สองร่างเปลือยเปล่ากอดก่ายกันอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา ลำแขนแกร่งที่ชาจนไร้ความรู้สึก แต่ภูดิศก็ไม่ขยับเขยื้อนตัวสักนิด ให้คนตัวเล็กที่ยังคงหลับสนิทได้หนุนนอนต่างหมอน ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าหวานยามหลับ เธอน่ารัก ไร้เดียงสา บริสุทธิ์ผุดผ่อง และน่าทะนุถนอมยิ่งเมื่ออยู่ใต้ร่างของเขา เขาชอบมองที่เธอหลับอยู่ในอ้อมกอดของเขา
ภูดิศไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองว่าฟ้าส่งเธอมาให้เขา ตั้งแต่วันแรกที่เขาและเธอได้พบกัน เขาก็ปักใจรักเธอมาตั้งแต่วันนั้น และยังคงตราตรึงอยู่ในใจเขามาจวบจนปัจจุบัน และแน่นอนว่าเธอจะเป็นของเขาตลอดไป ชีวิตของเขาก็มอบให้เธอคนเดียวเช่นกัน
"อื้อออ" ร่างเล็กที่ซุกอกแกร่งครางอื้ออึงในลำคอ เปลือกตาไหวระริก ขยับตัวเล็กน้อย ภูดิศเลยทำเป็นแกล้งหลับ
"อ๊ะ!" ความเจ็บที่ใจกลางความเป็นสาวเป็นความรู้สึกแรกที่จู่โจมทันทีหลังจากเธอขยับตัว ทำให้เธอต้องร้องออกมา
คนตัวเล็กค่อยๆขยับตัวหันไปเจอหน้าของภูดิศที่อย
