ท่านประธานทวงลูก(รัก)

EP 1

1

ถึงแม้โรงแรมระดับห้าดาวที่ตอนไปสัมภาษณ์งานเมื่อปีก่อน จะยังไม่ได้เปิดตัวอย่างเป็นทางการ เพราะเจอโรคร้ายระบาดทั่วโลกอยู่ในขณะนี้ ต่อให้ได้รับวัคซีนกันถ้วนหน้าและเริ่มมีการเปิดประเทศแล้ว

แขกชาวต่างชาติลดลงเยอะ ก็ยังดีที่มีคนไทยเข้ามาใช้บริการบ้างประปราย แต่ผู้จัดการฝ่ายขายห้องจัดเลี้ยงอย่างนัดดากร ก็ยังแต่งตัวสวยหรูและดูแพงเสมอ

ถึงชุดที่ใส่จะไม่ได้ราคาแพงอะไรมากมาย อยู่ในราคาพันนิดๆ เท่านั้น แต่ด้วยส่วนสูงร้อยเจ็ดสิบสอง น้ำหนักห้าสิบสาม รอบเอวยี่สิบสอง ซึ่งตอนนี้มีเข็มขัดหนังเทียมสีทำคาดเอาไว้ เดรสแขนกุดตัวในสีเหลืองไข่ไก่ ก็เข้ารูปไปตามส่วนเว้าโค้งของผู้สวมใส่ เพราะขี้เกียจสรรหาสีเสื้อผ้า เลยจัดระเบียบด้วยการใช้สีตามวัน

และนี่คือวันจันทร์ ชุดที่ออกโทนสีเหลืองทั้งหมด จะถูกใส่ในวันนี้ วนเวียนไปเรื่อยๆ จนครบ ส่วนสูทพอดีตัวสีดำนั้น มีไว้ไม่เยอะ อาศัยใส่เข้ากับชุดสีอื่น จะได้ไม่สิ้นเปลืองนัก พอๆ กับรองเท้าส้นสูงสามนิ้ว ที่ส่วนใหญ่มักจะอยู่ท้ายรถ และจะถูกเอามาใช้แค่เวลาออกไปพบลูกค้าเท่านั้น อยู่ในออฟฟิศ

ถ้าต้องเดินเยอะๆ ก็จะเปลี่ยนเป็นหนึ่งหรือสองนิ้วพอ เพื่อลดอาการปวดเมื่อยน่อง ส่วนตอนขับรถ นัดดากรจะใช้รองเท้าแตะแบบสวม มีไว้ในรถหลายคู่แทน เพราะใส่สบายและสะดวกในการเหยียบคันเร่งกับเบรกมากกว่าส้นสูง

อาคารสี่ชั้นสิบคูหา ที่นัดดากรเพิ่งขับรถออกมา แล้วไปกลับรถราวสองช่วงเสาไฟฟ้า หลังแรกคือร้านข้าวแกงค้ำคูน ซึ่งเป็นของเธอกับแม่นั้น กำลังมีลูกค้าเต็มเช่นทุกเช้าเมื่อหันขวาไปมอง แม่กับพี่สะใภ้กำลังช่วยกันขายของชนิดหัวหมุน มีทั้งลูกค้าประจำและจร ตอนหกโมงครึ่ง ส่วนใหญ่จะเป็นคนทำงานกับเด็กนักเรียน เพราะอยู่ใกล้โรงเรียน ส่วนตอนตีห้า เป็นลูกค้าสายบุญ จะมาซื้อไว้ตักบาตรทุกเช้า

หลังติดกันนั้นเป็นบริษัทขายเครื่องกรองน้ำ เจ้าของคืออรรถพล หรือคุณออฟ พี่สาวชื่อแอฟ เป็นหม้าย มีลูกติดสองคน ค่อนข้างสนิทกับบ้านเธอ คนน้องนั้นมักจะพยายามขายขนมจีบให้เธอบ่อยครั้ง สามคูหาสุดท้ายเป็นอู่ซ่อมรถ

เจ้าคือของดุสิต หรือเธอกับคนในบ้านจะเรียกว่าคุณสิต นี่ก็พ่อหม้ายลูกติดสองเช่นกัน และก็มักจะพยายามขายขนมจีบให้เธอไม่ต่างกัน ดีตรงที่ทั้งสองทำแบบสุภาพ ถ้อยทีถ้อยอาศัย เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เธอกับคนในบ้าน เธอเลยไม่ได้ลำบากใจใดๆ เวลาต้องเจอกัน

“คุณออฟก็ดี คุณสิตก็ได้ ว่าแต่เค้กสนใครล่ะ?”

พี่สะใภ้มักจะชอบมาแหย่เธอเสมอๆ เพราะเห็นว่าทั้งสองหนุ่มเป็นคนดี มีน้ำใจ และโตเป็นผู้ใหญ่ ฐานะนั้นก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ เรียกว่าอยู่ระดับเดียวกับเธอ หรืออาจจะรวยกว่าด้วยซ้ำ ติดตรงที่ตอนนี้เธอยังไม่อยากสนใจกับเรื่องนี้ เพราะอยากทำงาน เก็บเงินให้ได้มากๆ ก่อน เผื่อวันข้างหน้าจะเอาไว้ลงทุนทำกิจการของตัวเอง จะเป็นอะไรนั้น ก็แล้วแต่ช่องทางจะเอื้ออำนวยก็แล้วกัน

หญิงสาวเปลี่ยนเป้าหมายสายตา จากขวาไปเป็นซ้าย เมื่อต้องจอดรอไฟเขียว เห็นป้ายโครงการคฤหาสน์หรูสไตล์คลาสสิก บนเนื้อที่กว่าสี่สิบไร่ แต่มีเพียงสามสิบหลังเท่านั้น พื้นที่ต่อหลังมีตั้งแต่เกือบหรือเกินสองร้อยห้าสิบกว่าตารางวา ราคาขายเริ่มต้นที่ห้าสิบไปหาร้อยสี่สิบล้านบาท ซึ่งเป็นหลังใหญ่สุดในหมู่บ้าน และมีเพียงห้าหลังเท่านั้น

รู้ว่าชีวิตนี้หมดสิทธิ์จะได้เป็นเจ้าของ แต่นัดดากรก็เคยเข้าไปเดินดูบ้านตัวอย่างมาแล้วเมื่อเดือนก่อน ตอนกุลธิดา ผู้เป็นเจ้าของโครงการติดต่อใช้ห้องจัดเลี้ยงไว้ เพื่อเปิดตัวอย่างเป็นทางการในอีกไม่กี่วันนี้ ยิ่งจุดไฟฝันให้อยากเป็นเจ้าของคฤหาสน์หรูหราราคาเกินเอื้อมสำหรับเธอขึ้นมาอีกหลายเท่า

ในโครงการมีคฤหาสน์ให้ลูกค้าเลือกสองแบบ แต่ละแบบมีสี่ห้องนอนบ้าง เจ็ดห้องนอนบ้าง และห้องอื่นๆ รวมทั้งเฟอร์นิเจอร์ที่ใช้นั้นนำเข้าทั้งสิ้น มันแพงจนไม่อยากจะเชื่อ และถึงจะขายแพงอย่างนี้ เจ้าของโครงการก็ออกจะตระหนี่ในความรู้สึกเธอ เพราะต่อราคาค่าห้องจัดเลี้ยงค่าอาหาร ชนิดที่แทบไม่เหลือกำไรให้เลย จนอยากจะถามว่า

“ต่อขนาดนี้ขอใช้ฟรีเลยมั้ยคะพี่ดา”

ถึงจะเหน็บในใจยังไง แต่พอเจอหน้ากุลธิดาทีไร นัดดากรก็ต้องยกมือไหว้และคอยเอาอกเอาใจ ตามหน้าที่ฝ่ายขายที่ดีเสมอๆ และถ้าเลือกได้ก็อยากจะดิวงานกับอดิเทพ ลูกชายของกุลธิดามากกว่า เพราะไม่งกเหมือนแม่ แถมยังเข้าอกเข้าใจคนทำมาค้าขายด้วยกันอย่างไม่น่าเชื่อ

“ถ้าคุณแม่ต่อมากๆ จนคุณเค้กไม่ไหว ก็แอบไลน์บอกผมได้นะครับ เดี๋ยวผมจะช่วยด้วยการขอเข้ามาดีลให้เองครับ คุณแม่ก็ตามประสาคนค้าขายครับ ท่านจะค่อนข้างละเอียดในทุกๆ เรื่องครับ บ้านทุกหลังท่านก็จะไม่ปล่อยผ่านแม้แต่จุดเดียว ท่านจะลงมาตรวจหมดครับ”

ลูกชายออกปากตั้งแต่ครั้งแรกๆ ที่คุยงานกันแบบนี้ แปลว่าแม่คงจะเค็มเข้าขั้น และเป็นที่เลื่องลือในบริษัทแน่ๆ

แล้วใครจะกล้าบอกตรงๆ ล่ะ ก็ได้แต่ยิ้ม ในใจก็สงสารเจ้านายตัวเองไม่น้อย เจอโรคระบาดระลอกสองนั้น ก็ลดกระหน่ำซัมเมอร์เซลแทบจะไม่ได้อะไรแล้ว ยังจะมาเจอลูกค้ากระเป๋าหนักแต่ตระหนี่และย่ำยีคนกำลังแย่อีก แต่นัดดากรก็ชอบโครงการนี้มาก เพราะมีสระว่ายน้ำ สโมสร สวนสวย และรู้ดีว่าก็คงจะได้แค่ชอบกับเพ้อถึงเท่านั้นแหละ

Rung : ถึงยังแก อย่ามาช้านะ เดี๋ยวจะเจอดีเข้าให้

มีสายบอกว่า เจ้าของใหม่ เขี้ยวยิ่งกว่าคุณพี่ดาของแกอีกนะ

ให้ไวๆ

ตามด้วยสติ๊กเกอร์หมาขนปุยพ่นไฟ

นั่นเป็นไลน์จากรุ่งฤดีเพื่อนรัก และเพื่อนคู่ทุกข์คู่ยาก ทำงานเป็นเลขาของไดเร็กเตอร์ฝ่ายจัดเลี้ยง ที่เจ้าของโรงแรมเพิ่งให้ออกไป เมื่อตอนโรคร้ายมาระลอกแรก รวมทั้งตำแหน่งไดเร็กเตอร์ทุกฝ่ายด้วย เพราะรับภาระไม่ไหว เนื่องจากรายได้ก็ติดลบมาตลอด

“นี่ๆ แก ข่าวร้อนๆ จากวงในสุดๆ บอกว่าบอสเราขายโรงแรมแล้วนะ เพิ่งเซ็นสัญญาไปเมื่อชั่วโมงก่อน พรุ่งนี้เจ้าของใหม่จะเข้ามา เห็นเขาฝากพี่วดีให้เมลแจ้งผู้จัดการแผนกทุกคนว่าให้เข้าประชุมพรุ่งนี้เช้าเลยนะ”