"เมื่อกี้คุณชวนฉันไปไหนนะคะ"
"ไปงานคืนนี้ค่ะ ไปด้วยกันไหม"
"ที่คุณชวนคงไม่ใช่งานวัดใช่ไหม"
"งานวัดคืออะไรคะ"
"ขอโทษค่ะคุณคงไม่รู้จัก" มันคือการเล่นมุก แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่รับมุกเลย
"ฉันชวนจริงนะคะ คุณไปกับฉันนะ อยากมีเพื่อนไปด้วย ไปแต่กับพี่ชาย..เออ ไปแต่กับพี่พร้อม ไม่เห็นสนุกเลย"
"ถึงอยากไปก็คงไปไม่ได้ เพราะฉันไม่มีชุด"
"ถ้าเรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงเลย ทานข้าวเสร็จเดี๋ยวฉันจะพาไปแปลงโฉม"
"ไปแปลงโฉม?" คนึงหาแกล้งทำเป็นอินโนเซ้นท์ ที่จริงเธอพูดไปเพื่อให้ลูกหว้าชวนอยู่แล้ว เพราะโอกาสที่จะเจอและได้คุยกับเขามันอยู่แค่เอื้อม
ห้างสรรพสินค้า
ห้างนี้ส่วนมากจะมีแต่คนที่กระเป๋าหนักชอบมาเดินกัน ร้านประจำของลูกหว้าอยู่ที่ห้างนี้ ทั้งร้านเสริมสวยและร้านเสื้อผ้า
คนึงหาเลือกที่จะไม่กลับเข้าทำงานช่วงบ่าย และเธอก็ไม่ได้ลางาน เพราะไม่รู้จักเบอร์โทรศัพท์ของใครเลย
เวลาผ่านไป..
"ว้าว..สวย.." ลู
