรงสักหนึ่งที แต่เคราะห์ซ้
