“ทำไมคะเลโอ คุณรังเกียจโรร่ามากถึงขนาดไม่ยอมให้โรร่าได้ไถ่โทษความผิดของตัวเองเลยเหรอคะ โรร่าเสียใจค่ะที่แม้แต่เยื่อใยความเป็นเพื่อน คุณก็ไม่เหลือให้โรร่า เอาล่ะค่ะโรร่าเข้าใจทุกอย่างแล้ว โรร่าไม่โกรธคุณหรอกค่ะ เอาเป็นว่าต่อไปโรร่าจะไม่มารบกวนคุณอีก ขอให้คุณสบายใจได้ ไปกันเถอะค่ะคุณป้า” โรเวร่าแสร้งบีบน้ำตาให้อีกฝ่ายสงสาร จากนั้นก็เดินออกไปจากห้อง
“เดี๋ยว” เสียงเรียกของเขา ทำสองสาวต่างวัยถึงกับแอบหันยิ้มให้กัน
“มีอะไรคะเลโอ” โรเวร่าหันมาทำหน้าเศร้า
“เธอลืมกระเป๋า” เขาตอบสั้นๆ แต่ก็ทำเอาสองสาวถึงกับหน้าเหวอ กระทั่งโรเวร่าเดินกระแทกกระทั้นไปหยิบของของตัวเองแล้วเดินออกไป เจ้าของห้องเห็นแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างเอือมๆ ถ้าไม่เป็นเพราะเขาคลุกคลีกับอีกฝ่ายมาหลายปีจนพอรู้นิสัยใจคอบ้างแล้ว คงจะหลงกลอีกฝ่ายไปแล้ว
หลังจากที่จัดการกับเรื่องวุ่นๆ จบ เขาจึงเดินออกมาจากห้องและเดินตรงไปหาเลขาหน้าห้องอย
