ข้ามองดูสีหน้าที่ดำคล้ำของคนทั้งสี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้า โดยเฉพาะท่านพ่อผู้เกรี้ยวกราดของข้าผู้นี้ สีหน้าของท่านแลดูจะดำคล้ำมากกว่าผู้ใด เมื่อพี่ใหญ่เห็นท่าไม่ดีจึงพยายามที่จะดึงตัวท่านพ่อเอาไว้ ส่วนพี่รองเองก็กระวนกระวายไม่น้อย ท่านแม่ได้แต่มองสถานการณ์อยู่อย่างเงียบๆโดยไม่ได้เอ่ยปากออกมาเลยสักคำ
“เจ้าว่าอย่างไรนะหลินเอ๋อร์?”
น้ำเสียงสั่นเครือที่พยายามข่มอารมณ์โมโหเอาไว้ของท่านพ่อเอ่ยถามออกมาอีกรอบ เขาภาวนาขอให้มันเป็นหูของเขาที่ฝาดไป
“ข้าจะพาพี่สี่ไปด้วย...เจ้าค่ะ...”
“หลินเอ๋อร์!”
เสียงตวาดของขุนพลดังก้องไปทั่วบริเวณ แม้แต่ทหารเวรยามที่มีความกล้าหาญชาญชัยกับทุกสิ่งยังต้องพากันอกสั่นขวัญแขวนไปตามๆกัน ท่านพี่ทั้งสองยืนนิ่งตัวสั่นเทิ้มไปด้วยความหวาดกลัว
ขนาดท่านพี่ทั้งสองซึ่งเป็นชายอกสามศอกยังตัวสั่นเป็นลูกนกเช่นนี้ แล้วข้าจะเหลืออันใดเล่า!? ข้าตกใจเสียจนขาทั้งสองล้มพับไปพร้อมๆกัน ไม่
