ไหว เรือนกายของเธอสั่นไหวทุกจังหวะที่ราฟาเอลโถมเข้าใส่ เสียงหวานใสกรีดร้องดังลั่นเมื่อเดินทางไปจนถึงจุดหมายปลายทาง ลมหายใจหอบถี่ กายสาวกระตุกสั่น หมดแรงเฮือกสุดท้ายพร้อมกับทำนบรักพรั่งพรู ราฟาเอลก้าวตามเอมิกาไปติดๆ เขาปลดปล่อยเชื้อพันธุ์แห่งความสุขเข้าสู่ช่องทางคับแคบของเอมิกาจนหมดทุกหยาดหยด ร่างใหญ่ทรุดฮวบ ซบนิ่งลงบนอกอิ่มของเอมิกา ก่อนจะพลิกกายลงด้านข้าง รวบร่างอ่อนระโหยของสาวเจ้าเข้าสู่วงแขน มันเป็นความเอ็นดูที่เกิดขึ้นปุบปับ ยามได้สบนัยน์ตาหวานเศร้าของคนข้างกาย พวกผมสีดำสนิท ตกลงมาปรกหน้าชื้อเหงื่อ ราฟาเอลยกมือขึ้นเสยกลุ่มผมที่ตกลงมาปรกหน้าหวานออกไปให้พ้นดวงหน้าหวานด้วยความอ่อนโยนที่เออซึมขึ้นมาในใจ
“ไม่ไหว...เอมิไม่ไหวแล้วค่ะ” ปฏิกิริยาจากคนด้สนข้าง กับแววตาหวานฉ่ำนั่น ทำให้เอมิการีบรยรานปฏิเสธ
“หึๆ” เสียงหัวเราะเบาๆ ดังขึ้นในลำคอของคนตัวใหญ่ “เดี๋ยวคุณราฟยกอาหารมาเสิร์ฟให
