“พี่สาม?” ชายคนนี้คือพี่สามอย่างนั้นหรือ? บุคลิกในฝันกับความจริงช่างแตกต่างกันยิ่งนัก
เมิ่งฉิงมองข้าสลับกับพี่สามไปมา ก่อนจะเผยยิ้ม
“น้องเล็ก เจ้าคงจะไม่เคยเห็นหน้าพี่สามมาก่อนเลยใช่หรือไม่? เพราะตอนที่เจ้าเกิด พี่สามของพวกเราก็เข้าสำนักไปเสียแล้ว...”
เมิ่งฉิงอธิบายก่อนจะหันหน้าไปทางพี่สาม
“พี่สาม นี่น้องเล็กของพวกเรา นางน่ารักมากเลยใช่หรือไม่?”
เมิ่งฉิงยิ้มกว้างจนตาหยี
ทว่าปฏิกิริยาของพี่สามกลับนิ่งเฉย เขาเฉยชาเสียจนเมิ่งฉิงรู้สึกประหลาดใจ หากเป็นเมื่อก่อนถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าพี่สามของตนเย็นชามากมายขนาดไหน แต่เขาก็ยังมีมุมที่อบอุ่นแฝงอยู่เสมอ
เกิดอะไรขึ้นกับพี่สามของข้า?
“ไม่มีอันใด ข้าปกติดี”
เสียงนุ่มทุ้มตอบออกมาทันที เมิ่งฉิงหน้าเหวอไปเล็กน้อยที่เขารู้คำถามในจิตใจของตน
แต่ตกใจไม่ทันไรก็กลับมาถามลำดับขั้นบำเพ็ญตบะของพี่สามทันที
“พี่สาม! ท่านบำเพ็ญตบะถึงขั้นใดแล้วหรือ?”
“ขั
