ตอนที่ 6 พันธะสัญญาที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง
3244 คำ
ตอนที่ 6
พันธะสัญญาที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง
“แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนายสักหน่อย ไม่มีเลยสักกระจึ๋งเดียว T^T”
“ก็กำลังจะมีนี่ไงล่ะ”
“ถ้างั้นก่อนจะคุย…ขอถามอะไรอย่างหนึ่งได้มั้ย”
“…”
เงียบแบบนี้หมายถึงตกลงใช่มั้ย งั้นฉันจะขอคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาตกลงให้ถามได้ก็ละกัน -_-;
“คือ…นายเป็นคนหรือผีกันแน่อ่ะ =O=;”
ข้อนี้อยากรู้จริงๆนะ อย่างน้อยถ้าเป็นคนฉันจะได้สะดวกใจที่จะนั่งคุยกับเขามากกว่านี้ แม้ว่าขณะที่กำลังคิดฉันจะกลัวจนฉี่แทบราดแล้วก็ตาม TOT
“อยากรู้เหรอ”
ถ้าไม่อยากรู้ก็คงไม่ถามหรอกเว้ยยยย
“ถ้างั้น…”
หมับ!
“อ๊ะ >__OOOO//////OO<’
กรี๊ดได้แค่ในใจ เดี๋ยวคนอื่นจะรู้หมดว่ากำลังแอบปีนข้ามไปหอชาย T^T
ปังงงง!!!
‘อ๊ากกกกกกกกกกกกกก TOT’
ไว้อาลัยให้หน้าผากของฉันสามวินาที T^T
- ผู้เขียน
