พี่แผนวิศวะ

ตอนที่ 8 ไม่ได้อยากชนะ (แต่ทำไมต้องแพ้)

หลังจากเก็บของเสร็จเรียบร้อย นักศึกษาหญิงที่มาค่ายอาสาก็ทยอยกันไปอาบน้ำในที่ที่ทางคณะครูจัดไว้ให้ ระหว่างที่กำลังหยิบอุปกรณ์อาบน้ำและเสื้อผ้า กานดาก็ต้องเงยหน้าขึ้นมามอง เมื่อเห็นปลายเท้าของใครหลายคนมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

“พี่มีธุระอะไรหรือเปล่า” เธอถามออกไปห้วน ๆ แล้วก็ยืนรอฟังคำตอบ ส่วนคนที่ยืนอยู่นั้นก็คือฟ้าใสกับรุ่นพี่อีกสี่คน

“ก็ไม่มีอะไร ฉันแค่อยากจะถามว่าเธอเป็นอะไรกับแผน” อีกฝ่ายถามออกมาอย่างไม่อ้อมค้อม ยืนมองหน้าเธออย่างไม่เป็นมิตร

“เป็นหลานรหัส พี่มีอะไรอยากรู้อีกมั้ย ถ้าไม่มีก็ช่วยหลีกด้วย จะไปอาบน้ำค่ะ”

นอกจากจะไม่หลีก ฟ้าใสกับเพื่อนยังก้าวเท้าเข้ามาใกล้มากยิ่งขึ้น แต่กานดาก็ไม่ได้คิดจะถอยหนี เธอยังยืนอยู่ที่เดิม สองแขนกอดเสื้อผ้าและอุปกรณ์อาบน้ำเอาไว้แนบตัว

“โธ่...เป็นแค่หลานรหัส ไอ้เราก็นึกว่าเป็นแฟนใหม่ เห็นหวงอย่างกับผัวตัวเอง” จากคำพูดนั้นแน่ชัดแล้วว่าคนตรงหน้าไม่ได้มาอย่างเป็นมิตร

“ไม่ได้เป็นตอนนี้ แต่วันหน้ามันก็ไม่แน่ แต่พี่อะ เป็นแค่เมียเก่า มีสิทธิ์หวงพี่แผนด้วยเหรอ ทำอย่างกับโดนหนูแย่งผัว” กานดาตอบกลับอย่างไม่เกรงกลัว แต่ไหนแต่ไรนิสัยของเธอก็เป็นคนแบบตาต่อตาฟันต่อฟัน ร้ายมาร้ายกลับเท่านั้น

“อะ อีดา”

“จุ๊ ๆ ห้ามตะโกนนะพี่ เดี๋ยวคนอื่นรู้หมดว่าพี่พาเพื่อนมารุมด่ารุ่นน้องเพราะหวงแฟนเก่า”

ยัยตัวแสบพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น แล้วก็เดินเบี่ยงหลบคนทั้งห้าออกมา และหมือนคำขู่ของเธอจะได้ผล เพราะไม่มีเสียงโวยวายดังตามหลังมาแม้แต่นิดเดียว

อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว กานดาก็เดินมายังบริเวณที่จัดไว้สำหรับกินข้าว ทั้งอาหารและข้าวสำหรับคืนนี้มีชาวบ้านเตรียมมาให้ เธอค่อย ๆ ตักข้าวและแกงลงในจานทีละอย่าง จากนั้นก็เดินตรงไปหาแผนและเพื่อนที่นั่งอยู่ไม่ไกลนัก

และทุกการกระทำก็มีสายตาของฟ้าใสคอยมองอยู่ ไม่ใช่ว่าไม่รู้ตัวที่โดนมอง แต่ยังไงล่ะ มองก็มองไปสิ ถึงยังไงตอนนี้เธอก็ถือไพ่เหนือกว่า คนถ้ารักกันดีต้องไม่เลิกกันสิ ในเมื่อเลิกกันแล้วก็ย่อมมีความรู้สึกไม่ดีต่อกันบ้างแหละ ยังไงก็ต้องรีบทำคะแนนตอนนี้ ก่อนที่แผนจะเปลี่ยนใจกลับไปกินน้ำพริกถ้วยเก่า

“พี่แผน หนูนั่งด้วยนะ” กานดาเอ่ยเรียกผู้ชายตรงหน้าด้วยน้ำเสียงหวานเจี๊ยบ ทำเอาครามกับบอยที่นั่งอยู่ได้แต่มองหน้ากันไปมา

“ต้องขอด้วยเหรอ ก็นั่งลงแล้วนี่” ถึงจะพูดไปแบบนั้นแต่ก็เขยิบตัวเล็กน้อยเพื่อให้เธอนั่งได้สบาย

“พี่แผน ๆ แฟนเก่าพี่หาเรื่องหนูด้วยล่ะ” ก็ไม่ใช่นางเอกในนิยายนี่นา ที่โดนอะไรแล้วต้องเก็บเงียบเอาไว้คนเดียว เรื่องอะไรต้องทำแบบนั้น สู้พูดออกไปให้เขารู้ความร้ายกาจของยัยแฟนเก่านั่นจะดีกว่า

“ฟ้าทำอะไรเราหรือเปล่า” ระหว่างที่ถาม สายตาคมก็มองสำรวจร่างกายเธอไปด้วย เกรงว่าฟ้าใสจะทำร้ายกานดา เพราะอีกฝ่ายก็แรงใช่ย่อย

“ไม่ได้ทำหรอก หนูเก่งจะตาย เอาตัวรอดได้” แล้วดูคำตอบของยัยตัวเล็กนี่สิ มั่นอกมั่นใจเป็นที่หนึ่ง

“ไม่เป็นอะไรก็ดี แต่ถ้าฟ้ายังหาเรื่องไม่หยุดต้องมาบอกพี่นะ เดี๋ยวพี่ไปคุยเอง”

“ไม่ต้อง ๆ พี่ไม่ต้องไปคุยหรอก หนูจัดการได้สบายมาก” เรื่องอะไรจะเปิดโอกาสให้เขาไปคุยกับผู้หญิงคนนั้น ขืนคุยกันไปคุยกันมาแล้วรื้อฟื้นความหลังกันจะทำอย่างไร

“เก่งให้มันได้ตลอด”

“หนูเก่งอยู่แล้ว” กานดายืดอกรับคำชมอย่างภาคภูมิใจ “อ่อ พี่แผน อย่าลืมนัดเราคืนนี้นะ เดี๋ยวหนูไปหา”

ระหว่างที่พูดกับเขา ข้าวคำสุดท้ายก็ตักเข้าไปพอดี กานดาลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วเดินออกไปโดยที่ไม่ได้พูดอะไรอีก ทำให้ทั้งครามและบอยที่นั่งฟังอยู่นานแล้วรีบถามขึ้นมา

“มึงกับน้องดานี่ยังไง คบกันแล้วเหรอ”

“ยังไง ๆ พี่แผน”

“ยังไม่ได้คบ น้องมันกำลังจีบกูอยู่”

แต่พอได้ฟังคำตอบก็ยิ่งพาให้สงสัย แต่แผนก็ไม่ได้อธิบายไปมากกว่านี้ เขาเองก็ลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วเอาจานข้าวไปล้างเช่นกัน

ทำอะไรเรียบร้อย กานดาก็ออกมาเดินเล่นตามลำพัง เธอไม่ค่อยมีเพื่อนในคลาสมากนัก อาจเป็นเพราะนิสัยส่วนตัวที่ไม่ชอบสุงสิงกับใคร จะอยู่กับคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจมากกว่า อย่างเช่น ลุงรหัสของเธอเป็นต้น

แต่ระหว่างที่กำลังสูดเอาอากาศสดชื่นของช่วงค่ำเข้าปอดอยู่นั้น เสียงที่ไม่พึงประสงค์ก็ดังขึ้น

“ตั้งใจอ่อยแผนน่าดูเลยนะ คิดเหรอว่าวิธีนี้จะใช้ได้ผลน่ะ” เมื่อหันไปมองก็เป็นตามคาด ฟ้าใสกำลังเดินเข้ามาหา สีหน้าท่าทางเอาเรื่องทีเดียว

“พี่จะเอายังไงกับหนูอีกเนี่ย ทำไมชอบหาเรื่องรุ่นน้องนักนะ” กานดาพูดออกไปอย่างที่ใจคิด หากเป็นรุ่นเดียวกัน ผู้หญิงคนนี้อาจจะไม่กล้าหาเรื่องขนาดนี้ก็ได้

“ทำไมฉันต้องหาเรื่องแก” ฟ้าใสเชิดหน้าขึ้นพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ

จะบอกว่าไม่ได้หาเรื่อง แต่ตลอดทั้งวันที่ผ่านมากลับเอาแต่หาเรื่องเธอไม่หยุด “นี่ขนาดไม่ได้หาเรื่องนะ”

กานดาพูดออกมาด้วยเสียงที่ไม่ได้ดังมากนัก แล้วก็พยายามเดินเลี่ยงไปทางอื่น แต่ฟ้าใสก็มายืนดักหน้าเอาไว้ได้

“อย่างแกเนี่ย จับแผนไม่อยู่หรอก”

“หนูก็ไม่ได้บอกว่าจะจับพี่แผนนะ หนูกำลังจีบพี่แผนอยู่ต่างหากล่ะ” ไม่รู้ว่าลุงรหัสของเธอมีอะไรดี รุ่นพี่แฟนเก่าคนนี้ถึงได้อยากจะคืนดีนัก หรือว่าจะแซ่บ

“อย่างแกไม่มีวันชนะฉันหรอก” ฟ้าใสยังคงพูดต่อ

“ก็ไม่ได้อยากชนะนะ แต่ทำไมหนูต้องแพ้อะ”

ก็ไม่ได้คิดจะแข่งขันด้วยตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่ถ้าให้พูดเรื่องแพ้ชนะ คนอย่างกานดาไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นผู้แพ้ก็แล้วกัน

พูดจบเธอก็รีบเดินออกมาทันที เบื่อที่จะต้องเถียงด้วย ไม่ได้มีประโยชน์อะไรในชีวิตเลยสักนิด จะว่าไปตอนนี้ก็มืดแล้ว ไปหาคนที่นัดไว้ดีกว่า

แผนนั่งรอกานดาอยู่หน้าเต็นท์นอนของตัวเอง สายตาก็พยายามมองหาว่าเมื่อไหร่เธอจะมา แล้วก็เห็นร่างเล็กเดินไว ๆ แต่ว่า กานดาไม่ได้เดินมาทางเขา สีหน้าของเธอนิ่งเรียบ แล้วก็เดินไปยังด้านหลังอาคารที่พังอยู่ ไม่ได้เดินมาหาเขาตามที่นัดไว้

ดวงตาเพ่งมองแผ่นหลังที่เดินห่างออกไปเบิกโต เมื่อเขาเห็นเงาสีดำกำลังตามติดกานดาไม่ห่าง อีกทั้งมันยังเด่นชัดมากกว่าทุกครั้งที่เขาเคยเห็น

“เกิดเรื่องแล้วว่ะ” แผนพูดขึ้นทำให้ครามกับบอยที่อยู่ในเต็นท์โผล่หน้าออกมาดู

“เรื่องอะไรวะ” ครามเอ่ยถามแล้วมองไปยังทางที่แผนมองอยู่

“เงานั่นมาอีกแล้ว คราวนี้มันชัดยิ่งกว่าเดิมอีกว่ะ” แผนหันไปบอกเพื่อนสนิท แล้วรีบลุกขึ้น

“จะไปไหนไอ้แผน”

“กูก็จะไปตามดาน่ะสิ ถ้าปล่อยไปเกิดเรื่องใหญ่แน่”

เขารับรู้ได้ว่ารอบ ๆ บริเวณโรงเรียนกำลังมีอะไรบางอย่างเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ และจุดมุ่งหมายของมันก็คือกานดา เหมือนกับว่า มนต์ดำที่ติดตามเธอนั้นจะเริ่มทำงานแล้ว

ระหว่างที่เขากำลังรีบเดินไปยังอาคารหลังนั้น แผนก็ชะงักนิ่ง เพราะสิ่งที่กำลังเคลื่อนตัวไปทางเดียวกันคือวิญญาณมากมาย และพวกมันก็ล้วนแต่เป็นวิญญาณผีตายโหง คนที่สามารถควบคุมพวกมันที่มีมากมายขนาดนี้ได้ย่อมไม่ธรรมดา

แล้วใครกันที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้

///////////////////////////////////////////////////////