ตอนที่ 4 แฟนในความลับ
1182 คำ
นับตั้งแต่วันที่ผู้เป็นพ่ออย่างแทนไทล่วงรู้ความลับของเอรินด้วยความบังเอิญ เอรินก็พยายามหลบหน้าภูตลอด ไม่พูด ไม่คุย สร้างความประหลาดใจให้ภูไม่น้อย
วันนี้เป็นงานวันเกิดของอาชิ เอวา เอริน แทนไทกับพรพระพายจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้กับลูกๆที่บ้าน เพื่อนๆของลูกต่างมากันมากมาย มีเพียงอาชิที่ชวนเพื่อนสนิทที่เล่นดนตรีด้วยกันมาเท่านั้น
ภูพยายามหาโอกาสที่จะเข้าไปคุยกับเอริน อยากจะถามเธอเหลือเกินว่าทำไมจู่ๆเธอถึงทำเมินเฉย คอยหลบหน้าเขาตลอด
ภูนั่งมองเอรินนิ่ง เอรินก็พยายามไม่เข้าใกล้ ไม่สบตา ภูจึงรอจังหวะ เมื่อเอรินเดินไปเข้าห้องน้ำในบ้าน ภูจึงดักเอรินไว้ แล้วจูงมือเอรินไปคุยกันที่ข้างบ้าน ซึ่งตรงกับห้องเลี้ยงเด็กที่แทนไทกับพรพระพายกำลังดูแลอธิอยู่
"พายดูสิ เด็กนั้นมันกล้าจับมือเอรินลูกสาวของเรา" แทนไทพูดขึ้นเมื่อเห็นการกระทำของภู
"พี่แทนอยู่เฉยๆก่อนได้ไหมคะ พายจะดูว่าเด็กสองคนจะทำอะไรกัน"
"พายจะปล่อยให้เด็กนั้นมาจับมือถือแขนลูกของเราหรอ"
"พายบอกให้เงียบไงคะ" เธอเอ่ยเสียงดุ จนแทนไทต้องยอมเงียบเสียง
"พี่ภูปล่อยเอริน เดี๋ยวพี่อาชิก็มาเหงหยอก"
"พี่ภูไม่กลัว วันนี้เราต้องคุยกัน ทำไมเอรินต้องหลบหน้าพี่ภู" ภูเอ่ยถามตรงๆ เมื่อได้อยู่ลำพังกับเอริน
"เอรินขอโต๊ด พี่ภูอย่าโกรธเอรินเยยนะ เอรินมีเหตุผง"
"เหตุผลอะไร"
"เอรินว่าเยาห่างกันฉักพักนะคะ ไว้เยาโตกว่านี้ เยาค่อยเปงแฟงกัง"
"พี่ภูไม่เข้าใจ"
"เอรินม่ายหยากให้พ่อแทนผิกหวังในตัวเอริน พ่อแทนหยากให้เอรินโตเปงผู้ใหญ่ก่อง พี่อาชิก็เหมืองกัง พี่ภูเข้าใจเอรินนะ"
"แล้วสัญญาของเราหล่ะ ที่เอรินสัญญากับพี่ว่าเมื่อเราโตขึ้นเราจะแต่งงานกัน เราจะมีลูกด้วยกัน"
"เอรินไม่ลืม"
"ไม่ลืม แล้วที่เอรินมาบอกให้เราห่างกันหล่ะ"
"ไว้เยาโตก่อนค่อยคุยกันนะ"
"เอรินทำพี่เสียใจ"
"เอรินก็เสียจาย"
"ถ้าเอรินต้องการแบบนั้น ต่อไปนี้พี่ภูก็จะไม่ยุ่งกับเอรินอีก" ภูพูดจบก็เดินจากไป
"พี่ภู" เอรินเรียกเสียงแผ่วเบา ก่อนจะเดินเข้าบ้านเพื่อไปหาแม่พาย
"แม่พายขา" เอรินเรียกแม่พายทั้งน้ำตา
"ไม่ร้องนะคะคนเก่งของแม่พาย"
"แม่พายยู้"
"แม่พายรู้ค่ะ พ่อแทนก็รู้ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปนะคะ เมื่อเอรินโตพอ แล้วพี่ภูก็ยังรอ เอรินกับพี่ภูอาจจะเป็นแฟนกันอีกก็ได้"
"ค่ะแม่พาย เอรินขอย้องไห้แค่วันนี้วันเดียว แย้วเอรินจาไม่ย้องอีก...อึก"
"พ่อแทนขอกอดลูกสาวคนเก่งได้ไหมครับ" แทนไทพูดพร้อมกับนั่งลงข้างๆพรพระพาย
"ได้ฉิคะ" เอรินตอบ ก่อนจะถูกผู้เป็นพ่ออุ้มขึ้นไปนั่งบนตัก แล้วกอดไว้ เอรินร้องไห้จนหลับไปในอ้อมกอดของผู้เป็นพ่อ
หลังจากงานวันเกิดของอาชิ เอวา เอริน ภูก็ไม่พูด ไม่มองหน้าเอรินอีกเมื่อต้องเผชิญหน้ากัน เพื่อทำตามความต้องการของเอริน
แต่ในความเป็นจริงแล้ว เอรินไม่เคยอยู่นอกสายตาของภูเลย ภูยังคงเฝ้ามองและรอคอยเอรินเพียงคนเดียว เช่นเดียวกับเอริน ที่ยังมีพี่ภูอยู่ในใจเสมอมา ราวกับว่าทั้งคู่ฝังรักนี้ไว้ที่ก้นบึ้งของหัวใจ
10 ปีผ่านไป
"พี่ภู" เอรินในวัยสิบสี่เอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาเมื่อภูมายืนขวางหน้าเธอไว้ในขณะที่กำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ แล้วถูกเขาฉุดรั้งเข้าไปในห้องเรียนห้องหนึ่งที่ไม่มีใครอยู่ เพราะวันนี้ไม่มีการเรียนการสอนทุกคนไปเข้าร่วมกิจกรรมวันวาเลนไทน์
"อย่ารับดอกไม้จากผู้ชายคนอื่นอีก" ภูเอ่ยบอก เพราะวันนี้มีเด็กหนุ่มมากหน้าหลายตามอบช่อดอกไม้ให้เธอ
เอรินถือเป็นผู้หญิงที่ฮอตคนหนึ่งของโรงเรียน ที่มีรุ่นพี่ต่างมารุมจีบ แม้จะรู้กิตติศัพท์ของพี่ชายอย่างอาชิถึงความหวงน้องสาวมาก ถึงมากที่สุด แต่ก็อยากที่จะลอง ด้วยใบหน้าหวานที่มีรอยยิ้มพิมพ์ใจ ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับที่ดึงดูดใจให้รู้สึกลุ่มหลงได้เป็นอย่างดี
"ทำไมหล่ะคะ"
"พี่...พี่ภูหวง"
"ทีพี่ภูยังรับดอกไม้กับช็อกโกแลตจากผู้หญิงตั้งเยอะแยะ นี่ไงหัวใจของผู้หญิงคนอื่นที่อยู่บนตัวพี่ภู" เอรินชี้ไปที่สติกเกอร์รูปหัวใจที่ติดอยู่บนเสื้อนักเรียนสีขาวของภูหลายสิบดวง
"แต่หัวใจดวงนี้ยังเป็นของเอรินคนเดียว" ภูจับมือเล็กของเอรินขึ้นมาทาบที่อกข้างซ้ายของตัวเอง เอ่ยบอกพร้อมทั้งสบตาดวงตาคู่งามไว้
".........."
"เอริน...เอรินยังอยากเป็นแฟนพี่ภูอยู่ไหม ยังมีพี่ภูอยู่ในใจดวงนี้บ้างไหม" ภูยื่นมือไปประทับที่อกข้างซ้ายของเอริน
"เอริน...เอรินยังเด็กอยู่" เอรินเบือนหน้าหลบสายตาของภู
"แต่พี่จะจบมอหกแล้วนะ"
"ค่ะ เอรินรู้"
"รู้ รู้แต่จะปล่อยให้ทุกอย่างมันผ่านไปแบบนี้หรอ"
"แล้วจะให้เอรินทำยังไง พี่ภูก็รู้ว่าพ่อแทนกับพี่อาชิเป็นยังไง"
"แต่พี่ภูอยากมีเอรินอยู่ข้างๆ พี่ไม่อยากให้เราเฉยชาใส่กัน พี่ภูทนมาสิบปีแล้วนะ พี่ภูไม่อยากทนอีกแล้ว"
"เอรินก็ไม่อยากให้เป็นแบบนี้ เอรินก็เจ็บเวลาที่ผู้หญิงคนอื่นอยู่ใกล้พี่ภู เอรินอยากเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวของพี่ภู"
"เราเป็นแฟนกันนะ ถ้าเอรินยังไม่อยากให้ใครรู้พี่ภูก็จะไม่บอกใคร ความรักของเราจะเป็นความลับของเราสองคน จนกว่าจะถึงวันที่เอรินพร้อม...นะครับคนดีของพี่ภู"
"ค่ะ เราเป็นแฟนกัน" เอรินยิ้มหวานให้ภู
"พี่ภูรักเอรินนะครับ"
"หนูก็รักพี่ภู"
"หืม? แทนตัวเองแบบนี้แล้วน่ารักยิ่งกว่าเดิมอีกนะครับ หวานใจของพี่ภู" ภูมองหน้าเอรินรู้สึกแปลกหูกับสรรพนามแทนตัวของเธอ ก่อนจะยิ้มออกมาแล้วก้มลงไปหอมแก้มนุ่มนิ่มฟอดใหญ่อย่างอดใจไม่ไหว
- ผู้เขียน
