ตอนที่ 2 รักแบบเด็กๆ
1003 คำ
"วันนี้พี่ภูมีขนมมาฝากเอรินด้วย คุณลุงของพี่ภูไปญี่ปุ่นเลยซื้อขนมมาฝากเพียบเลย" ภูบอกพร้อมทั้งยื่นขนมให้เอริน
"แย้วไม่มีของเอวาหยอ" เอวาที่นั่งกินไอศกรีมอยู่ไม่ห่าง เมื่อเห็นภูให้ขนมเอรินจึงรีบเดินเข้ามาถาม เพราะขนมของภูดูน่ากินมากๆ ไม่มีที่ไหนขาย
"มีสิ อ่ะนี่ของเอวา" ภูยื่นขนมให้เอวา
"ทำไมเอรินได้เยอะกว่า" เอวามองขนมในมือของตัวเองที่มีเพียงห่อเดียว แต่เอรินมีถึงสามห่อ
"อ่ะเอรินแบ่งให้ จาได้มีฉองอังเท่ากัง เอวาจาได้ไม่ต้องบ่ง"
"โอเค เอวาพอใจล่ะ เอวาจาได้ไม่ไปฟ้องพี่อาชิว่าพี่ภูหอมแจ้มเอริน"
"เอวาเหงหยอ"
"เหงเมื่อเช้า แต่เอวาได้ขนมปิดปากแย้ววันนี้ก็จาไม่ฟ้องพี่อาชิ แต่ถ้าได้อีกห่อก็จายิ่งปิดฉะหนิดตลอดไป"
"เอาไปให้หมดเยย เอรินให้ แย้วห้ามฟ้องพี่อาชินะ"
"โอเค งั้นก็คุยกันตามฉะบาย เอวาไปกิงหนมดีก่า" พอได้ขนมเอวาก็วิ่งกลับเข้าห้องเรียนอย่างลิงโลดทันที
"ต่อไปห้ามให้ใครหอมแก้มของเอรินอีกรู้ไหม" ภูพูดขึ้นเมื่อเอวาวิ่งลับตาไปแล้ว
"เอรินก็ไม่ได้ให้หอม เขาชอบมาหอมแจ้มเอรินเอง"
"ไม่รู้แหละ แก้มของเอรินเป็นของพี่ภู พี่ภูหอมได้คนเดียว"
"แจ้มของเอรินก็ต้องเปงของเอรินฉิ จาเปงของพี่ภูได้ไง แย้วพ่อแทนกับแม่พายก็หอมแจ้มเอรินทุกวัน พี่อาชิก็ด้วย"
"พ่อแทน แม่พาย อาชิ เอวา แล้วก็พี่ภูหอมได้ แต่ห้ามผู้ชายคนอื่นหอม"
"ทำไม?" เอรินเอียงคอถามด้วยความสงสัย
"เพราะพี่ภูหวง เอรินต้องเป็นแฟนพี่ภูคนเดียว"
"พี่ภูยักเอรินหยอคะ ถึงจาให้เอรินเปงแฟง"
"พี่ภูรักเอริน เราเป็นแฟนกันนะ ไม่ต้องรอโตแล้ว"
"เดี๋ยวพี่อาชิก็ต่อยพี่ภูหยอก"
"เราก็แอบคบกันไปก่อน พอโตขึ้นเราค่อยบอกทุกคน"
"แต่....."
"หรือว่าเอรินไม่รักพี่ภู" ภูเอ่ยถามเมื่อเห็นเอรินมีท่าทางลังเล
"ยักก็ได้"
"ต่อไปนี้เราเป็นแฟนกันแล้วนะ ถ้าโตขึ้นเราจะมีลูกด้วยกัน" ภูชูนิ้วก้อยขึ้นมา เอรินก็เกี่ยวก้อยสัญญา
"ภูมาทำอะไรใกล้ๆเอริน" อาชิที่เดินมากับเดลเอ่ยถาม ภูกับเอรินรีบผละมือออกจากกันทันที
"แค่เอาขนมจากญี่ปุ่นมาฝากเอรินกับเอวา"
"ไหน ไม่เห็นมีขนมเลย" อาชิถามเพราะเอรินไม่ได้ถือขนมอะไรในมือเลย
"เอวาเอากลับห้องเรียนไปแล้ว" ภูตอบ
"แล้วทำไมเอรินถึงยังไม่กลับเข้าห้องเรียน" อาชิหันไปถามน้องสาวที่ทำหน้าเลิกหลั่ก
"เอรินกำลังจาไปค่ะ งั้นเอรินไปเยยนะ" พูดจบเอรินก็วิ่งกลับห้องเรียนทันที
"มีขนมฝากสาว ทีของเพื่อนไม่เห็นมีมาฝาก" เดลว่า
"ก็อยู่ในกระเป๋าไงไปหยิบเอาได้เลย เข้าห้องเรียนกันเหอะ" พูดจบภูก็เข้าไปกอดคออาชิกับเดลแล้วเดินเข้าห้องเรียน
"แม่พายขา เอรินมีอารายจาบอก" เอรินวิ่งมาหาพรพระพาย ที่กำลังนั่งแปลเอกสารให้แทนไท
"เอรินมีอะไรจะบอกแม่พายคะ" เธอละสายตาจากเอกสารแล้วเอ่ยถามลูกสาวตัวน้อย
"เอรินว่า เอรินกำยังมีความยัก" เอรินตอบด้วยท่าทีเขินอาย
"จริงหรอคะ เอรินบอกแม่พายได้ไหมว่าเอรินรักใคร"
"เค้าเปงพี่ปอฉอง ชื่อพี่ภูค่ะ"
"ก็ปอเดียวกับพี่อาชิเลย ทำไมเอรินถึงรักพี่เขาหล่ะคะ"
"ช่ายค่ะ พี่ภูเปงเพื่อนพี่อาชิ พี่ภูจายรี ชอบให้หนมเอริน หย่อเหมือนพี่อาชิเยยด้วย"
"อ๋อ เป็นแบบนี้นี่เอง แล้วพี่อาชิไม่รู้หรอคะ"
"ม่ายรู้ค่ะ เยาแอบคบกัน แม่พายอย่าบอกเอวานะคะ เอวาชอบฟ้องพี่อาชิ เดี๋ยวพี่อาชิต่อยพี่ภู เอรินทนเหงพี่ภูเต็บม่ายได้ แล้วก็ม่ายอยากให้พี่อาชิทำย้ายใคร พี่อาชิก็เต็บ เอรินก็ทนเหงพี่อาชิเต็บม่ายได้"
"โอเคค่ะ แม่พายสัญญาว่าแม่พายจะไม่บอกเอวา"
"แม่พายฉันญาแล้วนะ" เอรินยกนิ้วก้อยขึ้นมา
"ค่ะ แม่พายสัญา เรื่องนี้จะเป็นความลับของเราสองคน" พรพระพายเอ่ยตอบลูกสาวพร้อมทั้งเกี่ยวก้อยสัญญา
"เอรินยักแม้พายที่ฉุดเยยค่ะ" เอรินโอบกอดผู้เป็นแม่
"รักแต่แม่พาย แล้วไม่รักพ่อแทนบ้างหรอครับ พ่อแทนก็น้อยใจแย่สิแบบนี้" แทนไทเดินเข้ามาได้ยินลูกสาวบอกรักผู้เป็นแม่จึงแสร้งทำเสียงเหมือนน้อยอกน้อยใจ
"ยักฉิค่ะ เอรินยักพ่อแทนที่ฉุดเหมือนกัน" เอรินวิ่งขึ้นไปนั่งตักผู้เป็นพ่อ เอ่ยเสียงออดอ้อน
"พ่อแทนจะเป็นผู้ชายคนเดียวที่เอรินรักหรือเปล่าน๊าาา"
"แย้วพี่อาชิหล่ะคะ"
"ให้รักพี่อาชิอีกคน"
"แย้วยักผู้ชายคงอื่งอีกไม่ได้หยอคะ"
"ถ้าเอรินรักผู้ชายคนอื่น พ่อแทนจะงอน" เอรินมีสีหน้าสลดไปทันที
"พี่แทน" พรพระพายตีเพี๊ยะไปที่ไหล่แกร่งของแทนไท
"พาย พี่เจ็บนะ" แทนไทลูบแขนตัวเองป่อยๆ พลางอิงซบไหล่มนออดอ้อน
- ผู้เขียน
