ปรมัตถ์จะเป็นสมภารกินไก่วัด? # 2
1256 คำ
“ถ้างั้นผมไปเปลี่ยนชุดแล้วลงมาทานนะครับ รบกวนป้านวลด้วยครับ”
“ไปล้างหน้าล้างตาก่อนเลยค่ะ ลงมาจะได้ทาน”
“ขอบคุณครับ”
ปรมัตถ์เดินขึ้นบนห้องเปลี่ยนชุดเป็นชุดใส่อยู่บ้านขาสั้นง่ายๆ
“ป้านวลทานหรือยังครับ”
“ป้าทานกับเด็กๆ ในบ้านไปตั้งแต่หัวค่ำแล้วค่ะ เพราะต้องทานยา”
“แล้วป้านวลเป็นอะไรครับ ไม่สบายหรือป่วยเป็นอะไร ไปหาหมอตรวจหรือยังครับ” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงร้อนรนเป็นห่วง
“โรคคนแก่นั่นแหละค่ะ ไม่มีอะไรร้ายแรง... ได้เจอคุณเล็กหรือยังคะ”
“ยังไม่เจอเลยครับ ติดต่อก็ไม่ได้”
“บ้านหลังใหญ่โต เงียบเหงา คุณหนูเมื่อไหร่จะแต่งงานคะ จะได้มีเด็กเล็กๆ มาเล่นในบ้านเราให้มีสีสัน” ป้านวลพูดอย่างมีความหวัง เพราะอยากเห็นปรมัตถ์เป็นฝั่งเป็นฝาเสียที รอคอยที่จะได้อุ้มคุณหนูตัวน้อยๆ
“ผมยังไม่มีแฟนเลยครับ อยู่ให้ป้านวลเลี้ยงไปแบบนี้ หรือป้านวลเบื่อผมแล้วครับ” ปรมัตถ์พูดเย้าแม่บ้านคนสนิท
“ไม่มีก็รีบหาสิคะ หน้าตาหล่อเหลาแบบนี้ ป้าว่าเลือกมากมากกว่า ตอนคุณใหญ่กลับมา ป้ากลัวใจว่าจะคว้าเอาแหม่มผมทองกลับมาเป็นเมียเสียแล้ว”
“พูดเรื่องนี้แล้วผมปวดหัวเลยครับ” ชายหนุ่มพูดกลั้วหัวเราะเบาๆ
“ป้าจะเลี้ยงคุณหนูตัวเล็กๆ ให้เองค่ะ ตอนนี้ป้ายังอุ้มไหว อีกหน่อยป้าก็แก่หงอมแล้ว”
“แก่อะไรครับ รับรองไม่เกินห้าปีนี้ ได้อุ้มลูกผมแน่นอนครับ”
“ตั้งห้าปี เร็วกว่านี้ไม่ได้หรือคะ”
“แป๊บเดียวครับ ไม่นาน... ผมว่าผมไปนอนดีกว่า อาหารอร่อยมากๆ ขอบคุณมากครับป้า”
ปรมัตถ์เดินขึ้นมาบนห้องได้ ก็คว้าเอาบุหรี่กับไฟแช็กออกไปนั่งสูบที่ระเบียงห้องนอน ใจไพล่คิดไปถึงคำที่แม่บ้านซึ่งเขานับถือเสมือนเป็นแม่คนที่สองไม่ได้ ก่อนจะสูดควันเข้าปอดยาวๆ
มันช่วยไม่ได้ที่เขาไม่เคยมีความเชื่อถือในความรัก ความรักทำให้ยุ่งยากและอ่อนแอ เพราะฉะนั้นเขาจึงป้องกันตัวเองให้อยู่ในเซฟโซนตลอดเวลาที่อยู่ใกล้ผู้หญิง
ด้านชมพลอยกำลังง่วนอยู่กับการทำความสะอาดบ้าน หลังจากส่งน้องพรีมเข้านอนแล้ว
Rrr Rrr!
เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์สมาร์ตโฟนดังขึ้น ชมพลอยจึงยกขึ้นมาดูเป็นสายของแม่เธอโทรมา
“ฮัลโหล สวัสดีค่ะแม่ ทำไมแม่โทรมาดึกจังคะ” ปกติเธอแทบจะไม่เคยได้คุยกับแม่ของเธอ นอกจากเวลาที่ท่านต้องการเงิน
(ฉันต้องการเงินสามหมื่น)
“แม่จะเอาไปทำไมคะ หนูเพิ่งโอนไปเมื่อสิ้นเดือนที่แล้วเองนะ แล้วนี่เพิ่งกลางเดือนเองค่ะ”
(แกจะมาเซ้าซี้ให้มันได้อะไรขึ้นมา แกต้องโอนมาให้ฉันเดี๋ยวนี้)
“แต่เงินเยอะขนาดนั้นหนูไม่มีหรอกค่ะ แม่ก็รู้ว่าหนูมีภาระเยอะ”
(ก็ใครให้แกเก็บมันไว้ล่ะ ฉันบอกให้เอามันไปทิ้ง)
“แม่พูดแบบนี้ได้ยังไง น้องพรีมเป็นหลานแม่นะคะ”
(ฉันไม่เคยนับมันเป็นหลาน อย่ามายัดเยียดให้ฉัน แล้วก็รีบๆ โอนเงินมาด้วย)
“แม่ก็โทรไปขอพี่แพนสิคะ พี่แพนเป็นนางแบบดัง หาเงินได้เยอะกว่าพลอย ตอนนี้พี่เขากำลังดัง เงินแค่นี้พี่เขามีอยู่แล้วค่ะ”
(จะไปรบกวนพี่เขาทำไม ฉันอยากได้กับแก ถ้าไม่โอนมาก็ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าแม่อีก อีลูกเนรคุณ เลี้ยงเสียข้าวสุก แกไม่น่าเกิดมาเลย)
พูดเสร็จแม่ของเธอก็ตัดสายทิ้งทันที ทิ้งให้ชมพลอยกำโทรศัพท์แน่นด้วยความเจ็บปวด ทำไมชีวิตเธอถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย ทำไมความเกลียดชังจากแม่ของเธอถึงได้รุนแรงขนาดนี้ เธอร้องไห้จนตัวโยน
เงินตั้งเยอะ เธอจะทำยังไงดี?
ช่างเถอะ ถึงยังไงแม่ของเธอก็ไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตาอยู่แล้ว ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือลูกของเธอต่างหาก แม่ของเธอแก่แล้วยังทำตัวแบบนี้เธอก็หมดความอดทนแล้วเหมือนกัน เพราะถึงเธอจะทำดีแค่ไหนก็ไม่เคยดีพอ จึงได้แต่ทำใจ แม่ของเธอต้องแก้ปัญหาได้
คิดได้ดังนั้นเธอก็ได้แต่ทำใจและขึ้นไปอาบน้ำนอน
……
“แพนมีความสุขมากเลยค่ะ นึกว่าวันนี้คุณแดนจะไม่โทรมาเสียแล้ว”
เรียวแขนงามยังไต่อยู่บนเนื้อตัวเปลือยเปล่าของแดนไทย เพราะเธอชอบบทรักของเขา
“ผมรีบเคลียร์งานเพื่อคุณเลย มาต่อกันเถอะ รอบเดียวผมยังไม่อิ่มเลย”
แดนไทยลูบไล้ไปตามร่างอิ่มบางของเธอ มาลินีเป็นผู้หญิงที่ทำให้เขามีความสุขเรื่องบนเตียง แตกต่างจากภรรยาของเขา
เธอคอยแต่หลบเลี่ยงไม่ยอมขึ้นเตียงกับเขา เธอบอกว่ารังเกียจที่เขามั่วเอากับผู้หญิงไม่เลือก หาเรื่องเขาไม่หยุด แบบนี้ไงเขาถึงต้องแอบมาหามาลินีบ่อยครั้ง
“รอบนี้แพนขอเป็นคนทำเองได้ไหมคะ”
“ได้สิ จัดการผมเลย”
แดนไทยกับมาลินีใช้เวลาอยู่ด้วยกันจนถึงเช้า มาลินีมีถ่ายแบบจึงต้องรีบตื่นไปให้ทันเวลา
“เช็คของคุณ”
แดนไทยยื่นเช็คให้มาลินีอย่างไม่เสียดาย เงินแค่นี้สำหรับเขาเล็กน้อยมาก เขาสามารถให้เธอได้ เพื่อแลกกับความสุขบนเตียง
“ขอบคุณคุณแดนมากนะคะที่เมตตาแพน อย่าลืมโทรมาหาแพนนะคะ”
“ผมชอบคุณ... อย่ามีผู้ชายคนอื่นลับหลังผมล่ะ แล้วคุณจะมีเงินใช้ไม่ขาดมือ”
แดนไทยเชยคางมาลินีก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงแสดงความเป็นเจ้าของ
“แพนจะไปมีใครได้ล่ะคะ มีแต่คุณแดนคนเดียวค่ะ แพนไปก่อนนะคะ เดี๋ยวคนอื่นรอไม่ดีค่ะ แพนยังมีภาระต้องจ่ายหลายอย่าง”
แดนไทยจุ๊บแก้มเธอ ก่อนที่เธอจะขึ้นรถแท็กซี่ไป ตอนนี้เขาอารมณ์ดีสุดๆ เพราะเมื่อคืนมาลินีตามใจเขาทุกอย่าง กว่าจะหลับลงได้เกือบตีสี่ วันนี้เขาจึงคึกคักเป็นพิเศษ
ขณะกำลังขับรถไปบริษัท หน้าจอสว่างวาบขึ้นมา เขาจึงหยิบขึ้นมาดู เป็นข้อความของภรรยาของเขา วันนี้เธอจะมาทานข้าวเที่ยงด้วย ถึงจะเบื่อแต่เขาก็ตัดขาดจากเธอไม่ได้ เพราะให้ตายยังไง เธอก็ยังเป็นผู้หญิงที่คู่ควรกับเขา ถึงจะโทรจิกเขาบ้าง แต่ก็ไม่เคยโกรธจริงจัง
มาลินีมาถึงก็รีบแต่งหน้าทำผม มีผู้จัดการส่วนตัวที่ดูแลและรับงานให้ นั่งจิ้มโทรศัพท์อยู่ข้างๆ
“แพน ช่วงสี่โมงเย็นมีอีเวนต์ที่สยามนะ แล้วพรุ่งนี้มีสองงาน เดินแบบที่ KR กับออกงานตอนกลางคืน”
“ขอบคุณค่ะพี่ฟาง ช่วงนี้งานเราเยอะกว่าเมื่อก่อนนะคะ”
“ดีแล้วล่ะช่วงกอบโกย”
“แต่งเสร็จแล้วมาเปลี่ยนชุดเลยนะคะ” เสียงพนักงานที่ดูแลเรื่องถ่ายแบบวันนี้ร้องมา
มาลินีรีบเดินตามพนักงานไป จนถ่ายแบบเสร็จ ผู้จัดการก็รีบพาไปงานอีเวนต์ต่อที่ห้างเพื่อเตรียมตัว เพราะจะบ่ายสามโมงแล้ว กว่าจะแต่งหน้าทำผมเปลี่ยนชุด
- ผู้เขียน
