(MORPHINE TALK)
ฉันลืมตาขึ้นมาในยามเช้าตรู่ แสงแดดจากม่านกระทบเข้ามาในตาฉัน ฉันรู้สึกได้ถึงเรี่ยวแรงที่กลับมา
ฉันยกมือขึ้นมาขยี้เปลือกตา และทำการวางลง ซึ่งมันวางแหมะที่ศีรษะของวอร์ม เพราะเขากำลังตระกองกอดฉันอยู่
คิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนแล้วก็อายและเสียหน้า ไม่รู้ควรจะทำหน้ายังไงเมื่อเขาตื่น
สุดท้ายฉันก็ได้เป็นรองยัยนั่นจนได้
เฮอะ! ท้ายที่สุดก็ได้ใช้ผู้ชายคนเดียวกันกับยัยนั่น หนำซ้ำน่าสมเพชยิ่งกว่า เพราะฉันได้แต่ตัว ส่วนหัวใจเขาไม่มีทางให้ฉัน
ฉันเกลียดน้ำตาที่มันตั้งท่าจะไหล ทำไมฉันถึงกลายเป็นคนอ่อนแอ อ่อนไหวได้ขนาดนี้นะ
“ร้องไห้ทำไม” วอร์มขยับตัวลุกขึ้นมานอนข้างฉัน มือหนาเกลี่ยน้ำตาที่เปื้อนแก้มออก เขาคงรู้สึกตัวเพราะแรงสะอื้น
“…” ฉันไม่ได้พูดอะไรออกไป เพราะจะให้ฉันบอกว่าร้องไห้เพราะเสียใจที่นายเป็นของผู้หญิงคนนั้นก่อนจะมาเป็นของฉัน ฉันคิดว่าถ้าพูดไปแบบนั้นคงไม่พ้นต้องทะเลาะกัน
ก็
