หล่อนบอกสารภาพถึงความจริงว่ายังไม่เลิกงาน
ชายหนุ่มจึงบอก
“งั้นเอาอย่างนี้ ผมจะไปรับคุณที่บริษัทได้ไหม ห้ามว่าอย่างโน้นอย่างนี้เลยนะครับนี่คุณก็ต้องคิดว่าที่เป็นแบบนี้ เพราะคุณเองด้วยก็คุณรับปากนัดกับผมไว้แล้วนี่คุณเกือบจะลืมไปด้วยเพราะฉะนั้นคุณห้ามปฏิเสธถ้าผมจะรับไปด้วยกันที่ร้าน”
มณีรัชดาอึ้ง ความจริงหล่อนอยากจะปฏิเสธเขามาก เรื่องอะไรหล่อนจะต้องไปด้วยกันกับเขา แต่เมื่อนึกถึงแล้ว ก็จนด้วยเหตุผล โดยเฉพาะความประสงค์ของวิภัส ที่เหมือนจะออกหน้าออกตาเหลือเกิน เพื่อมารับหล่อน
มณีรัชดาคิดว่า เขาอาจจะใจร้อน และยึดหลักการให้คำสัญญาที่เป็นมั่นเหมาะ จึงปฏิเสธไม่ลง พึมพำตอบ
“ก็ได้ค่ะถ้าคุณเห็นว่าสะดวกนัก อันที่จริงณี เองก็ไม่อยากรบกวนคุณหรอกค่ะ”
“แน่ะ คุณกำลังจะคิดปฏิเสธผมหรือเปล่า”
เขาเถียงค้านออกมา เพราะกลัวหล่อนเปลี่ยนใจ และในใจก็คิดว่า มณีรัชดานี่เรื่องมากจริงๆ
“ใช่ค่ะแต่เมื่อคุณคิดเห็น
