“ไม่ได้นะ”
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ” พฤกษ์ก้มลงซุกไซ้ซอกคอหอม เขาเลิกสนทนาโต้ตอบกับเธอโดยสิ้นเชิง ไม่ว่าเจ้าสาวจะด่าว่าดิ้นรนเช่นไรก็ไม่ได้ยินน้ำเสียงรำคาญหรือตอบกลับมาจากริมฝีปากหยักหนาแม้แต่คำเดียว เขามุ่งหน้าแตะชิมสัมผัสความหวานไปทั่วร่างเปลือย
จนเธออ่อนระทวยในที่สุด
นิ่มอนงค์ได้ยินเสียงครางจากริมฝีปากร้อนเมื่อเขาเลื่อนมือทั้งสองจับเรียวขาเธอให้เปิดกว้างในท่าเท้าชี้ฟ้า มือหนาทั้งสองกุมที่เท้าของเธอเอาไว้ ทำให้กลีบกายสาวที่อุดมไปด้วยดงไหมเปิดเผยต่อสายตาเต็มที่
หญิงสาวหัวหมุนเมื่อเขาก้มลงมาแตะปลายลิ้นที่กลีบฉ่ำหวาน มือหนาข้างหนึ่งจัดการรวบขาเธอชูขึ้นเอาไว้เหมือนเดิม อีกข้างเลื่อนไปดึงหมอนหนุนมารองไว้ที่สะโพกงอนๆ ให้เธอหยัดกายขึ้นมา
หัวใจของนิ่มอนงค์แทบหยุดเต้นเมื่อเรียวลิ้นร้อนฉ่าโบกปัดกับกลีบกายสาวของเธอ ลมหายใจร้อนๆ ผ่อนออกมาผะผ่าว นิ่มอนงค์เลิกต่อต้าน ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับสัมผัสวาบหวามแปลก
