ตอนที่ 8 เจ้าช่างหอมหวานยิ่งกว่าขนม NC
1653 คำ
Warning : ตอนนี้มีฉากร่วมรักโดยอีกที่ฝ่ายไม่ได้ยินยอมพร้อมใจทั้งหมด ความสัมพันธ์ของตัวละครเข้าข่ายการ NTR หรือความสัมพันธ์เชิงเป็นชู้เนื่องจากลูกสาวของเรามีคู่หมั้นอยู่แล้ว
คนตัวโตปลดชุดนอนตัวบางออก อกเต่งตึงที่ถูกซ่อนไว้โผล่ออกมาสู่สายตาจนเขาไม่สามารถอดใจไหว ความนุ่มฟูถูกบีบเบาๆ อย่างหวั่นกลัวว่าแรงอันมากล้นของบุรุษจะทำให้อีกฝ่ายเจ็บ
“อ๊ะ” ความเสียวแปลบแล่นไปทั่วร่างจนกายบางถึงกับแอ่นอกรับ ดูเหมือนว่า ‘เก้าราตรีลืมเลือน’ จะทำให้เวลาเล้าโลมเหลือน้อยลงเต็มที หากมิได้ร่วมรักกับบุรุษแล้วล่ะก็ นางจะถูกธาตุไฟเข้าแทรกจนอาจถึงแก่ชีวิต
“เจ้าช่างหอมหวานยิ่งกว่าขนมเสียอีก” จมูกโด่งสูดดมกลิ่นกายหอมกรุ่นพลางอ้าปากครอบครองยอดถันสีสวย
“อ๊ะ….อ๊า!” ความเป็นสาวถูกรุกเร้าด้วยปลายนิ้วยาวที่กำลังเคลื่อนลงมานวดวนตรงติ่งเกสรไปพร้อมกัน
กลีบบุปผาอวบอูมเปียกแฉะจนเรียกได้ว่าพร้อมเสียยิ่งกว่าพร้อม แต่กระนั้นก็ยังต้องเบิกช่องทางให้มากกว่านี้ ขอเพียงทำให้คนใต้ร่างเจ็บน้อยที่สุดต่อให้ต้องอดทนต่อความปวดหนึบช่วงล่างมากแค่ไหนเขาก็เต็มใจ
“อืออ….ตรงนั้น….ร้อนไปหมดเลย” สะโพกผายส่ายไปมาเพราะไม่รู้ว่าความยุบยิบตรงกลางกายจะแก้เช่นไร จนเมื่อนิ้วเรียวแหวกว่ายเข้ามาด้านใน ความหวามไหวบางอย่างก็แล่นขึ้นมาทันที
“ตัวเจ้าร้อนเกินไปแล้ว” เพราะยาพิษทำให้ร่างบางร้อนฉ่าดุจจับไข้ ชายหนุ่มเริ่มขยับสำรวจโพรงอุ่นด้านในพร้อมกับฉกชิมเจ้าซาลาเปาคู่งาม ความชุ่มชื้นทำให้นิ้วของเขาขยับง่ายขึ้น ยอดอกถูกตวัดเลียจนมันแข็งชัน
“…อื้มม….อ๊า….ได้โปรด….ช่วยข้าที” ความร้อนรุ่มจากภายในทำให้ถิงถิงรู้สึกราวกับจะตายเสียให้ได้ ฟังเสียงเว้าวอนอย่างน่าสงสารกายแกร่งจึงยืดตัวขึ้นแล้วจับแท่งเนื้ออวบแน่นเอาไว้เต็มมือจ่อไปยังช่องทางสีหวาน ดูเหมือนว่าจะยื้อเวลาต่อไปไม่ได้แล้ว
“มันคงเจ็บมาก แต่ข้าจะพยายาม” คิ้วเข้มขมวดมุ่นด้วยความกังวล นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ร่วมเตียงกับสตรี ประสบการณ์ในเรื่องนี้จึงเท่ากับศูนย์ หนังสือประโลมโลกใดๆ ก็ไม่เคยอ่านด้วยไม่คิดว่าจะได้โอบกอดนางอันเป็นที่รักเร็วถึงเพียงนี้
“อื้อ!”
“อึก!”
ความคับตึงยามสอดใส่แท่งทวนด้ามยาวเล่นงานคนทั้งคู่ โฉมสะคราญสั่นระริกเจ็บปวดจากการโดนรุกล้ำ แต่เพราะฤทธิ์ของยาพิษทำให้แรงปรารถนาก้าวเข้ามามีอำนาจมากกว่าจนไม่รับรู้สิ่งใดเว้นเสียแต่ตอบสนองความต้องการอันมากล้น ก้นงอนเคลื่อนเข้าหาด้วยตนเองเมื่ออีกฝ่ายขยับช้าไม่ได้ดั่งใจ
“ถิงถิง!” เสียงทุ้มแหบพร่าดุเล็กน้อย ที่เขาค่อยๆ ขยับก็เพราะกังวลว่านางจะเจ็บ
“ข้าไม่ไหว…อึก…กอดข้าสิ….ข้าต้องการท่าน” เพียงไม่กี่คำสติของชายหนุ่มก็ขาดหาย คำที่อยากได้ยินมาตั้งแต่วันนั้น…ในวันแรกที่เราได้พบกัน
“อ่า…เจ้าช่างใจร้ายนัก” นางทำให้เขากลืนน้ำลายตนเอง ทั้งที่บอกไว้ว่าจะทะนุถนอมแท้ๆ
“อ๊า!” เสียงหวานครางลั่นยามแก่นกายกระทั้นเข้ามาจนหมด ส่วนปลายอัดแน่นครูดไปกับผนังด้านในจนเสียดเสียว หยาดน้ำรักสีใสไหลเยิ้มอาบด้ามทวนจากการกระตุ้นซ้ำๆ ของคนตัวโต
สองแขนบอบบางเอื้อมไปโอบรอบคอคนด้านบนเพื่อหาที่พึ่งพิง ใบหน้างดงามร้อนผ่าวเงยรับจูบจากอีกฝ่าย ต้นขาขาวถูกเคล้นด้วยความเสน่หา เอวสอบถอนกายออกแล้วสวนกลับเข้าไปอีกครั้งสร้างความซาบซ่านจนยากจะบรรยาย
“อ้าาา…อืออ..” เมื่อริมฝีปากอิ่มเป็นอิสระเสียงครวญคร่ำก็คลอเคล้าราวกับเพลงรักที่ถูกบรรเลงในงานเลี้ยง
“อืม….ถิงถิง…จ๊วบ” ลิ้นหนาไล้เลียไปตามซอกนิ้วของมือบางที่จับมากุมไว้ คุณหนูใหญ่จากตระกูลโจวสะท้านจนภายในตอดรัดถี่ๆ
ทุกการสัมผัสของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกอันเปี่ยมล้นจนแม้แต่นางที่ตกอยู่ในห้วงภวังค์ยังสามารถรับรู้ได้ จุมพิตแผ่วเบาที่ปลอบประโลมกันแม้จะต่างกับช่วงล่างที่เร่าร้อนก็ตาม กระนั้นกลับยิ่งเติมเต็มความอ้างว้างของเด็กสาวผู้ไร้ที่พึ่งพิงได้เป็นอย่างดี
“อีก….อื้ออ….เอาอีก….อ๊ะ….แรงอีก” เพราะใกล้ถึงฝั่งฝันคนตัวเล็กจึงร้องขออย่างลืมอาย
“ได้สิ…ซี๊ด….เพื่อเจ้า ข้าทำได้ทุกอย่าง” ริมฝีปากหยักกดจูบลงข้างขมับชื้นเหงื่อก่อนเร่งจังหวะให้มากขึ้น เขายินดีปรนเปรอนางจนกว่าจะพอใจอยู่แล้ว
พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ
ท่อนเอ็นลำหนาตอกอัดตราตรึงจนมิดสุดปลายทาง เสียงผิวกายของทั้งสองดังกังวานไปทั่วห้องพักฟื้นแต่กระนั้นทั้งคู่ก็มิได้ให้ความสนใจ พวกเขากำลังมัวเมาอยู่ในรสรักที่มอบให้แก่กันไม่หยุดหย่อน ยิ่งคลื่นลมถาโถมรุนแรงมากเท่าไหร่ เรือลำน้อยก็โยกไหวสั่นคลอนเร่าร้อนมากเท่านั้น
“อ๊ะ….อ๊า!….ท่าน…..อื้อ!” ขาเตียงไม้ลั่นเอี๊ยดอ๊าดคล้ายกับว่ามันจะหักได้ทุกเมื่อ ผิวนวลเนียนเต็มไปด้วยร่องรอยการตีตราจอง
“เรียกท่านพี่สิ” เสียงแหบพร่ากระซิบข้างใบหูเล็กก่อนจะเลียเบาๆ ให้กับความน่ารักนั้น
“ท่านพี่…อ้า….ท่านพี่” หญิงสาวร้องหาอย่างว่าง่าย
“น้องหญิง เจ้าช่างน่าเอ็นดูยิ่งนัก”
พั่บ พั่บ พั่บ
หน้าท้องลอนคลื่นพร่างพราวไปด้วยหยาดเหงื่อ ช่วงล่างเคลื่อนขยับกระแทกเป็นจังหวะระรัวเร็ว คนตัวโตเร่งสะโพกหนักกดย้ำจนโฉมสะคราญบิดเร่าทนความเสียวแทบไม่ไหว ช่องทางรักโอบรับแท่งเอ็นดูดดึงไม่ให้หลุดออกจากกัน ท้องน้อยของถิงถิงกระตุกเกร็งบีบรัดรุนแรงจนชายหนุ่มนิ่วหน้าไม่อาจต้านทานความเสียวซ่านที่ได้รับ สุดท้ายทั้งคู่ก็จับจูงกันไปถึงดวงดาว
“แฮ่ก แฮ่ก”
คนตัวเล็กหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน แต่ถึงอย่างนั้นความอึดอัดข้างในก็ยังไม่หายไปทั้งหมด ด้วยความสติไม่อยู่กับตัวจึงพูดในสิ่งที่รู้สึกออกไป
“ข้า…ต้องการมันอีก” นางเงยหน้าประทับริมฝีปากไปที่แก้มสากอย่างออดอ้อน
“พี่ตามใจเจ้า” มุมปากของร่างสูงกดลึกด้วยรอยยิ้มหวานล่อลวงให้คนงามมอบจุมพิตให้อีกครั้ง
“อ๊ะ!”
กายกำยำล้มตัวลงมานอนตะแคงข้างหันหน้าเข้าหาหญิงสาวโดยที่จุดเชื่อมประสานยังไม่หลุดออก ด้านล่างขยับแทรกบดเบียดเข้าไปตรงหว่างขาขาวแล้วยกขาคนงามให้พาดมาบนตัว วงแขนกว้างสอดรองศีรษะเล็กให้หนุนนอนอย่างพอดิบพอดี มืออีกข้างเชยคางมนขึ้นมามอบลิ้นร้อนให้ดูดกินด้วยความโหยหา จากนั้นจึงเริ่มบทเพลงแสนยั่วยวนอีกครั้ง
“อึก…อื้มม…..อือ” เสียงอู้อี้ออกมาจากลำคอโจวถิงถิงเนื่องจากครานี้เขาหาได้รุกเร้ารุนแรงเช่นที่ผ่านมาไม่ แต่กลับดึงเนื้อแท่งโตถูเข้าถูออกหนักแน่นเนิบช้าจนนางต้องอ้าขาให้กว้างขึ้นเพิ่มรับสัมผัสแนบสนิทนั่น
เท่านั้นยังไม่พอ มือซุกซนลงมาไล้วนตรงฐานยอดอกก่อนจะเขี่ยส่วนปลายไปมาพลางบีบคลึงสลับกัน เล็บยาวที่ถูกตัดแต่งมาจิกลงไปบนแผ่นหลังกว้างระบายความหวามไหวจนกระทั่งเขาเริ่มเด้งเอวสวนเข้ามาเร็วมากขึ้น
“อ่า!…ท่านพี่…..อ๊า” โพรงอิ่มน้ำส่งเสียงเฉอะแฉะจากคราบกามกิจครั้งก่อนผสมผสานไปกับเสียงครางหวานน่าฟัง
“อืม แน่นขึ้นอีกแล้ว” ยามเขาสะกิดปลายถัน ผนังด้านในก็กระตุกรับราวกับสัญญาณที่บอกว่านางกำลังพึงใจในรสรักที่เขามอบให้ ซึ่งนั่นยิ่งปลุกความฮึกเหิมในตัวบุรุษมากยิ่งขึ้น
“ตรงนั้น….อึก….อื้มมม…” เอวคอดกิ่วถูกรวบไว้ด้วยแขนข้างเดียวพลางกระแทกท่อนลำอวบจนหน้าท้องน้อยปูดนูนขึ้นมาให้เห็นเลือนราง
“ตรงนี้สินะ…อ่า…ชอบรึไม่” คนตัวโตทำตัวว่าง่ายขอเพียงนางอันเป็นที่รักพอใจ ต่อให้ต้องบำเรอกามนางทั้งวันทั้งคืนเขาก็ไหว
“ชอบ…อ๊าาา…อ๊ะ….อีก…ตรงนั้นอีก” จมูกโด่งซุกไปขบเม้มลำคอขาวที่เงยหน้ารับอย่างรู้งาน ส่วนล่างถอดถอนออกมาจนเกือบสุดแล้วควานครูดเข้าไปให้ลึกยิ่งขึ้น บั้นท้ายตึงขนัดควงเอวสร้างความหฤหรรษ์ให้ทั้งสองลุ่มหลงเร่าร้อน
ตับ ตับ ตับ ตับ
ปลายส่วนหัวผลุบเข้าผลุบออกพาให้เตียงนอนเจิ่งนองไปด้วยคราบคาวจนเปรอะเปื้อน เนินเนื้ออิ่มเต็มไม้เต็มมือถูกขยำคลึงล้นออกมาตามง่ามนิ้ว ลิ้นเล็กเลียไปตามกรอบหน้าหล่อเหลาอย่างที่เขาทำกับนางทำให้เสียงทุ้มคำรามต่ำด้วยความพอใจ พวกเขาผลัดกันปรนเปรอไม่นานนักก็พากันไปถึงจุดหมายอีกครั้ง
ค่ำคืนนั้นทุกอย่างเกิดขึ้นและจบลงก่อนตะวันโผล่พ้นขอบฟ้า ภายในห้องที่เคยเต็มไปด้วยกลิ่นการร่วมรักกลับถูกเก็บกวาดจนเหมือนว่ามิเคยมีเรื่องอันได้เกิดขึ้น คนงามถูกเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้า และป้อนยาลดไข้ก่อนจะรู้สึกตัวในเช้าวันใหม่ พร้อมกับความทรงจำในคืนแสนหวานได้เลือนหายไป มีเพียงหนึ่งบุรุษผู้นั้นที่ยังคงตั้งใจแน่วแน่ว่าจะมิปล่อยให้คุณหนูใหญ่ตระกูลโจวหลุดมือ
- ผู้เขียน
