7
1527 คำ
“ดิฉันแล้วแต่คุณหญิงค่ะ” ป้าทองแท้พูดอย่างอ่อนน้อม นางไม่ได้หวังสูงอะไรขนาดนั้น แต่ถ้าลูกหลานได้ดี นางก็สนับสนุน
เสียงหัวเราะในห้องดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง คนเฝ้าไข้ดูเหมือนจะชวนคนป่วยทำอะไรๆ กันสนุกสนาน และมีเรื่องตลกๆ มาเล่า จนคนป่วยอาการดีวันดีคืน...
...จบ...
เล่ม 2 เจ้าหญิงแมวเหมียว
เจ้าชายไมยราชซึ่งเกิดมามีหน้าตาอัปลักษณ์เป็นที่สุด ทรงมีนิสัยชั่วร้ายไม่ผิดแผกไปจากหน้าตานัก แต่เพราะเป็นบุตรชายคนโต กษัตริย์มานะราชและพระมเหสีมณีดาราทรงชุบเลี้ยงมาอย่างดี หวังจะให้ครองราชย์สืบไป แม้ไม่ใช่ลูกในไส้ก็ตามที
เจ้าชายหนุ่มทรงมีน้องสาวที่มีพระสิริโฉมงดงามเป็นอย่างยิ่ง ไมยราชนั้นหลงรักน้องสาวของตนเองเป็นอย่างมาก ยามใดที่มีเจ้าชายจากต่างเมืองมาทาบทามสู่ขอเมขลา ไมยราชจะลักลอบไปสังหารเจ้าชายองค์นั้นให้ตายในทันที
กษัตริย์มานะราชกับพระมเหสีมณีดาราทรงรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี จึงคิดจะลักลอบส่งเมขลาไปอภิเษกสมรสกับเจ้าชายเมืองแก้วฟ้า เพราะกลัวบุตรชายนั้นจะทำสิ่งไม่สมควรมากขึ้นไปอีก
ไมยราชรู้ว่าบิดามารดาจะส่งน้องสาวไปแต่งงานกับชายอื่นก็เกิดความโมโห เข้าไปไถ่ถามพระราชบิดาและพระราชมารดาจนถึงตำหนัก
“มีอะไรหรือไมยราช มาหาพ่อกับแม่ถึงตำหนัก”
“เสด็จพ่อกับเสด็จแม่จะส่งเมขลาไปแต่งงานกับไอ้อีหน้าไหนไม่ได้ทั้งนั้น”
“เจ้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไรกัน”
กษัตริย์มานะราชเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตกใจไม่น้อย
“ข้ารู้ และข้าก็ไม่ยอมด้วย เมขลาจะต้องเป็นเมียของข้าเท่านั้น”
“มันจะมากเกินไปแล้วนะไมยราช นั่นมันน้องของเจ้านะ”
“ไม่มากเกินไปหรอกเสด็จพ่อ ข้ารักของข้ามานานแล้ว หากเสด็จพ่อกับเสด็จแม่จะส่งเมขลาไปแต่งงานกับชายอื่น ก็ข้ามศพข้าไปก่อนเถิด”
“เหตุใดเจ้าถึงได้มีความคิดชั่วร้ายเช่นนี้ไมยราช พ่อคงไม่ยอมให้เจ้าแต่งงานกับเมขลาเด็ดขาด อีกอย่างการยกบัลลังก์ให้คนเช่นเจ้าที่มีจิตวิปริตปกครองก็คงไม่ใช่เรื่องดีเป็นแน่ พ่อขอปลดเจ้าออกจากการสืบทอดราชสมบัติ พ่อจะยกบัลลังก์ให้สิงหราชปกครองสืบไป”
สิงหราชคือบุตรบุญธรรมที่มานะราชและมณีดารานำมาชุบเลี้ยงเอาไว้เช่นกัน
“อย่าหวังเลยว่าเสด็จพ่อจะทำเช่นนั้นได้ ข้ามศพข้าไปก่อนเถิด”
ไมยราชดึงดาบออกมาจากคมฝัก ทำให้ทั้งสองพระองค์ตกใจยิ่งนัก ก้าวถอยหลังล้มลงไปศีรษะฟาดกับพื้นอย่างรุนแรงสิ้นชีวิตไปในทันที ไมยราชเองก็ตกใจไม่คิดว่าพระบิดาและพระมารดาจะสวรรคคตอย่างง่ายดายเช่นนี้
ข่าวการสิ้นประชนม์ของมานะราชและมณีดารามเหสีคู่ใจทำให้ไมยราชได้ขึ้นครองราชย์สืบไป เขาคิดจะกำจัดทุกคนที่ขวางหน้า จึงสั่งให้ทหารคนสนิทนำตัวน้องชายต่างสายเลือดอย่างสิงหราชไปฆ่าเสียในป่าเพื่อกำจัดเสี้ยนหนามชิ้นสำคัญออกไปให้พ้นทาง
ก่อนที่จะบีบบังคับให้เมขลาน้องสาวแท้ๆ แต่งงานกับตัวเอง แต่เมขลานั้นไม่ยอม
“ท่านพี่ ข้าไม่ยอมแต่งงานกับท่านหรอก เราเป็นพี่น้องกันนะ”
“ข้ารักเจ้าสุดหัวใจเมขลา เช่นนี้พรุ่งนี้เจ้าต้องแต่งงานกับพี่ ไม่เช่นนั้นพี่จะตัดมือตัดขาของเจ้าเสีย ให้เจ้าาเดินเหินและหนีไปไหนไม่ได้ พี่จะตัดหู เฉือนเนื้อเจ้าให้สาสมกับที่เจ้าขัดใจพี่”
“โธ่... ท่านพี่” เมขลาร้องไห้เสียใจเป็นอันมากไม่คิดว่าพี่ชายจะทำกับตนได้ถึงเพียงนี้
“ข้าจะทำเช่นไรดี ข้าไม่อยากแต่งงานกับท่านพี่ไมยราช ท่านพี่ทรงใจร้ายขนาดนั้น ข้าคงต้องตายแน่ๆ”
เมขลารำพึงรำพันกับหญิงที่นำเครื่องประดับมาจากนอกวังเพื่อมาส่งให้เจ้าหญิงทรงเลือก นางเอกก็พอรู้กิตติศัพท์ของเจ้าชายไมยราชดี ว่าเป็นคนที่โหดเหี้ยม ไม่พอใจใครก็สั่งฆ่าได้อย่างเลือดเย็น แถมยังชอบทารุณอิสตรีอีกด้วย
“ท่านอยากหนีออกไปจากที่นี่ใช่ไหมเพคะ”
หญิงแขกขายเครื่องประดับนามว่าดาเมนเอ่ยถามเจ้าหญิงที่มีพระสิริโฉมงดงามอย่างอ่อนน้อม
“จริงสิ ข้าอยากหนีไปจากเงื้อมือของเจ้าพี่ไมยราช น้องชายบุญธรรมของข้าก็หายสาบสูญไปแล้ว หากต่อไปข้าทำอันใดเป็นที่เคืองพระทัยของเจ้าพี่อีกคน คงโดนสั่งตัดหัวหรือขังคุกมืดเป็นแน่”
เมขลารู้ซึ้งถึงชะตากรรมของตนเองดี แม้พี่ชายจะมีใจรักใคร่ แต่หากไม่พึงพอพระทัยขึ้นมานั้น มีหวังหัวหลุดจากบ่า หากร้ายแรงไปกว่านั้นอาจจะโดนทรมานจนตาย
ก่อนหน้านี้เคยมีหญิงสาวที่พี่ชายของตนพึงพอใจ ตอนอยากได้ก็ทำทุกวิถีทาง แต่พอสิ้นเสน่หา สิ่งใดก็ขวางหูขวางตาไปหมด สุดท้ายก็ถูกประหารชีวิตอย่างน่าสงสาร
ดาเมนมองเจ้าหญิงแสนสวยด้วยสายตาชื่นชม เจ้าหญิงเมขลานั้นมีพระสิริโฉมงดงามหาหญิงใดเปรียบ ดวงหน้าเหมือนพระจันทร์วันเพ็ญผุดผ่องเป็นรูปหัวใจ จมูกโด่งเหมือนดอกงา ดวงตาดั่งเนื้อทราย ผมสลวยดำขลับเหมือนปีกแมลงภู่ คิ้วดั่งคันศร ใบหูราวกลีบบัว ปากเป็นกระจับแดงเหมือนลูกมะพลับ แก้มนวลระเรื่อเหมือนผิวมะปรางสุก ลำคอระหง อกอิ่มเหมือนดอกบัว เอวคอดรับกับสะโพกผายงอนงาม แขนอ่อนดั่งงวงช้าง นิ้วกลมเหมือนลำเทียน มืองามเหมือนใบอ่อนของต้นอโศก ขางามราวกาบกล้วย ปลีน่องเหมือนปลีกกล้วย ผิวเหลืองผ่องเหมือนทองทาเนียนละเอียดหอมกรุ่น เจ้าหญิงทรงมีกลิ่นหอมเฉพาะกาย ทั้งผิวและผม ชายใดได้พิศมองก็ตกหลุมรัก เก็บไปฝันถึงทุกโมงยาม
“ข้าเข้ามาในเมืองนี้หลายครา นึกสงสารและเห็นใจเจ้าหญิงเป็นที่สุด นี่คือหินศักดิ์สิทธิ์ที่ข้านำติดตัวมาตลอด”
ดาเมนหยิบหินศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในถุงเครื่องประดับออกมาส่งให้เจ้าหญิง
“หินศักดิ์สิทธิ์นี้สามารถช่วยข้าได้เช่นไรรึดาเมน”
“ท่านเคยช่วยข้าเอาไว้จากการโดนเจ้าชายไมยราชสั่งตัดหัว ข้ามอบมอบให้ท่าน หินนี่เมื่อท่านนำไปอมเอาไว้ใต้ลิ้นและอธิษฐาน ท่านก็จะสามารถกลายร่างเป็นสัตว์อะไรก็ได้ตามแต่ใจท่านต้องการ”
ดาเมนซาบซึ้งในบุญคุณของเจ้าหญิงที่เคยช่วยนางเอาไว้ตอนที่เจ้าชายไมยราชสั่งตัดหัวเมื่อครั้งหนึ่งเคยเดินชนกับพระองค์ด้วยความไม่ตั้งใจเพียงเท่านั้น
“ขอบใจเจ้ามากนะดาเมน ข้าจะไม่ลืมบุญคุณของเจ้าในครั้งนี้เลย”
“เจ้าหญิงเคยช่วยหม่อมฉันเอาไว้ เรื่องนี้เล็กน้อยมาก หม่อมฉันเดิมทางไปหลายเมือง เลยได้ของวิเศษติดตัวมา หลังจกเข้าหอพระองค์ก็ทรงอมหินและอธิษฐานเอาไว้นะเพคะ ก่อนที่พระองค์จะหนีเข้าป่าไปทางทิศเหนือ”
ดาเมนทำมือทำไม้เหมือนพยากรณ์อะไรสักอย่าง
“ทำไมต้องหนีไปทางทิศหนือด้วยจ๊ะดาเมน”
“หากพระองค์หนีเข้าป่าไปทางทิศเหนือ พระองค์ก็จะเจอกับผู้ที่จะช่วยพระองค์เอาไว้เพคะ”
“ขอบใจเจ้ามากนะดาเมน ข้าจะทำตามที่เจ้าบอกทุกอย่าง”
“หากพระองค์อยากคืนร่างเป็นมนุษย์ก็แค่เอาหินออกจากปากเท่านั้นเพคะ แล้วจงเก็บหินก้อนนี้เอาไว้ให้ดี ยามไหนคับขันก็เอาออกมาใช้ได้เลย”
องค์หญิงรับคำอย่างมั่นเหมาะ แล้วก็ยอมเข้าพิธีอภิเษกสมรสกับพี่ชายอย่างง่ายดาย นั่นทำให้ไมยราชรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก
หลังพิธีอภิเษก ไมยราชก็พาเจ้าสาวเข้าห้องหอ เมขลานำหินก้อนเล็กที่ซุกซ่อนเอาไว้สอดเข้าไปใต้ลิ้นก่อนจะอธิฐาน เธอนึกถึงเสือกับแมวไปพร้อมกันเพราะลังเลว่าจะเป็นอะไรดี เป็นแมวก็ได้ข่วนพระสวามีให้เลือดไหลเป็นเสือก็ทำให้อีกฝ่ายกลัว ในระหว่างลังเลร่างก็กลายเป็นแมวตัวใหญ่ยักษ์เหมือนเสือ
ไมยราชเปิดผ้าคลุมหน้าของเจ้าสาวก็ตกใจล้มหงายหลัง นั่นเป็นโอกาสที่ทำให้เมขลาหนีออกจากห้องหอได้เป็นผลสำเร็จ เจ้าหญิงหนีเข้าป่าไปทางทิศเหนือตามที่ดาเมนบอก
เจ้าหญิงหนีเข้าไปในป่า ด้วยความเหนื่อยจากการวิ่งจึงขึ้นไปนอนขดตัวนอนอยู่บนหินก้อนโตใต้ต้นโพธิ์ใหญ่กลางป่า
เจ้าชายเมฆาซึ่งมาล่าสัตว์ในป่าแถวนั้นเจอกับแมวตัวใหญ่รูปร่างเหมือนเสือแต่หน้าเป็นแมวหน้าตาน่ารักก็เกิดนึกชอบใจ เดินเข้าไปลูบศีรษะของมันอย่างเอ็นดู
- ผู้เขียน
