“เฮ้ยๆ วัฒน์ๆ นายเห็นอย่างที่ฉันเห็นมั้ยวะ” พงษ์ระพีที่กำลังให้ความสนใจกับลูกกอล์ฟ ซึ่งวางอยู่ในตำแหน่งพร้อมตี ในช่องที่ตัวเองมักมาใช้บริการประจำ
“เห็นสิวะ คุณกาล” อณวัฒน์มองตามสายตาและเสียงเพื่อน ไปยังสองร่างทรวดทรงงดงาม ที่เดินยิ้มหวานหยอกล้อกันมาตามทางเดิน
“น้อยหน่อย คุณกาลของฉัน ฉันหมายถึงสองสาวไม่ต้องโพสต์ไปที่คุณกาลคนเดียวก็ได้” พงษ์ระพีรู้สึกหวงก้างขึ้นมา จนทำให้อณวัฒน์รู้สึกได้
“โถคุณกาลของผม ไหนบอกว่าไม่สนไงวะ” ความจริงอณวัฒน์ถอดใจที่จะขายขนมจีบกับวรกาลได้สักพัก เพราะไม่ว่าจะแสดงทีท่าอย่างไร เจ้าหล่อนก็ไม่ชายตามามองเขา ในฐานะผู้ชายทั่วไปสักที สายตาที่ หญิงสาวทอดมาให้เขา ล้วนแต่เป็นสายตาแห่งเจ้านายกับลูกน้องเท่านั้น มันจึงทำให้เขาถอดใจ ไม่อยาก สานสัมพันธ์กับเธอ แต่ด้วยความสวยบวกความน่ารัก แถมเซ็กซี่อีกนิดหน่อย ทำให้เขาต้องทวนความคิดตัวเองใหม่ เธอทำให้โลกของเขาสดชื่น มัน
