ภูผายังคงเทียวรับเทียวส่งสายป่านทุกเมื่อเชื่อวัน ไม่ว่าจะยุ่งแค่ไหนเขาไม่มีทางจะปล่อยให้เธอกลับคนเดียวแน่ๆ แม้จะเทียวไปรับไปส่งสาวใช้เป็นประจำถึงกระนั้นผู้เป็นแม่อย่างคุณทัศนาก็ยังไม่รู้เลยว่าลูกชายตัวดีที่ชอบออกไปธุระเช้าเย็นสม่ำเสมอแบบนี้ ไปไหนกันแน่?
ก็เพราะไม่มีใครนึกถึงต่างหากล่ะว่าคนอย่างภูผาที่บอกว่าเกลียดสายป่านนักหนากลับกลายเป็นคนขับรถให้เธอไปโดยปริยาย
“อ้าว ตาผา นั่นจะไปไหน”คุณทัศนาทักลูกชายที่เพิ่งจะเข้ามาอาบน้ำไม่ทันไรก็จะรีบออกไปอีกแล้ว
“ไปธุระ ครับแม่”
“ธุระอะไรกันนักหนา เห็นไปทุกเย็น”
“ใช่ค่ะ ตอนเช้าก็ด้วยค่ะคุณแม่” สายธารที่เพิ่งกลับมาได้ยินมารดากับพี่ชายกำลังคุยกันพอดีจึงขอแจมด้วย เพราะเธอก็สงสัยอยู่เหมือนกัน
“เอ่อ...
สักพักเสียงมือถือของภูผาดังขึ้น ความรู้สึกเขาในตอนนี้เหมือนดั่งเสียงสวรรค์ที่กำลังต่อชีวิตให้แก่เขา ภูผาเดินเลี่ยงไปพร้อมหันหลังให้กับสายตาของมารดาและ
