ถึงจะร้าย ข้า ก็รักนะ

ตอนที่ 1 ลี่ถิง

ตอนที่ 1 ลี่ถิง

ลี่ถิง เด็กสาวอนาคตไกล จู่ ๆ เธอก็ได้มรดกชิ้นใหญ่ จะว่าอย่างนั้นก็ได้ แม่เธอจากไปเพราะตรอมใจตาย เมื่อพ่อมีเมียน้อย แถมยังมีลูกสาวอีกคน มรดกที่ว่าก็แค่ปิ่นหยกโบราณดูจะธรรมดา แต่พอเธอนำมาปักไว้บนผมทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

จู่ ๆ ก็ฝันเห็นคนที่หน้าตาคล้ายกันกับเธอ ชีวิตและเรื่องราวนั้นไม่ต่างกันสักนิด แม่เจ็บป่วยเพราะพ่อมีเมียน้อย ก็เหมือนกับผู้ชายคนนี้ที่อยู่จวนใหญ่โตมั่งคั่งด้วยเงินทองทรัพย์สมบัติมากมาย

ผู้ชายก็มักมากเป็นธรรมดา ทำให้แม่คนสวยในยุคที่แตกต่าง มีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับแม่ของเธอนัก จนอดคิดไม่ได้ว่าคือคน คนเดียวกันหรือไม่

ลี่ถิงเดินเข้าออกตรงนั้นตรงนี้ ตัวเธอเองอยู่ที่นี่มาหลายวัน เพราะเธอนอนหลับและฝันแบบนี้เสมอ อีกทั้งยังเป็นคนติดนิยายจีนอีกด้วย ไม่แปลกใจที่เธอเห็นสิ่งเล่านี้ที่เรียกว่า ‘คุ้นตา’

ซีรี่ย์จีนหลายเรื่องที่ไม่ใช่แค่ผ่านตาเท่านั้น เธอยังปลื้มพระเอกที่หล่อเหลาคมเข้มกระชากใจ จนอยากจะจับมาทำสามี หรือจะเรียกแบบหยาบคายก็คือจับมาทำผัวเสียให้เข็ด

ด้วยความสนุกสนานของเธอ เรียนรู้วิธีการพูด การเดิน หรือไม่ก็การเขียนที่ สาวสวยยุคโบราณ ได้เขียนด้วยพู่กัน

แต่ว่า ฝันแบบนี้ได้ไม่นานก็ต้องสะดุ้งตื่นตกใจ เพราะเสียงของนาฬิกาปลุกที่เป็นเวลา เที่ยงวันแล้ว อาชีพหลักของเธอในตอนนี้คือเด็กนักเรียน ม.ปลายที่ปิดเทอม และต้องเข้ามหาลัย

แต่เธอไม่อยากจะเรียน นั่นเพราะต้องแบมือขอเงินจากพ่อ ผู้ที่มีเมียน้อย แถมยังไม่เคยจะสนใจเธออีกต่างหาก เรื่องอะไรที่เธอจะต้องบากหน้าไปของเงินด้วย มือเธอก็มี ไม่สู้ทำงานหาเงินเองดีกว่า

ร้านเดิมของแม่นั้นขายเต้าหู้ รับมาและขายไปในตลาดเช้า ที่แสนจะวุ่นวาย ไม่ต้องเหนื่อยมาก เพราะไม่ต้องทำอะไร ตื่นแต่เช้าตั้งแต่ตีสี่ กลับมาจากขายของก็แปดโมงเช้า กินข้าวและนอนฝันหวานเหมือนเดิม ตื่นมาเที่ยง ๆ ก็กินข้าว แล้วก็อ่านนิยายที่เธอชอบเป็นชีวิตจิตใจ วัน ๆ กิจวัตรของเธอก็มีเพียงแค่นี้

“อาถิง อยู่บ้านไหม” เสียงที่คุ้นเคยก็ดังออกมาจากนอกบ้าน จะเรียกว่าบ้านก็ไม่ใช่ มันเป็นห้องเช่าแค่หนูดิ้นตายแค่นั้น พอให้เธออาศัยหลับนอน เพราะบ้านหลังใหญ่ เธอจะไม่ไปเหยียบอย่างเด็ดขาด

ลี่ถิง เดินมาเปิดประตู ก็เห็นหน้าของชายวัยใกล้จะหกสิบ ยิ้มหวานให้ “พ่อเอาเงินมาให้ เดี๋ยวจะต้อง

เข้ามหาลัยจำเป็นต้องใช้เงิน” เพราะรู้สึกผิดที่ทำให้ภรรยาตรอมใจจากไป เหลือเพียงแค่ลูกสาวคนเดียว ทั้งดื้อรั้นไม่ยอมใคร

“ไม่จำเป็น หนูไม่ต้องการเงินจากพ่อ เก็บเอาไว้ให้เมียน้อยพ่อเถอะนะ” ลี่ถิงมีหรือจะยอม

“อาถิง เรื่องมันก็นานมาแล้ว ลูกอย่าใจคอคับแคบได้ไหม พ่อขอร้องล่ะ” ชายวัยใกล้ฝั่งพูดขึ้นมา

“เรื่องมันนานเหรอ พ่อคิดว่ามันนานมากขนาดนั้นเลยรึไง ผู้หญิงคนนั้น เมียน้อยของพ่อ แอบเล่นชู้กับพ่อ ทั้ง ๆ ที่เป็นเพื่อนของแม่เนี่ยนะ! ไม่คิดว่าเพื่อกันแทงข้างหลัง กันได้ลงคอ! แถมยังมีหน้าด้านมีลูกอีก พ่อคิดดูสิ แม่จะรู้สึกยังไง ถ้าแม่มีชู้ล่ะ!     แล้วลูกในท้องเป็นลูกชายชู้ พ่อจะรับได้ไหม เงียบทำไม”

ลี่ถิงเหลืออด อดที่จะต่อว่าไม่ได้ ความคับแค้นมันอัดอั้นมานานแสนนาน อยากจะจัดการสองแม่ลูกนั้น ก็ทำได้เพียงแค่มองพวกมันด้วยความชิงชัง เสวยสุขบนกองเงินกองทอง แถมยังยิ้มระรื่น หน้าบานเหมือนจานดาวเทียม

อยากรู้นักถ้าหน้าบาน ๆ ถูกกระชากลงมาจะเป็นแบบไหน เธอจะเหยียบพวกมันสองแม่ลูกไม่ให้ผุดไม่ให้เกิดเลย

“อาถิง ไม่เข้าใจพ่อบ้างเลย พ่อก็แค่” คนผิดรู้ว่าผิด ไม่กล้าโต้แย้งกับลูกสาวสักนิด

“แค่สนองตัณหา กับผู้หญิงร่าน ๆ นั้นสินะ ออกไปเถอะ หนูอยากพักผ่อน ไม่อยากจะเห็นหน้าพ่ออีก” ลี่ถิงไล่พ่อทางอ้อม จากนั้นก็ปิดประตูดังปัง

เพราะหงุดหงิดรำคาญใจ สีหน้าของฝ่ายที่ผิดอยู่เต็มหัวใจนั้นเจ็บแปลบที่หน้าอกด้านซ้าย จนต้องยกมือขึ้นมาทาบ

“พ่อ หนูบอกแล้วว่าไม่ให้มา พี่ใหญ่ปากร้ายขนาดไหน พ่อยังไม่เข็ดอีกหรือคะ กลับบ้านกันค่ะ ปล่อยพี่เขาไปเถอะเงินพี่เขาไม่อยากได้ งั้นพ่อก็ยกให้หนูนะ หนูจะเอาไปซื้อของใช้จำเป็น”

ลูกสาวคนเล็กพูดขึ้นประจบประแจงคนเป็นพ่อเสียยกใหญ่ มีเหรอที่เธอจะยอมให้พี่สาวคนนั้นกลับเข้าไปอยู่ในบ้านด้วยกัน ฝันไปเถอะ

ลี่ถิงเดินกลับเข้าด้วยความไม่พอใจ ปิ่นอันนี้ที่เธอได้มันมาครอบครองก็ปักอยู่บนมวยผมของเธอตลอด เมื่อทุกอย่างที่คิดว่า ช่างน่าเบื่อหน่ายเสียจริง

คราวนี้ก็เข้าไปในห้องล้มตัวนอนบนฟูกแค่ปูราบกับพื้นเท่านั้น ในห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ จะมีของใช้ไม่ได้มากมายเท่าไหร่

ตู้เสื้อผ้า ตู้เย็น หมอหุงข้าว เครื่องซักผ้า ของพวกนี้จำเป็นสำหรับเธอ จากนั้นในมือยังมีโทรศัพท์เครื่องโปรดอ่านนิยายต่อในตอนที่กำลังเข้าได้เข้าเข็ม

นางเอกในเรื่องกำลังถูกแม่เลี้ยงทุบตีอย่างทารุณ เผลอแป๊บเดียว คนที่อ่านนิยายออนไลน์ ก็หลับคาจอขนาดเจ็ดนิ้วไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ในห้วงความฝันของวันนี้ ลี่ถิงปรากฏกายเป็นเพียงแค่ดวงจิตดวงหนึ่งเท่านั้น เธอยังไม่ได้ตาย แต่ก็ย้อนอดีตมาได้ มันเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดไม่น้อย เพียงแค่มีปิ่นอันนี้ เธอมาได้เพียงแค่จวนตระกูลเถียน ได้แล้ว มาพบกับผู้หญิงที่ชื่อว่า

เถียนเพ่ยอิง ผู้หญิงที่น่าสงสารที่สุด จู่ ๆ ก็มีเสียงของสาวใช้ ที่เธอคุ้นหน้าเป็นอย่างดีรีบร้อนวิ่งพรวดพราดเข้ามา แถมร้องไห้ฟูมฟายอีกด้วย ราวกับมีใครตาย

“คุณหนู นายท่านกลับมาแล้วเจ้าค่ะ พา...สตรีมาด้วย” สาวใช้เอ่ยขึ้นอย่างร้อนรน นางเสียใจแทนฮูหยินของนาง

“ใครกันที่มา” คุณหนูเพ่ยอิงแห่งจวนตระกูลเถียนลุกขึ้น สีหน้าของนางไม่สู้ดีนัก เนื้อตัวของนางเริ่มหวาดกลัว สิ่งที่นางกำลังครุ่นคิดอาจจะเป็นจริงขึ้นมา

“นายท่านตอบว่า ฮูหยินรองเจ้าค่ะ มีบุตรีมาด้วยนะเจ้าคะ” สาวใช้เอ่ยขึ้นและก้มหน้าไม่กล้าสบตากับคุณหนูของนาง เหมือนสายฟ้าที่ฟาดลงกลางศีรษะของนางทันใด