ร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มทั้งสองเหาะเหินขึ้นฟ้าด้วยกระบี่ของตน ทิวทัศน์รอบข้างเต็มไปด้วยภูเขาและเมฆหมอกมากมาย ทางทิศอุดรขึ้นชื่อว่ามีอากาศที่หนาวจนเย็นยะเยือก
ดังนั้นอาจารย์ซูเหวินผู้เป็นอาจารย์ของอิงหลิวจึงไม่ลืมที่จะนำเอาผ้าคลุมขนสัตว์ติดตัวมาด้วย
ตอนนี้เป็นเวลายามจื่อ[1]แล้ว สองอาจารย์และลูกศิษย์ออกเดินทางจากขุนเขาหลักตั้งแต่ยามเหม่า[2]
พวกเขาเดินทางมาอย่างต่อเนื่องโดยมิได้หยุดพัก ทำให้เมื่อมาถึงสำนักโอสถเยว่ชื่อพวกเขาก็มีสภาพที่ค่อนข้างจะอิดโรย
ประตูของสำนักเปิดรับทั้งสองด้วยความยินดี และผู้ที่มาคอยนำทางพวกเขาคือผู้ติดตามของมี่จิงผู้ซึ่งเป็นพี่รองของอิงหลิวนั่นเอง
“พวกท่านเดินทางมาเสียเหนื่อย เชิญท่านทั้งสองพักผ่อนกันก่อนเถิด”
ผู้ติดตามของมี่จิงเดินนำมาถึงห้องพักห้องหนึ่งของสำนักและผายมือไปยังห้องนั้น
“ขอบคุณเจ้าที่เตรียมห้องพักเอาไว้ให้พวกข้า รบกวนเจ้าแล้ว”
ซูเหวินเอ่ยกับผ
