“ฮ่า ๆๆ มันไม่ตลกไปหน่อยหรือคะย่า พ่อก็ตายไปหลายปีแล้วยังต้องตอบแทนบุญคุณย่าอีกหรือคะ แล้วถ้าหากพ่อตายไปโดยไม่มีทายาท ย่าไม่ต้องขุดหลุมแล้วเรียกเถ้ากระดูกพ่อขึ้นมาตอบแทนบุญคุณหรอกหรือ แล้วแบบนี้พ่อที่ตายไปแล้วจะอยู่เป็นสุขได้อย่างไรล่ะคะ ในเมื่อมีคนก่อกวนอยู่ตลอดเวลา”
หว่านซูฉีย้อนกลับไปอย่างเจ็บแสบ ไม่คิดว่าความเห็นแก่ตัวของย่าหว่านจะมีมากจนถึงขนาดที่ยกเอาเรื่องบิดาของเธอที่ตายไปแล้วขึ้นมาอ้าง
เวลานี้ใบหน้าของย่าหว่านดำไม่ต่างกับก้นหม้อ เพราะไม่คิดว่าหลานสาวจะกล้าสวนกลับตนเองได้ขนาดนี้ แม้กระทั่งสะใภ้ใหญ่เองก็ไม่อยากจะเชื่อภาพตรงหน้าเหมือนกัน
“ไร้สำนึก นางเด็กอกตัญญู ฉันไม่คิดมาก่อนว่าบ้านหว่านของเราจะเลี้ยงอสรพิษได้ขนาดนี้ หล่อนกล้าดียังไงถึงพูดแบบนี้กับฉัน หล่อนลืมไปแล้วหรือว่าฉันคือย่าของหล่อน ซึ่งก็คือฉันเป็นแม่ของพ่อหล่อน”
“อ้าว…ย่ายังจำได้หรือคะว่าย่าเป็นแม่ของพ่อ ฉันนึกว่าย่าเก
