กายบอบบางที่ไม่เคยถูกชายใดสัมผัสอ่อนพลิ้วไปตามแรงเสน่หาที่ถูกชักจูง
นิ่มอนงค์เผลอแยกเรียวขาออกจากกันด้วยความรัญจวน ลิ้นหนาสากร้อนจ้วงลึกเข้าไปในซอกฉ่ำอันแสนคับแคบ รสชาติของเธอหวานติดลิ้น กลิ่นกายนั้นหอมสะอาด เสียงครางแสนไพเราะเสนาะหู อยากให้เธอครวญครางอยู่ใต้ร่างเขาเหลือเกิน
“พี่พฤกษ์ไม่เอา อย่าทำอย่างนี้” นิ่มอนงค์ครางเสียงสะท้าน ขาเธอสั่นแทบยืนไม่อยู่เพราะความเสียวซ่านที่ได้รับ ร่างกายผลิตหยาดน้ำหวานออกมาอย่างท่วมท้น
ลิ้นหนุ่มเชยชิมเสียจนไม่ลืมหูลืมตา
“พี่พฤกษ์ ตรงนั้นอย่าค่ะ” เธอพูดไม่เป็นภาษา เสียงกระเส่ากระตุ้นให้เขาจ้วงลิ้นกับปุ่มกระสันถี่ระรัวยิ่งขึ้น นิ่มอนงค์เกร็งค้างหวีดร้องสุดเสียง รู้สึกตัวเบาสุขสมอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“เรา... จะอาบน้ำกันครับ” เสียงของเขาดูขรึมจนเธอนึกแปลกใจ พฤกษ์เก็บกั้นอารมณ์ที่จะไม่พากายแข็งแกร่งกระแทกเข้าในร่างสาวตอนนี้ เขาอยากให้คืนเข้าหอเป็นบนเตียง
