บทที่ 3 เพชรนิลจินดาใดเล่า จะเท่าความรัก 2

1106 คำ

ภูผาปรือตาขึ้นมามองในความมืด เขาสับสนงุนงงอยู่เสี้ยววินาทีหนึ่งว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนจะคว้าโทรศัพท์มือถือข้างหมอนขึ้นมาเปิดหน้าจอให้เกิดแสงสว่างเพื่อจะส่องดูว่าข้างๆ ตัวเขามีอะไร พลันพบว่าใบหน้าสดสวยของกากีอยู่ใกล้เพียงคืบบนหมอนใบเดียวกัน เธอย้ายลงมานอนกับเขาบนพื้น!? ไม่รู้จะต้องทำหน้าอย่างไรเลย ภูผารีบวางโทรศัพท์ลง กะจะสะกิดปลุกให้เธอกลับขึ้นไปนอนบนเตียงเหมือนเดิม หากทว่าเมื่อเห็นเธอปิดเปลือกตาพริ้ม หายใจสม่ำเสมอบ่งบอกให้รู้ว่าเข้าสู้ห้วงนิทรารมย์ ความคิดในแวบแรกเป็นอันต้องมลายลงไป ใครจะไปกล้าปลุกคนที่ตกอยู่ในห้วงความฝันแสนสบายนี้กันได้ล่ะ? ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ แล้วปล่อยให้ตัวเองเป็น หมอนข้างให้กากีได้กอดก่ายไปเงียบๆ เท่านั้น เห็นทีคงจะเป็นเขาแล้วล่ะที่นอนไม่หลับแทนกากี คิดไม่ผิดที่มานอนเป็นเพื่อนเธอ มันทำให้เธอสบายใจขึ้น ขณะเดียวกันก็อาจจะคิดผิดก็ได้ เพราะคนที่ใจเต้นระส่ำจนตาสว่างแ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม