ดวงจันทร์ลอยสูงเด่นอยู่บนท้องฟ้ายามค่ำคืน ดวงดารามากมายสว่างแพรวพราวสวยงาม ทว่าเวลานี้มิมีผู้ใดมีอารมณ์สุนทรีย์คอยนั่งชมท้องฟ้ายามราตรีที่สวยงามนี้เลย
ท่ามกลางป่าไม้ที่สูงใหญ่ มีพี่น้องแซ่นเฉินทั้งสามคนนั่งกอดเข่าอยู่รวมกัน หลังจากที่ต่างคนต่างวิ่งและเดินอย่างสะเปะสะปะไปมา ในที่สุดพวกนางก็ได้มาพบกันโดยบังเอิญ
ทั้งสามคนไม่มีผู้ใดที่เจอะเจอกับเจ้าสัตว์อสูรเลยแม้แต่คนเดียว จะเจอก็เพียงภาพมายาที่ตามหลอกหลอนตนไม่หยุดหย่อน แม้เวลาจะหมดไปหนึ่งก้านธูปแล้วก็ตาม ภาพเหล่านั้นก็ยังคงตามบั่นทอนจิตใจของทั้งสามพี่น้องเหมือนเดิม
จิตใจของทั้งสามเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ แต่ก็ยังคงฝืนทนเพื่อให้ตนผ่าน การทดสอบนี้ไปได้โดยเร็ว เมื่อรู้สึกตัวอีกทีก็เริ่มเข้าสู่รุ่งสางของ วันที่สองเสียแล้ว
“อาเอ้อ เจ้าไหวหรือไม่?”
เฉินอีเอ่ยถามผู้เป็นน้องของตนด้วยความเห็นใจ ในบรรดาสามพี่ น้อง เป็นนางที่มีสีหน้าซีดเซียวกว่าผู้ใด
