ตอนที่ 13
การขับไล่ที่แสนเจ็บปวด
“ฮ้าววววว -O-~”
“ตื่นแล้วเหรอ -_-“
“อื้อ…อรุณสวัสดิ์นะกอร์น”
“…”
“!!!”
“…”
“นาย! ขะ…เข้ามาในห้องฉันได้ยังไงเนี่ย O_O”
อาการง่วงหายเป็นปลิดทิ้งเลย T^T ผู้ชายพวกนี้เห็นห้องฉันเป็นอะไรกัน โรงยิมสาธารณะเหรอ ถึงได้คิดจะเข้าก็เข้า คิดจะออกก็ออกง่ายดายแบบนี้!
“ข้ามระเบียงมาจากห้องท่านออร์คัสแล้วค่อยงัดประตูเข้ามาน่ะ -_-“
“แบบนี้มันอาชญากรนะ!”
“อาชญากรที่ไหนจะหน้าตาดีแบบนี้ -_-“
“หือ O_O”
“ท่านออร์คัสบอกให้พูดเพราะท่านมั่นใจว่าเธอต้องพูดประโยคนี้ออกมาแน่ๆ -_-“
กอร์นตอบกลับหน้านิ่งเหมือนไม่ได้รู้สึกกระดากปากเลยแม้แต่น้อยที่พ่นถ้อยคำพวกนั้นออกมา เล่นซะตกใจนึกว่าอีตาออร์คัสถ่ายทอดนิสัยของตัวเองมาให้กอร์นจนหมดแล้ว ฉันล่ะไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้ามีคนนิสัยเหมือนพี่ชายกับออร์คัสเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน โลกนี้จะเป็นเช่นไรต่อไป…
…ทายาทอสูรจะถือกำเนิดขึ้นเรื่อยๆ T^T
