Chapter 1 - โดนยา
2786 คำ
- 1 -
แสงไฟสลัวและเสียงเพลงบีทหนักภายในห้องสุดหรูที่มีผู้คนมากมายกำลังสนุกสนานในงานวันเกิด อาหารเรียงรายบนโต๊ะพร้อมทั้งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่จัดเรียงอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยโดยพนักงานของโรงแรมที่ถูกจ้างมาเพื่อดูแลงานในวันนี้
ในส่วนของแพรดาวหญิงสาวที่กำลังเลือกตักขนมอยู่คนเดียวส่วนหลินเพื่อนสนิทของเธอก็แยกตัวขอไปตักอาหารอีกฝั่งหนึ่ง หญิงสาวมองขนมที่วางเรียงรายตรงหน้าอย่างตื่นใจเนื่องจากสิ่งตรงหน้านั้นน่ารับประทานและมีรูปร่างที่สวยงาม ไม่รีรอมือเล็กเอื้อมไปหยิบมันใส่จานของตัวเองทันที
"สวัสดีครับ" เสียงทุ้มของชายร่างสูงโปร่งเอ่ยทักทายแพรดาวเป็นภาษาจีน
แพรดาวหันไปยังต้นเสียงก็พบว่าคนที่เข้ามาทักทายเป็นชายที่มีใบหน้าหล่อเหล่าผิวขาวเนียนละเอียดส่วนสูงมากกว่าเธอมาก รอยยิ้มหวานคลี่ออกมาอย่างเป็นมิตรเธอโค้งศีรษะเล็กน้อยเพื่อทักทาย
แพรดาวเองก็พอฟังภาษาจีนออกบางคำแต่ถ้าจะให้เธอตอบหรือพูดคุยเป็นภาษาจีนก็คงทำไม่ได้ เพราะปกติที่เธอพูดคุยกันกับเพื่อนก็จะสื่อสารเป็นภาษาอังกฤษอยู่เสมอ
"สวัสดีค่ะ" เธอตอบกลับไปเป็นภาษาอังกฤษ ใบหน้าหวานยิ้มเบาๆก่อนจะขอตัวเดินออกไป
แต่ว่าชายคนนั้นกลับเดินตามเธอไปติดๆ หญิงสาวหันไปมองเขาด้วยความแปลกใจเล็กน้อยแต่ก็ยอมปล่อยให้เขาตามเธอมาถึงที่นั่ง
"ผมขอนั่งด้วยได้ไหมครับ" เสียงเข้มเอ่ยเป็นภาษาอังกฤษเมื่อรู้ว่าแพรดาวไม่ถนัดพูดภาษาจีน นั้นยิ่งทำให้เธอรู้สึกดีใจ
"ได้ค่ะ" เธอตอบรับและพรางมองหาเพื่อนสนิทของเธอว่าไปตักอาหารถึงไหนทำไมนานขนาดนี้ โชคดีโต๊ะที่เธอนั่งนั้นมีเก้าอยู่สี่ตัวหากเพื่อนของเธอกลับมาจะได้ไม่โวยวายเอา
"ผมไทด์ครับ แล้วคุณล่ะครับ"
"แพรค่ะ"
"ผมอยากรู้จักคุณ ดื่มกับผมสักแก้วนะครับ" มือหนาส่งแก้วไวน์ราคาแพงให้เธอ ซึ่งแพรดาวเองก็ได้แต่มองอย่างชั่งใจ
เธอเองก็ไม่เคยดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มาก่อนเกรงว่าหากดื่มเข้าไปแล้วจะควบคุมตัวเองไม่ได้หรือเปล่า
"เอ่อ..."
"นะครับแพร"
"กะ ก็ได้ค่ะ" เธอรับแก้วไวน์จากมือเขาขึ้นมาดื่มจนหมด หากเธอดื่มมันไปแล้วคนตรงหน้าก็จะได้ไปจากเธอเสียที
"โทษทียัยแพร พอดีฉันเจอเพื่อนก็เลยคุยเพลินไปเลย" เสียงของหลินเพื่อนสนิทเอ่ยขึ้นหลังจากวางจานอาหารลงบนโต๊ะ
"เพื่อนคุณมาแล้วงั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"
"ค่ะคุณไทด์"
"ผมนั่งอยู่ตรงบาร์ ถ้าอยากทานค็อกเทลก็มาได้นะครับ ผมจะแนะนำเพื่อนๆให้รู้จัก" ชายหนุ่มเผยิดหน้าไปทางบาร์ค็อกเทลซึ่งบริเวณนั้นมีผู้ชายเต็มไปหมด
"ไปค่ะ ไปแน่นอน" เสียงตอบรับด้วยความตื่นเต้นเอ่ยออกไปทำให้ไทด์หลุดขำออกมา แต่เสียงที่ว่านั้นไม่ใช่เสียงจองแพรดาวแต่เป็นหลินเพื่อนของเธอที่เอ่ยปากตอบรับไปอย่างมั่นเหมาะ
"ผมจะรอนะครับ" เสียงเข้มเอ่ยทิ้งท้ายก่อนจะเดินจากไป
หลินรีบนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามแพรดาวและขยับใยหน้าเข้ามาใกล้ก่อนจะเค้นถามเธอเพื่อเอาคำตอบทันที
"ใคร บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะยัยแพร"
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แค่ว่าชื่อไทด์" แพรดาวตอบอย่างไม่ใส่ใจ เธอตักขนมตรงหน้าขึ้นมาทานอย่างเอร็ดอร่อยแต่ผิดกลับอีกฝ่ายที่มองเธอด้วยสานตาจับผิด
"จริงอะ แต่เขาหล่ออะ หล่อมากกก" แพรดาวได้แต่ส่ายหน้าเบาๆเพราะรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนเธอน่ะคลั่งไคล้คนหล่อขนาดไหน
งานเลี้ยงยังดำเนินต่อไปยิ่งดึกเพลงยิ่งเปิดแนวบีทหนัก เจ้าภาพงานวันเกิดได้ลงทุนจ้างดีเจเพื่อมาสร้างความบันเทิงให้กับงานวันเกิดครั้งนี้ ซึ่งผู้คนในห้องต่างก็กำลังมึนเมาจากแสงสปอร์ตไลท์และเครื่องดื่มแอลกอฮอล์
มือเล็กของหลินจูงมือแพรดาวให้เดินไปที่บาร์ค็อกเทลตามคำชวนของไทด์ ซึ่งแพรดาวเองก็ได้ปฏิเสธไปแล้วหลายหนเพราะกลัวว่าจะได้ดื่มมันเข้าไปอีก เธอเองก็รู้ตัวดีว่าดื่มไม่เก่งเลยอย่างจะเลี่ยงเพราะกลัวจะทำอะไรไม่ดีเข้า
"มาเถอะน่าแพร"
"เธอก็รู้ว่าฉันดื่มไม่เก่ง"
"งั้นแพรไม่ต้องกินก็ได้ แค่ไปนั่งเฉยๆ" เมื่อได้ยินเช่นนั้นแพรดาวจึงพยักหน้าตอบและยอมเดินตามแรงจูงของหลินไป
กว่าจะฝ่าฝูงชนมาได้ก็เล่นทำเอาทั้งสองเหงื่อแทบตก หลินนั่งที่บาร์ก่อนจะสั่งเครื่องดื่มค็อกเทลเมนูโปรดที่ตัวเองชอบดื่ม ส่วนแพรดาวที่นั่งข้างๆก็ได้แต่มองเพื่อนสนิทอยู่เงียบๆ
"คนเยอะเนอะ พ่อลี่ต้องรวยมากแน่ๆเลย" เสียงเล็กเอ่ยกับหลินพรางมองไปรอบๆห้อง
"เรียกว่าอภิมหาเศรษฐีดีกว่า พ่อยัยลี่น่ะเป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ตั้งหลายที่ แถมยังเป็นหุ้นส่วนบริษัทค้าอาวุธที่ถูกกฎหมายอีก"
"ถึงว่าสิ ฉันว่าแค่ค่าจัดงานวันเกิดก็คงหลายแสน" ไม่ว่าจะเป็นนักร้องดีเจ อาหาร เครื่องดื่ม และสถานที่ที่ระดับหรูขนาดนี้ถ้าไม่รวยแบบเหลือกินเหลือใช้คงทำไม่ได้จริงๆ
"ผมรอคุณอยู่พอดี" เสียงเข้มของไทด์เอ่ยขึ้นแทรกในระยะประชิด ลมหายใจอุ่นเป่ารดที่คอของเธอจนทำให้เธอสะดุ้งโหยงและเบี่ยงตัวหนี
"คะคุณ..." แพรดาวขยับตัวออกห่างเมื่อได้กลิ่นควันบุหรี่และกลิ่นแอลกอฮอล์ราคาแพงจากตัวของเขา สายตาเธอมองไปยังคนตัวโตด้วยความแปลกใจที่อยู่ๆเขาก็เข้ามาหาเธอได้ถูกจังหวะขนาดนี้
"ขอโทษทีที่ทำให้แพรตกใจ" ร่างสูงนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆก่อนจะทำหน้ารู้สึกผิด
"ไม่เป็นไรค่ะ แล้วคุณ..." เมื่อเธอจะเอ่ยถามบางอย่างกลับถูกเขาแตะริมฝีปากของเธอเอาไว้เพื่อให้หยุดพูด เธอหยุดชะงักและมองเขาด้วยความงุนงน
"ไทด์ เรียกชื่อผมสิ"
"เอ่อ...ค่ะ ไทด์" เมื่อได้ยินมนสิ่งที่ต้องการคนตัวโตก็ยิ้มกว้างออกมาด้วยความพอใจ เขาหันไปสั่งเครื่องดื่มก่อนจะมองไปที่เธอราวกับจะพูดอะไรบางอย่าง
"แพรสวยจัง"
"ไทด์เมาแล้วนะ" แพรดาวยิ้มอ่อนและพอรับรู้ได้ว่าคนข้างๆนั้นเริ่มมีการเมาบ้างแล้ว ดูจากสายตาและคำพูดก็รู้ได้เลยทันที
บาร์เทนเดอร์วางแก้วค็อกเทลตรงหน้าไทด์และแพรดาวคนละแก้วซึ่งเธอเองได้แต่มองด้วยความแปลกใจก่อนจะหันไปยังไทด์ที่ยกยิ้มขึ้นมา
"ดื่มกับไทด์นะ"
"ไม่ดีกว่า เราดื่มไม่ค่อยเก่ง" แพรดาวตอบไปตามตรง หากคนตรงหน้ารู้เหตุผลจองเธอก็อาจจะรับฟังเธอก็เป็นได้
"แค่แก้วเดียวเอง มันเน้นผลไม้อร่อยนะ รสชาติออกหวานๆ" ไทด์ยกแก้วค็อกเทลของเธอขึ้นมาและส่งไปที่มือเล็กของเธอ
แพรดาวรับมันมาอย่างปฏิเสธไม่ได้แต่เธอก็ยังไม่ยอมดื่มเช่นเดิม เธอทำหน้าลำบากใจก่อนจะมองเข้าไปในแก้วซึ่งเป็นสีหวานน่าทานแต่ไม่รู้ว่าผลข้างเคียงจะเป็นมิตรเหมือนกับหน้าตารึเปล่า
"แต่ว่า..."
"นะครับแพร ดื่มเป็นเพื่อนไทด์นะ" ไทด์ส่งสายตาอ้อนวอนซึ่งทำให้แพรดาวยอมจำนวน
แพรดาวนกแก้วค็อกเทลขึ้นมาดื่มจนหมดรวดเดียวก่อนจะวางลงที่บาร์ตามเดิม ความรู้สึกครั้งแรกที่ได้ลิ้มรสมันก็ไม่ได้แย่เลย ผิดคลาดเธอกลับชอบรสชาติหวานๆของมันด้วยซ้ำ
"หวานจริงด้วย" เธอเอ่ยนั้นทำให้ไทด์ยิ้มออกมาอย่างพอใจ
"ก็บอกแล้ว ไทด์สั่งให้อีกนะ" ไม่ว่าเปล่าคนตัวโตก็สั่งกับบาร์เทนเดอร์อีกครั้ง
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่แพรดาวยกแก้วค็อกเทลขึ้นดื่มจนหมดตามคำเรียกร้องและความรู้สึกของตัวเองไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันเธอถึงได้อยากลิ้มลองรสชาติมันอีกครั้ง
แต่ทว่าก็ใช้เวลาเพียงแค่ไม่ถึงยี่สิบนาทีร่างกายของแพรดาวกับมึนตึ้ง เธอมองคนตรงหน้าด้วยภาพเลือนลางจนแทบมองไม่ออกมาเขาคนนั้นเป็นใคร
คนตัวเล็กพยายามปรับโฟกัสสายตาให้คงที่เพื่อควบคุมสติของตัวเอง เธอรับรู้และได้ยินทุกอย่างแต่ว่าร่างกายของเธอกลับไม่ตอบสนอง
"แพรเป็นอะไร ทำไมนิ่งไปล่ะ"
"แพรน่าจะเริ่มเมาแล้วล่ะไทด์ เริ่มมึนๆแล้วล่ะ" แพรดาวเอ่ยแม้ว่าข้างในนั้นแทบจะควบคุมไม่ไหว
ใบหน้าหวานมีเหงื่อผุดออกมา อีกทั้งร่างกายของรู้สึกเหมือนมีไฟสุมจนเธอแทบอยากจะถอดเสื้อผ้าออกเสียให้หมด
"ไหวไหม ให้ไทด์ไปส่งนะ" ร่างสูงตรงเข้ามาประคองร่างบางไว้เมื่อเธอเริ่มทรงตัวไม่อยู่
"มะ ไม่เป็นไร...แพรไหว..." มือเล็กปัดปายคนข้างๆออกและพยายามควบคุมสติ เธอหันไปหาเพื่อนสนิทเพื่อหวังให้ช่วยพาเธออกไป
"...หลิน...หลินเรากลับกันเถอะ" แพรดาวหันไปสะกิดเพื่อนสนิทที่ตอนนี้กำลังฟุบหน้าลงที่บาร์
แพรดาวถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เมื่อเห็นว่าเพื่อนของเธอนั้นเมาจนถึงขั้นหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ และสภาพของเธอเองก็ไม่มีแรงพอที่จะพยุงเพื่อนเธอไหวเช่นกัน
"ให้เราไปส่งนะแพร" คนตัวโตโอบเอวเธอไว้แม้ว่าเธอจะเบี่ยงตัวหนีแต่ก็ไม่เป็นผลเลยสักนิด
"มะไม่...ปะปล่อย"
"ไปเถอะน่าแพร" แพรดาวถูกพาออกจากห้องนี้ไป เมื่อพ้นออกมาจากห้องร่างของเธอก็ลอยหวือเนื่องจากถูกอุ้มเอาไว้ก่อนที่จะตรงไปยังลิฟต์
สติของแพรดาวเริ่มเลือนลาง เธอพยายามสังเกตชั้นที่เธอถูกพาไปซึ่งเป็นชั้นสิบสอง สายตาก็มองหาให้คนช่วยจนกระเธอมองเห็นกลุ่มผู้ชายที่อยู่ไกล
ความหวังอันน้อยนิดของเธอคือขอความช่วยเหลือจากคนกลุ่มนั้น เพื่อให้เธอออกไปจากที่นี่เป็นพอ
"คะคุณ...อึก...ชะช่วย" เธอเอ่ยออกมาเสียงแผ่วมือเล็กปัดป่ายไปทั่วเพื่อให้เป็นจุดสนใจ
"โธ่ นี่เพื่อนไทด์เอง จะให้มันช่วยอะไรล่ะ" คนตัวโตเอ่ยหน้าตายนั้นทำให้เธอหันไปมองคนๆนั้นอีกรอบ ซึ่งทุกคนก็ต่างหัวเราะออกมากับการกระทำโง่ของเธอ
ความหวังเล็กๆของเธอหายวับไปกับตา เพราะคนที่เธอจะขอความช่วยเหลือนั้นเป็นพวกเดียวกันกับไทด์
"สวยว่ะ มึงไปหามาจากไหนวะ"
"หึ ระดับกูไม่น่ายากปะวะ"
"เชี่ย อย่างแจ่ม" ชายอีกคนพูดและกวาดสายตามองร่างบางอย่างหื่นกระหาย
"เปิดประตูดิ" เสียงเข้มเอ่ยทำให้เพื่อนของเขารีบเปิดประตูเข้าไปในห้อง
ร่างของเธอถูกวางลงบนเตียงกว้าง ภายในห้องมืดที่มีเพียงแสงจากโคมไฟส่องสว่างเพียงเท่านั้น ผู้ชายสี่คนยืนมองเธอที่ข้างเตียงก่อนที่ไทด์จะหยิบสิ่งๆหนึ่งออกมา
"ทะไทด์...ปะปล่อย..." เธอเอ่ยออกมาแม้ว่าจะไม่มีแรงแต่เธอก็อยากจะอ้อนวอนเขาอีกครั้ง
"เรายังไม่ได้สนุกกันเลยนะแพร" เสียงทุ้มเอ่ยและนั่งที่บนเตียงข้างๆกายเธอ มือหนาลูบที่เรือนผมเธอเบาๆก่อนตะไล้ต่ำลงมาที่แขนของเธอ
"ฮึก...ปล่อยแพรไปเถอะ"
"เริ่มร้อนแล้วใช่ไหมล่ะ" ไทด์เอ่ยเมื่อเห็นเหงื่อผุดออกจากใบหน้าหวานจำนวนมาก เขาได้ร่วมมือกับบาร์เทนเดอน์เพื่อให้ใส่ยาปลุกเซ็กส์ที่เครื่องดื่มของเธอ
"ฮึก" ร่างกายของเธอมันร้อนรุ่มและควบคุมตัวเองไม่ได้ แต่เธอรู้ดีว่าสถานการณ์แบบนี้มันไม่ปลอดภัยกับตัวเธอเลย
"ก่อนจะเริ่มเราต้องเพิ่มความฟินกันก่อนนะแพร" ไทด์หยิบเข็มฉีดยาออกมาจากกระเป๋า แพรดาวมองมันด้วยความตื่นกลัวเธอเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรแต่มันต้องเป็นสิ่งที่ไม่ดีแน่ๆ
แพรดาวเบี่ยงตัวหนีเมื่อถูกจับตรึงเอาไว้ เข็มฉีดยาถูกฉีดที่แขนของเธอจนหมดเข็ม เธอได้แน่ร้องไห้ออกมาเรื่องจากไม่มีแรงพอที่จะต่อกรกับชายกลุ่มนี้
เธอถูกฉีดสารเสพติดหลายเข็มจนทำให้เธอนอนหอบหายใจนิ่งๆ สายตาเริ่มมองไม่เห็นสิ่งรอบข้าง ร่างกายของเธอเริ่มขยับไม่ได้และร้อนรุ่มมากกว่าเดิมเท่าตัว
"ขอเปิดก่อน ส่วนพวกมึงก็ไปต่อคิวเอาเอง" ไทด์เอ่ยทำให้คนที่เหลือเดินออกจากห้องไปในที่สุด
"เรามาสนุกกันดีกว่านะแพร..." มือสกปรกลูบที่ใบหน้าหวานริมฝีปากก้มลงจูบซับที่หน้าผากมนเบาๆก่อนจะเริ่มถอดเสื้อของเธออย่างใจเย็น
"...สวยไปทั้งตัวเลยนะ" วายตาหบายโลนมองร่างบางด้วยความหื่นกระหาย
พลั่ก
"เห้ยไอ้ไทด์!!"
"สัส! กูบอกแล้วใช่ไหมว่ารอกูเสร็จก่อน"
"ไอ้สัสไทด์ตำรวจมา! ไอ้บอสยังอยู่ในงานวันเกิด!"
"สัส! ใครโทรแจ้งวะ!!"
"รีบไปเหอะมึง ก่อนที่ตำรวจจะมาเจอ"
"แล้วยัยนี่ล่ะวะ!!"
"ไอ้สัส! ปล่อยไว้ดิวะ มึงจะให้มันเอาเรื่องไปบอกตำรวจรึไง รีบหนี!!"
"ไอ้สัสเอ้ย!!!" คนตัวโตรีบลุกขึ้นและออกจากห้องไปในที่สุด
ร่างบางที่นอนหอบหายใจรวยรินเธอยันกายเพื่อลุกขึ้นหยิบขวดน้ำที่หัวเตียงขึ้นมาดื่มหวังว่าจะให้บรรเทาอาหารร้อนรุ่มในร่างกายลงได้
ร่างบางสั่นระริกเมื่อความต้องการถูกปลุกขึ้นมือเล็กกำผ้าห่มแน่นเพื่อระงับอารมณ์ของตัวเองแต่ก็ไม่เป็นผล แค่เสียงที่จะเปล่งออกมาเธอยังไม่มีแรงจะเอื้อนเอ่ยคำใดๆ
อึก...
คนตัวเล็กพยายามข่มอารมณ์ร่างกายเพื่อไม่ไหวควบคุมไปได้ยากกว่านี้ เพราะค็อกเทลที่เธอดื่มบวกกับสารเสพติดที่ถูกฉีดเข้าร่างกายหลายเข็มทำให้เธอควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้
เธอต้องการที่จะปลดปล่อยมัน...
วิธีใดก็ได้...
เธอไม่ไหวแล้ว...
พลั่ก
ประตูห้องถูกเปิดออกตามด้วยร่างของชายคนหนึ่งเดินเข้ามา เสียงลมหายใจหนักถูกผ่อนออกมาในขณะที่ร่างบางพยายามจ้องมองกับบุคคลที่มาใหม่
ร่างสูงเดินตรงเข้ามาหาเธอด้วยอาการมึนเมาไม่แพ้กัน เขาถอดสูทราคาแพงออกก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมเสื้อตัวในช้าๆ
ใช้เวลาไม่นานมือหนาก็ปลดกระดุมออกจนหมด คนตัวโตถอดเสื้อออกและโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดีเผยให้เห็นกล้ามมัดบนร่างกายของเขาชัดเจน
คนตัวเล็กที่เห็นภาพตรงหน้าเธอกัดริมฝีปากตัวเองแน่น เพราะในตอนนี้เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้ว
"นี่เธอ!" เสียงทุ้มเอ่ยเมื่อมองใบหน้าหญิงสาวบนเตียงชัดๆ
"อึก..."
"ทำไมเธอถึง..." คนตัวโตมองร่างบางด้วยความแปลกใจที่เจอเธอที่นี่
"...นี่เธอ 'ขาย' งั้นหรอ"
"ยะ อยาก"
"ก็ดี" ชายหนุ่มปรับใบหน้าก่อนจะจ้องมองร่างบางคนตรงหน้า เขาพิจารณาใบหน้าจิ้มลิ้มนั้น ปากนิดจมูกหน่อย ผิวขาวเนียน แก้มแดงระเรื่อของเธอทำให้เขายกยิ้มอย่างพอใจ
แอลกอฮอล์ในร่างกายที่เขาได้ดื่มมาราวกับเชื้อเพลิงปลุกอารมณ์ในกายเข้าทันที กลิ่นกายหอมหวานของเธอเหมือนเป็นตัวกระตุ้นทำให้เขาเพิ่มอารมณ์ยิ่งขึ้น
หากเธอเป็น ผู้ขาย เขาก็จะเป็น ผู้ซื้อ เอง...
- ผู้เขียน
