เย็นของอีกวัน
เป็นเวลายามเย็นของไร่องุ่นดินแดน แสงแดดสีส้มที่สามารถมองเห็นผ่านทางหน้าตาทำให้คนตัวเล็กบนเตียงรู้สึกตัวช้าๆ อินทัชลืมตาขึ้นและมองไปรอบๆ ห้อง ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าตัวจะฝันไปแล้วซะอีกที่นายน้อยจะวิ่งเข้ามาช่วยเขา แต่เอาเข้าจริงแล้ว นายน้อยก็แค่จะเค้นให้เขาอ้าปากบอกความจริงก่อนจะตายต่างหาก เพราะถ้าเขาตายขึ้นมานายน้อยก็คงอดรู้ว่าใครส่งเขาเข้ามากันแน่
แต่เรื่องอะไรจะบอกให้พี่ชายตัวเองเดือดร้อนกันล่ะ..
อินทัชหันมองนาฬิกาและปฏิทินที่หัวเตียงก่อนจะพบว่าตัวเองตื่นขึ้นมาของเย็นอีกวันซะแล้ว นี่เขานอนกันข้ามวันข้ามคือเลยหรือไงเนี่ย ท่าทางของเขาเองก็ยังอิดโรยอยู่ไม่น้อย แต่ก็ยังมีแรงเยอะกว่าเมื่อวานก่อนขึ้นมานิดหน่อย
"อะไรเนี่ย" อินทัชโวยวายอยู่คนเดียว หลังจากที่พยายามจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องนี้ ปรากฏว่าที่มือเขากับโดนพันธนาการเอาไว้ด้วยโซ่ซะงั้น แถมที่รอบบริเวณข้อมือของเขายังแดงเถือ
