วรกาลขับรถกลับบ้านหลังเลิกงาน แต่กลับต้องชะงักเมื่อเสียงครางของเสียงเรียกเข้าดังขึ้น
“สวัสดีค่ะ” หญิงสาวกดบลูทูธรับสาย ขณะตั้งใจขับรถมุ่งไปยังบ้านตนเอง โดยไม่มองหมายเลขที่โทรเข้า
“ได้รับช่อดอกไม้หรือยังจ๊ะ คนปากหวาน” ปลายสายส่งเสียงทวนมาทันทีที่ได้ยินเสียงของหญิงสาว น้ำเสียงยียวน ต่างจากบุคลิกเวลาทำหน้าที่ผู้บริหาร ผู้ชายนี่นามีหลายอารมณ์ในตัวเดียว เอ๊ย คนเดียวจริงๆ เลย
“คุณ ! ” วรกาลเรียกได้แค่นั้น คำพูดหดหายรู้สึกเคืองกับคำพูดเมื่อครู่ของชายหนุ่มอย่างมาก เขารู้เบอร์โทรศัพท์เธอได้อย่างไร จนอยากจะวางสายแทบจะทันที เหมือนอีกฝ่ายจะรู้ถึงความคิด
“อ๊ะๆ อย่าเพิ่งวางสายนะ ถ้าวางผมจะบุกถึงบ้านเลยคอยดูสิ” เขาขู่เธอท่าทางจริงจัง (หรือเปล่า) ถ้าหากหญิงสาวทำอย่างที่อยากทำจริงๆ
“นายน่ะเอง” หญิงสาวแบ่งรับแบ่งสู้ จะบอกเขาเรื่องดอกไม้ไปตรงๆ หรือจะเล่นลิ้นกับเขาต่อดี
“ช่ายนะจ๊ะ คนดี” เขาร
