ด้านหว่านเหวินเปียว หลังจากเสร็จสิ้นงานแต่งงานของน้องสาว เขาและทุกคนก็เร่งเก็บของเพื่อย้ายเข้ามาอยู่ในเมือง ความเข้าใจของเขาคือบ้านพักที่นายหญิงซูจัดหาให้ ในขณะที่จัดเก็บของอยู่นั้นก็อดที่จะพูดขึ้นไม่ได้
“ว่าแต่ทำไมนายหญิงซูถึงให้พวกเราอยู่บ้านหลังใหญ่ขนาดนั้นล่ะพี่ใหญ่ พี่ว่ามันแปลก ๆ ไหม อีกอย่างพวกเราเพิ่งจะเริ่มทำงานเองนะ”
จื่อหานได้ยินดังนั้นก็เลือกที่จะเงยหน้าขึ้นจากการเก็บของ พร้อมกับมีรอยยิ้มมุมปากเล็กน้อย “พอดีฉันเคยทำงานให้นายหญิงซูน่ะ แล้วอาหมิงก็ชวนฉันไปทำงานด้วยนานแล้ว แต่เพราะยังห่วงทุกคนกลัวว่าจะโดนบ้านใหญ่รังแก เลยเลือกที่จะเป็นพรานป่าอยู่ในหมู่บ้าน แต่ก็รับงานเป็นครั้ง ๆ แทน คราวนี้ได้จังหวะที่ซูฉีแต่งงานและนายยอมที่จะแยกบ้านเสียที ฉันเลยได้ทำงานกับนายหญิงซูเต็มตัว แต่นายรู้ใช่ไหม เรื่องที่เราเป็นคนของใครนั้นไม่สามารถพูดออกไปได้” ไม่วายที่จะกำชับน้องเขยเรื่องนี้
“ผมเ
