“คุณกินอะไรยังวะราฟ? นี่มันจวนจะเย็นแล้วนะ พวกผมแวะซื้อของทะเลสดๆ มาเต็มเลย กะว่ามาฉลองกันซักหน่อยนานๆ จะอยู่รวมกันครบทีม ต้องฉลองให้เมากลิ้งกันไปข้างให้สมกับฉายา ‘สี่หนุ่มเจ้าสำราญ’ ขนมาเพียบ” กัมปนาทพูดขัดจังหวะ
“ไอ้ราฟมันเป็นไรวะ ดูมันทำมองตาขวาง เหมือนมันไม่ดีใจที่เจอพวกเรา” ดอจิโน่เอียงตัวกระซิบกับคาลอสเบาๆ
“เป็นเอ็งจะดีใจไหมล่ะ ถ้าเพื่อนมาขัดจังหวะที่กำลังจะจิจ๊ะกับสาวน่ะ” คาลอสหัวเราะหึๆ ส่ายหัวกับอาการตะบึงตะบอนของราฟาเอล
“เออว่ะเป็นผมก็อารมณ์เสีย มันค้างโว้ย” ดอจิโน่บ่นเสียงขรม ก่อนจะเดินตามทุกคนเข้าไปทรุดนั่งใกล้ๆ ราฟาเอลพร้อมทั้งหันมาหลิ่วตาให้
“อดข้าวสิวางวาย แต่ไม่ตายเพราะอดสิเน่หา” เสียงสามหนุ่มหัวเราะดังลั่นพร้อม กัน ราฟาเอลได้แต่กลอกตาและถอนหายใจด้วยความหดหู่ ช่วงเวลาแสนหวานของเขามีตัวป่วนมาป่วนเสียแล้ว ดวงตาคมกล้าคอยชำเลืองมองประตูห้องด้
