เพราะคิดว่ายังไงก็คงไม่ได้กลับมาที่นี่ คิดวนเวียนกระทั่งมาหยุดยืนกดลิฟต์ กดชั้นตามที่เจ้านายเขียนที่อยู่ให้ ลิฟต์เปิดหญิงสาวก้าวออกมา คิดไปตามทางเดิน เท้ามาหยุดอยู่ที่หน้าห้องชุดหรูห้องหนึ่ง บานประตูไม้สักแกะสลักเลิศหรูกว่าห้องอื่นๆ เพราะทั้งชั้นมีเพียงสองห้อง คือห้องที่เธอมานี้และอีกห้องหนึ่ง ทุกสิ่งเริ่มกระจ่างมากขึ้น หญิงสาวชะงักมือที่กำลังจะเคาะบานประตู แต่ด้วยงานที่เจ้านายสั่งทำ หญิงสาวไม่รอช้าที่จะลงมือเคาะมัน
บานประตูถูกเปิดออก คนเปิดไม่ยอมหันหน้ามาหาเธอ เขาเดินกลับเข้าไปภายในอย่างรวดเร็ว ไม่มีเสียงเชิญเข้าห้อง จนหญิงต้องเป็นฝ่ายเดินเข้ามาเอง เท่านั้นแหละมันจึงทำให้เธอรู้ว่าที่นี่คือที่ไหน เพราะสิ่งของที่ใช้ตกแต่งประดับประดาห้องพักหรูแห่งนี้ มันคุ้นตาเสียจน ภาพเมื่อคืนวานมันย้อนเข้ามาเตือนความจำเธอ
ความจริงเธอก็ไม่ใช่ปลาทองหรอก แต่ใครจะไปคิดว่าโลกมันช่างกลมอะไรขนาดนี้ เธอหนีเขา
