“ออกไปแดนซ์กันดีกว่า เพลงกำลังมันเลย” แอลกอฮอล์บางส่วนเข้าสู่ร่างกาย มันกำลังไหลเวียนซึมลงสู้เส้นเลือดสมองสั่งการส่วนที่หน้าด่านที่สุด วรกาลอยากวาดลวดลายบนฟอร์เต้นรำ หลังจากห่างหายไปนาน วิญญาณโคโยตี้เข้าสิง มือไม้เริ่มอยู่ไม่สุข จังหวะเพลงเร้าใจ ปลุกให้ความต้องการขยับร่างกายได้ไม่น้อย
จีระนันท์สาวเปรี้ยวประจำกลุ่ม ยันตัวขึ้นตามวรกาลสาวสวยแสบ จูงมือเดินตามกันไปตรงฟอร์กลางผับอย่างไม่เคอะเขิน บรรดาเหล่านักท่องราตรีในคืนนี้ต่างมีจุดประสงค์เดียวกัน กิน ดื่ม แดนซ์ ฉะนั้นจะรออยู่ใย
“ไปสิเทพ” ณัฐนิชา บอกให้หนุ่มเดียวในกลุ่ม ซึ่งนั่งเงียบยิ้มแป้นๆ ไม่ยอมพูดจา ทั้งที่ความจริงเป็นคนช่างพูดช่างคุย ให้ตามสองสาวออกไป “เผื่อจะทำคะแนนกับยัยกาลได้บ้าง” เธอว่าต่อจนคนที่เอาแต่จ้องหันมามองคนพูด
“แล้วณัฐล่ะ ไม่ออกไปกับสองสาวนั่นเหรอ” ฉัตรเทพรู้สึกเขินนิดหน่อย อย่างไว้เชิง ยันกายลุกขึ้นจากโซฟาสีดำตัวเด
