“ทีพี่ใหญ่อะไรๆก็ประเคนให้หมด..แล้วผมล่ะผมไม่ใช่ลูกหรือยังไง ผมก็มีชีวิตจิตใจเหมือนกัน อยากทำอะไรเพื่อตัวเอง ที่มันเป็นอิสระ เพื่อที่ทุกคนจะได้มองเห็นว่า ผมโตพอแล้วที่จะเป็นผู้ใหญ่ไม่ใช่อย่างที่ทุกคนมองเห็นผมเป็นแค่เด็กอนุบาล”
เขาเผลอเกรี้ยวกราดเอากับคุณภวานันท์ ที่นางกำลังตกใจใหญ่พร้อมกับสีหน้าตึง อย่างไม่คาดคิดว่าบุตรชายคนเล็กจะฝังใจริษยาอาฆาตแค้นพี่ชายขนาดนี้
ถึงอย่างไรก็เป็นลูกของคุณภวานันท์ทั้งสองคน นั่นล่ะ ในหัวอกคนเป็นแม่ จากนั้นนางยกมือขึ้นทาบอก อย่างเจ็บปวดใจนัก แต่ก็ข่มสติเสียงแข็งอีกครั้ง
“ไม่ได้นะ เรื่องนี้ ฉันขอสั่งห้ามแกเลย นี่กลับขึ้นไปบนบ้านเดี๋ยวนี้..และแกไม่มีสิทธิ์อะไรที่จะเบิกถอนเงินในบัญชีธนาคารมากมายอย่างนั้น”
“ก็สิทธิ์ที่ผมเป็นเจ้าของบัญชีไงครับและตอนนี้อายุผมก็เกินบรรลุนิติภาวะแล้ว จบมหาวิทยาลัย”
“ไหนบอกแม่มาซิ ว่าไอ้ธุรกิจที่แกอยากจะทำนักทำหนาใน
