EP 1 : รับน้อง
949 คำ
เกมรัก : ตอนที่ 1
ตึง ดึง ดึ๊ง (เสียงประชาสัมพันธ์)
ประกาศ ประกาศ เวลา 15.00 น. นักศึกษาคณะบริหารธุรกิจทุกคนให้มารวมตัวกันที่ใต้ตึก XX ด้วยค่ะ
ประกาศ ประกาศ เวลา 15.00 น. นักศึกษาคณะบริหารธุรกิจทุกคนให้มารวมตัวกันที่ใต้ตึก XX ด้วยค่ะ
"เสียงหวานๆ แบบนี้พี่ข้าวหอมคนสวยชัวร์"
"จริงๆ คนอะไรทั้งสวย ทั้งน่ารัก"
"เราควรรีบนะ......ถ้าพวกแกยังมัวชื่นชมความน่ารักของพี่เขา แกจะได้เห็นด้านมืดของพี่ข้าวหอมเร็วๆนี้แหละ"
"แกก็พูดถูก วันแรกที่รับน้องพวกแกก็เห็นแล้วนะ ภายใต้ใบหน้าหวานที่พร้อมสังหาร"
"ยิ่งพูดยิ่งขนลุก บทจะโหดก็โหดเกิ๊น"
เสียงซุบซิบของนักศึกษาปีหนึ่งที่กำลังกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปตามที่นัดหมายตามเสียงประชาสัมพันธ์
"น้องๆ ช่วยเช็คเพื่อนในห้องของตัวเองด้วยค่ะ ขาดใครไปไหม พี่จะได้แจ้งรายละเอียดทีเดียว ไม่มีการถามซ้ำใดๆทั้งสิ้น" หนึ่งในรุ่นพี่ปีสี่เอ่ยขึ้นหลังจากที่รุ่นน้องทุกชั้นปีมารวมตัวกันตามที่ประกาศก่อนหน้านี้
"ปีหนึ่ง ครบค่ะ"
"ปีสอง ครบครับ"
"ปีสาม ครบค่ะ"
"ปีสี่ครบ"
"โอเค ครบหมดทุกชั้นปี ปีหนึ่งเราเจอกันมาอาทิตย์นึงแล้วเนอะ ถ้ามีปัญหาตรงไหนแจ้งกับพี่รหัสหรือพี่ๆทุกคนที่เราสนิทได้เลย ส่วนวันนี้พี่จะมาแจ้งการรับน้องรวมของมหาวิทยาลัย อาทิตย์หน้าเราจะเจอกันทุกคณะตั้งแต่ปีหนึ่งถึงปีสี่ การรับน้องก็จะโหดไปตามคณะ ตรงนี้พี่ก็ไม่รู้ว่าคณะไหนจัดรับน้องยังไง แต่พี่ขอให้ทุกคนเตรียมตัว เตรียมร่างกายกันให้พร้อม รายละเอียดอื่นเดี๋ยวให้พี่ข้าวหอมแจ้งเพิ่มเติม"
วี๊ด วิ่ว ฮู้วว์ ฮู่วว์ เสียงแซวต้อนรับอดีตดาวคณะที่ทุกคนหมายปอง
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
"สวัสดีน้องๆ พี่ๆ ทุกคนนะคะ พี่ข้าวหอมเอง ทุกคนคงจะคุ้นหน้าแล้วเนอะ" ข้าวหอมยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับทุกคนที่กำลังตั้งใจฟังเธอ สาวสวยในหน้าหวาน ปากนิด จมูกหน่อย ผิวขาวดั่งสำลี มีเสน่ห์ที่รอยยิ้ม ที่ทุกคนต่างพากันหลงใหล
"รายละเอียดของการรับน้องรวมมหาลัยก็ไม่มีอะไรมากค่ะ ขอแค่ตรงเวลา เตรียมตัวให้พร้อม อย่าแหกกฎเท่านั้นเอง พี่อยากให้น้องคิดว่าเหมือนรับน้องที่คณะเราเลย แค่มีเพื่อนต่างคณะมาเพิ่มเท่านั้น ไม่อยากให้กลัวกันนะ พี่ทุกคนเขาไม่ทำให้น้องบาดเจ็บแน่นอน แต่ความเหนื่อยอาจจะมากกว่าที่เรารับกันเอง ไม่ไหวจริงให้แจ้งพี่เขาได้เลยค่ะ เวลากับสถานที่เดี๋ยวพี่แจ้งในไลน์กลุ่มอีกทีนะ มีใครจะถามอะไรไหมคะ เปิดโอกาสให้ถามค่ะ" ข้าวหอมพูดต่อหน้าทุกคนด้วยท่าทางที่มั่นใจไม่มีความเคอะเขินแต่อย่างใด
"แล้ววันนั้นพี่ข้าวหอมจะอยู่ด้วยไหมครับ" หนึ่งในนักศึกษาถามขึ้น
"แน่นอนค่ะ พี่ต้องอยู่ดูแลพวกเราอยู่แล้วค่ะ" หลังจากที่หญิงสาวพูดจบเสียงปรบมือดังขึ้นเป็นเชิงดีใจ
แปะ แปะ แปะ
"น้องข้าวหอมมีแฟนยังครับ" รุ่นพี่หนุ่มถามขึ้นต่างพากันหัวเราะชอบใจ
"ถ้าเรื่องไร้สาระแบบนั้นขอไม่ตอบนะคะ" ข้าวหอมตอบกลับแบบยิ้มๆ คำพูดที่แทงใจดำและใบหน้าที่ยิ้มมันคืออาวุธของเธอเอง เธอจะไม่ด่าใครด้วยคำหยาบคาย แต่จะใช้คำพูดที่เจ็บแสบแบบนี้เสมอ ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าคำพูดสังหารหมู่
"ดีมากลูก พี่อนุญาตให้ด่ามันได้" พี่ปีสี่อีกคนพูดขึ้น
"ไม่มีใครถามอะไรที่เกี่ยวกับการรับน้องแล้วเนอะ วันนี้พี่ขอปิดการประชุมแค่นี้นะคะ กลับบ้านกันได้จ้า"
เด็กๆต่างพาทำความเคารพรุ่นพี่ทุกคนและพากันกลับ การรับน้องของมหาลัยเป็นการทำตามกันมาทุกปี แต่ละรุ่นจะเจอความโหดที่แตกต่างกันไปเป็นที่รู้กันในมหาลัย
"นี่ๆข้าว แกจะกลับบ้านเลยไหม" มีอาเพื่อนสาวคนสนิทถามขึ้น เธอกับข้าวหอมสนิทกันตั้งแต่เข้ามามหาลัยใหม่ๆ ชวนกันไปกินข้าว พากันไปเที่ยว จนคนอื่นเรียกว่าปาท่องโก๋
"อยากกลับนะ แต่งานของคณะยังไม่เสร็จเลย ฮือ ฮื้อ" ข้าวหอมพูดพร้อมเบะปากเหมือนคนจะร้องไห้ทันที
"เออก็จริงว่ะ ฉันถามเหมือนฉันไม่ได้อยู่กับแก ลืมไปซะสนิทเลย แฮะ แฮะ" มีอาเกาหัวเมื่อนึกถึงงานที่ต้องทำขึ้นมาได้
-หนึ่งชั่วโมงผ่านไป-
ทั้งคู่และเพื่อนๆคนอื่นต่างช่วยกันทำงานในหน้าที่ของตัวเอง เพราะปีสามได้รับคำสั่งจากรุ่นพี่ปีสี่ต้องเตรียมงานรับน้องทั้งหมด เอาง่ายๆคือผลักภาระทั้งหมดมาให้ปีสามนั่นเอง
"ฉันละอยากขึ้นปีสี่ซะจริงๆ สบายกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว สั่งๆ สั่งๆ สั่งๆ อย่างเดียว หึ๊!" มีอากำลังนั่งระบายสีป้ายพูดพร้อมกับใช้แปรงสีระบายความหงุดหงิด
ข้าวหอมเห็นอาการของเพื่อนรักก็ส่ายหัวและยิ้มออกมาทันที
"เอาหน่า ถือว่าได้พักผ่อนชั่วโมงศิลปะ" ฮ่า ฮ่า ฮ่า ข้าวหอมพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา
"ศิลปะบ้านแกสิ่ กรรมกรชัดๆ" มีอายังคงใบหน้าบูดบึ้งแต่มือก็ยังทำต่อไปเรื่อยๆ
- ผู้เขียน
