Part นวพล
ผมรอขึ้นรถรอบหนึ่งทุ่ม ถึงบ้านเกิดก็ช่วงตีสาม ผมโทรบอกพ่อมารอรับแล้ว บ้านผมอยู่แถบชานเมืองใกล้ๆ กับคิวรถโดยสาร แต่ทางมันเปลี่ยว ผมหอบเงินมาเยอะ เลยเลือกโทรบอกพ่อมารับดีกว่า
ผมถึงบ้านก็นอนพักเอาแรง ยังไม่อยากเปิดโทรศัพท์ ตื่นมาอีกทีก็ตอนเก้าโมงกว่าแล้ว ผมอาบน้ำแต่งตัวชุดลำลอง เอาครีมรองพื้นมากลบรอยที่คอ และใส่เสื้อยืดปิดรอยกัดไว้
พ่อออกไปรดน้ำที่สวนจนกลับมาแล้ว แม่ก็กำลังมัดผักที่เก็บมาเตรียมส่งขายให้พ่อค้าคนกลางที่มารับซื้อถึงบ้าน
บ้านของเรามีกันแค่สามคน และมีลูกจ้างรายวันเป็นเด็กวัยรุ่นแถวบ้านอีกสองคน ทำหน้าที่ช่วยพ่อแม่ปลูกผักขาย ตั้งแต่ปลูกจนถึงเก็บเกี่ยว บ้านผมไม่ได้ยากจนมากมาย แต่เป็นคนจนที่พอมีอยู่มีกิน ไม่เป็นหนี้ แต่จะหนักหน่อยก็ตอนส่งผมเรียนนี่แหละ ที่ได้ขายทองไปหลายเส้นอยู่
ผมเลยจะเกเรไม่ได้ ผมต้องไม่ทำให้ท่านผิดหวัง เทอมนี้เป็นเทอมแรกที่ผมไม่ขอเงินจากท่าน เพราะนาฟ
