คนตัวโตจัดการเช็ดคราบน้ำหวานสีใสออก แล้วใส่แพตตี้ตัวจิ๋วผ่านเรียวขาเล็กขึ้นไปปกปิดดอกไม้งาม ก่อนจะกอดประคองร่างเล็กให้ลุกขึ้น
"จะให้พี่ภูใส่ให้หรือจะใส่เอง" ภูหยิบบราเซียขึ้นมาเอ่ยถามเสียงแหบพร่า ใบหน้าของเขาราวกับกำลังสะกดกั้นอารมณ์บางอย่างที่ก่อตัวภายในกายแกร่ง ดวงตาแดงก่ำที่เปี่ยมไปด้วยความต้องการ
ไม่รู้อะไรดลใจ ทำให้เอรินยกสองมือเล็กขึ้นกอบกุมกรอบหน้าอันหล่อเหลา เธอรู้แต่เพียงว่าเขากำลังรู้สึกทรมาน เธอเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้เหมือนเชิญชวน ทุกอย่างรอบกายเงียบสนิท แต่เธอรับรู้ได้ถึงการเต้นแรงของหัวใจ
"พี่ภูต้องการหนูไหม" ภูทอดสายตามองแก้มเรื่อๆ น้ำเสียงอ่อนหวานที่เอ่ยถามเขายิ่งกระตุ้นอารมณ์ปรารถนาให้รุกโชนขึ้นมา กลิ่นหอมและผิวเนื้อเนียนนิ่มของเธอทำให้หัวใจของเขาตื่นตัว
"ต้องการ พี่ภูต้องการเอริน แต่..." น้ำเสียงของภูแหบพร่าติดลำคอ ทั้งสองมองกันและกันในความเงียบ
"หนูพร้อมจะเป็นของพี่ภู
