เจ้าของใบหน้าสวยสะดุดตาพูดเบาๆ คนเดียว เพราะยังคงเคืองการกระทำของเขาเมื่อครั้งก่อนอยู่ เลยอยากประชดด้วยการทำให้เขาตาค้างกับชุดสั้นๆ บ้าง แต่ดันไม่เป็นอย่างที่คิดไว้เลย จะเปลี่ยนก็ดันเอาชุดที่เขาซื้อให้ กลับบ้านหมดแล้ว
“จะเปลี่ยนทำไมยะ ก็ไม่ได้ออกไปไหนนี่นา นั่งทำงานในนี้แค่นั้นละกัน ใครจะมาเห็น หรือถ้าเห็น ใครจะกล้าว่าอะไรแกล่ะ นี่มันตัวแกนะเว้ย สนทำไม ไม่มีใครมาหาให้กินนี่หว่า”
สรุปให้ตัวเองดังนั้นแล้ว คนใส่ชุดสั้น ก็นั่งทำงานไปเรื่อยๆ พอถึงเวลาเที่ยง ก็เดินไปกินข้าวที่แคนทีนกับรุ่งฤดีและพนักงานขายอีกสองคน แถมยังมีพชรพลตามไปสมทบอีก
“น้องเค้กไม่เรียกพี่เลย พี่ตามมาแทบไม่ทัน”
“เค้กนึกว่าพี่เต้ยออกข้างนอกค่ะ”
ริมฝีปากบางเอื้อนเอ่ย พร้อมกับยิ้มน้อยๆ ให้เขา ตาก็มองอาหาร ว่าจะกินอันไหนดี โดยไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่ากำลังทำให้หนุ่มๆ ในแคนทีน แทบไม่เป็นอันจะกินข้าวไปตามๆ กัน เพราะมัวแต่แอบมองสองเรีย
