แค่รู้ว่าเขาจะเข้าโรงงาน คนึงหาก็เริ่มมีความหวังอีกครั้ง ยังไงเธอต้องคุยกับเขาให้ได้
"มัวทำอะไรอยู่เร็วๆ หน่อยสิ" รุ่นพี่ที่มาด้วยกันตำหนิเมื่อเห็นคนึงหามัวแต่มองอะไรอยู่ไม่รู้
"ขอโทษค่ะ" หญิงสาวรีบเดินไปยกของช่วย และเธอก็ทำงานจนไม่ได้มองอีกเลย ถึงอยากจะมองแต่ก็ถูกรุ่นพี่ตำหนิก็เลยต้องได้ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป
จนเวลาล่วงเลยผ่านไป
"ได้ยินว่าท่านประธานจะเข้ามาโรงงานทำไมไม่เห็นล่ะคะพี่ลินดา" หญิงสาวแกล้งถามออกไปแบบไม่ค่อยจริงจังนัก
"ท่านเข้ามาแล้วและก็ออกไปแล้ว"
"เข้ามาแล้วเหรอคะ เข้ามาตอนไหนทำไมฉันไม่เห็นคะ"
"แล้วทำไมเราต้องสนใจด้วยล่ะ"
"เปล่าหรอกค่ะ" เขาเห็นเราไหม ..แต่ถึงเห็นเขาก็คงไม่สนใจมั้ง ถ้าสนใจเขาคงจะเข้ามาหาเธอแล้ว
ลินดาแอบชำเลืองมองใบหน้าของคนที่กำลังคุยด้วย เพราะสิ่งที่ได้ยินมาจากดอกอ้อนั่นก็คือ คนึงหาชอบทำเกินหน้าที่ เข้าหาท่านประธานเหมือนกับจะให้ท่าท่านตลอดเวลา
ลิน
