ความรู้สึกเริ่มเปลี่ยนไป #2
1311 คำ
ท่าทางค้อนของเธอที่แสดงออกมามันดูน่ารัก จนเขาโกรธเธอไม่ลง “หึหึ..เดี๋ยวก่อนนับดาว”
“มีอะไรอีกคะ คนยิ่งง่วง ๆ อยู่” บัวชมพูหันมาหาเขา ทั้งสองคนใกล้ชิดกันแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาเอื้อมมือมาหยิบอะไรออกจากผมของเธอ “กระดาษโพสต์อิทมันติดอยู่บนผมของคุณ ผมเอาออกให้แล้ว”
บัวชมพูมีอาการเขินเพราะเธอไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายคนไหนมาก่อน ยกเว้นโดมินิค ลมหายใจของชายหนุ่มรวยรินลดหัวของเธอ เพราะเขาตัวสูงกว่าเธอ ทำให้หัวใจของเธอเต้นรัวราวกับกลอง คล้ายกับมีผีเสื้อบินวนอยู่ในท้องของเธอเป็นพัน ๆ ตัว เธอประหม่าอย่างช่วยไม่ได้
ดัสตินสังเกตเห็นเขาแปลกใจกับท่าทางของเธอ หญิงสาวตรงหน้าเขาตอนนี้เหมือนสาวแรกรุ่นไม่มีผิด ท่าทางไร้เดียงสาที่เธอแสดงออกมา ขัดกับนับดาวคนที่เขารู้จักอย่างสิ้นเชิง เขาเห็นแก้มของเธอเป็นสีแดงระเรื่อ จะเป็นไปได้ยังไงที่เธอจะมีอาการแบบนี้ ผู้หญิงที่ผ่านผู้ชายมามากอย่างนับดาวจะมีอาการเขิน เขาไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง
“เอ่อ.. ขอบคุณค่ะ” บัวชมพูรีบเดินหนีเขาไปอย่างเร็ว เพราะไม่อยากให้เขาจับพิรุธได้
“ไปกันเถอะเดี๋ยวผมไปส่ง” ดัสตินรีบเดินตามบัวชมพูมา
“ฟังภาษาคนไม่เข้าใจหรือไงว่าฉันจะกลับเองได้ เพราะฉันขี้เกียจฟังคุณบ่น บ่นฉันเหมือนเด็กเลย” หญิงสาวทำหน้าบูดบึ้งใส่ชายหนุ่ม เพราะไม่พอใจที่เขาชอบพูดเรื่องไม่ดีของพี่สาวเธอ
“ก็คุณทำตัวให้ผมบ่นผมก็ต้องบ่น เพราะผมกับพี่แฟรงค์สนิทกัน ผมต้องปกป้องน้ำขิง”
“ฉันเป็นแม่น้ำขิงนะ ฉันรู้ดีว่าอะไรดีไม่ดีต่อลูก” บัวชมพูพูดใส่หน้าดัสตินด้วยความโกรธ
“เมื่อก่อนคุณไม่เป็นแบบนี้ คุณดื่มหนักทุกคืนจนต้องหิ้วปีกแล้วก็นอนไปทั่ว จะให้ผมทำไง ผมรับฟังเรื่องของคุณจากพี่แฟรงค์จนเขาตาย”
“ไปค่ะ รถคุณคันไหนฉันยอมไปกับคุณแล้ว” เธอยอมอย่างจำนน เพราะขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงกับเขา แล้วมันก็ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้เธอต้องตื่นแต่เช้าทำกับข้าวใส่บาตรทำบุญไปหาพ่อกับแม่ของเธอ แล้วจะพาน้ำขิงไปหาซื้อเสื้อผ้าเพราะอาทิตย์หน้า เธอวางแผนเคลียร์งานเพื่อพาน้ำขิงไปเที่ยวทะเล
“ตามผมมา”
“ทำตัวแบบนี้ก็น่ารักดีนะ ทั้งที่คุณเป็นคนดีได้ ทำไมถึงไม่เป็นแบบนี้ตั้งนานแล้วนะนับดาว”
“พอก่อนนะคะ ฉันไม่ไหวแล้ว พรุ่งนี้เราค่อยทะเลาะกันต่อนะคะ”
“คุณเป็นอะไรไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า”
“ฉันง่วงค่ะ ถึงบ้านแล้วปลุกฉันด้วยนะคะ”
‘คนอะไรแปลกจัง หลับทั้งที่ยังเถียงกันอยู่ก็ได้ด้วยเหรอ เหมือนเด็กเลย หลับแบบนี้ก็ดูน่ารักดีนะ’ แกบ้าแล้วที่คิดว่าผู้หญิงคนนี้น่ารักดัสติน แต่ช่วงนี้เราเป็นบ้าอะไรวะ
เขาเหลือบมองหญิงสาวที่หลับคอพับคออ่อนอยู่เบาะข้างเขาอย่างเอ็นดู เอ็นดูอย่างนั้นเหรอ...? แต่เธอก็ดูสวยขึ้นนะ หรือเป็นเพราะเราไม่เคยเพ่งมองดี ๆ หรือเป็นเพราะเวลาเธอเข้ามาใกล้เขาจะเดินหนีตลอดไม่เคยแม่แต่จะมองหน้า แต่ดวงหน้าที่หลับไหลตอนนี้ ทำเอาเขาถึงกับหายใจติดขัด หรือเป็นเพราะแบบนี้ พวกผู้ชายพวกนั้นมันถึงได้หลงเธอนัก ท่าทางไร้เดียงที่แสดงออกมา ทั้งที่เธอหลับนอนกับผู้ชายหลายคนที่เธอพอใจ แถมเธอยังเอาเงินไปปรนเปรอชายชู้อีก คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาทำให้เขาโมโหขึ้นมาอีก เขาเร่งเครื่องยนต์ให้ขับเคลื่อนไปข้างหน้าด้วยความเร็วเพราะตอนดึกแบบนี้ถนนโล่ง
รถเคลื่อนเข้ามาจอดหน้าบ้านนับดาว แต่หญิงสาวก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่น เขาจะทำไงดีนะ เขาไม่อยากอุ้มเธอเข้าบ้านไปเพราะไม่อยากแตะต้องเธอ เราจะปลุกเธอดีหรือเปล่านะ เอาวะอุ้มแค่ครั้งเดียวคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ชายหนุ่มเปิดประตูรถอ้อมมาช้อนร่างบางเข้ามาในอ้อมแขน ครั้งแรกที่เขาสัมผัสตัวหญิงสาวเหมือนมีประกายไฟวิ่งไปทั่วร่างของเขา แล้วยังกลิ่นหอมละมุนที่โชยมาเข้าจมูกของเขาอีก ทำให้เขาต้องสะบัดหัวไปมา แกต้องไม่รู้สึกอะไร แต่ทำไมนะเธอถึงมีแรงดึงดูดขนาดนี้ ทั้งที่เขารังเกียจร่างกายนี้ ตั้งแต่เป็นหนุ่มมาจนตอนนี้ 31 ปีเขายังไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลยทั้งที่ใจบอกเกลียด แต่ทำไมร่างกายของเขาถึงได้ต้องการเธอมากขนาดนี้นะ หรือเขาว่ากระดังงายิ่งลนไฟยิ่งหอมหวน
ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวขึ้นมาจนถึงห้องนอนของเธอ เข้าไม่เคยเข้ามาในนี้มาก่อน เขาวางเธอลงอย่างเบามือ ห่มผ้าให้เธอดัสตินยืนจ้องหญิงสาวอยู่นานก่อนจะเดินออกไป
ชายหนุ่มบึ่งรถกลับเพนต์เฮ้าส์สุดหรู ที่เขาเป็นเจ้าของโครงการทันที หลังจากส่งบัวชมพูถึงบ้านแล้ว ชายหนุ่มเดินเข้าไปอาบน้ำ เขาคว้าเสื้อคลุมมาสวม เดินออกไปตรงห้องที่เขามีไว้ใช้ดื่มเวลาต้องการ เขาหยิบเหล้าชนิดหนึ่งออกมาเทใส่แก้วเดินไปที่ระเบียง เหม่อมองออกไปมองวิวกรุงเทพตอนค่ำคืน ใจเขาแวบไปถึงดวงหน้าหวานยามหลับใหลของนับดาวอย่างช่วยไม่ได้ ทำไมเธอถึงเกิดมามีอิทธิพลกับเขาตอนนี้นะ ดัสตินตัดสินใจโทรเรียกหารอน ผู้ที่ทำหน้าที่บอดี้การ์ดและผู้ช่วยส่วนตัว
“รอนเรียกแอนนี่มาที่ห้องของฉันคืนนี้ ฉันต้องการปลดปล่อย”
(“ครับเจ้านายผมจะจัดการให้ตอนนี้เลย”)
“ขอบใจมากนายไปพักได้แล้ว”
“บ้าฉิบ” ดัสตินสบถออกมาอย่างหัวเสีย
เขาเหมือนสูญเสียการควบคุมตั้งแต่เมื่อไรกันนะ เขาอยากจะบ้าตาย เขารู้จักธาตุแท้ของเธอดี แล้วทำไมเขาถึงหยุดคิดเรื่องของเธอไม่ได้ ยิ่งเมื่อสามวันที่แล้วเขายืนมองเธอผ่านกระจกห้องทำงานของเขา เห็นเธอเดินเข้ามาในบริษัท วันนั้นเธอสวมกระโปรงสีเหลืองมัสตาร์ดทรงสอบ กับเสื้อคอป้านสีขาวแขนยาว แมตช์กับรองเท้าส้นสูงสีเดียวกันกระโปรงเข้าเซ็ตเธอดูสวยมากเวลาที่เธอเยื้องย่างเดิน มาดของเธอเหมือนนางแบบที่มีความมั่นใจมากอีก ไม่ได้การละเธอชักจะเข้ามาอยู่ในหัวของเขามากเกินไปแล้ว เขาต้องเลิกคิดเรื่องของเธอ เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะกินผู้หญิงสกปรกคนนั้น แถมเธอยังเป็นพี่สะใภ้ของเขา
ชายหนุ่มสาดเหล้าเข้าปากจนหมดแก้ว เขามีผู้หญิงที่คู่ควรแล้วเขาควรหยุดคิดเรื่องของผู้หญิงแพศยาคนนั้น เพราะไม่ว่าจะยังไงเขาก็ไม่มีวันไปเกลือกกลั้วกับของเหม็นเน่าแบบนั้นแน่นอน พรุ่งนี้เขาจะไปรับพราวฟ้าไปทานข้าวแล้วก็ชอปปิง นี่คือผู้หญิงที่เหมาะสมกับเขาทั้งฐานะ ชาติตระกูลแล้วเธอยังจบจากนอกอีกเรียกว่าเป็นผู้หญิงที่เพอร์เฟ็กต์มาก ๆ เธอจึงเข้ากันได้ดีกับเขาเพราะเธอเคยใช้ชีวิตที่ต่างประเทศหลายปี
- ผู้เขียน
