มาเฟียร้ายตามรัก ซีรี่ย์ สี่หนุ่มมาเฟีย

บทที่5.พรหมจรรย์...ถ้าเธอไม่ต้องการฉันขอแล้วกัน

เอมิการีบเปลี่ยนเสื้อของราฟาเอลออกจากตัว เธอรู้สึกเหมือนโดนราฟาเอลสวมกอดอยู่ตลอดเวลา ร่างกายร้อนผะผ่าวเหมือนโดนมือที่มองไม่เห็นโลมลูบ มันทำให้เอมิกาผวาอยู่ตลอดเวลา  แววตาแปลกๆ ของเขา ยามที่เขาจ้องมองเธอ รวมทั้งท่าทีที่ไม่น่าไว้ใจนั่น ทำให้เอมิการีบลนลานกลับเมื่อราฟาเอลเอ่ยปากอนุญาต                

หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย เอมิกาก็จัดการหาอาหารง่ายๆ ออกมานั่งกินเงียบๆ ด้านนอกบ้าน เพราะความหมองเศร้าที่ติดค้างอยู่ในใจ แววตาของเธอเลยเหม่อลอย ยามทอดมองท้องทะเลกว้างที่ซัดสาดคลื่นน้อยๆ เข้าหาฝั่ง หญิงสาวถอนใจ หลังจากเล็มข้าวในจานไปได้นิดหน่อย เธอตัดสินใจเก็บจานไปล้างให้เรียบร้อย แล้วก็ย้อนกลับมาทรุดตัวนั่งที่เดิม ยกขาสองข้างขึ้นมาวางบนเก้าอี้รวบกอดไว้ด้วยสองมือ เกยคางวางบนหัวเข่า มองเหม่อไปไกลแสนไกลอย่างหงอยเหงา         

กิริยาแสนเศร้าสร้อยของเอมิกาที่ราฟาเอลมองเห็น ทำเอาชายหนุ่มรู้สึกหัวเสีย!! ใครกันนะที่ทำให้หล่อนจมอยู่ในห้วงทุกข์แบบนั้นได้ เมื่อเท้าเร็วเท่าความคิด กว่าจะรู้ตัวก็หยุดอยู่ด้านข้างตัวบ้านของเอมิกาเสียแล้ว หญิงสาวตกใจ!! เมื่อมองเห็นเพื่อนบ้านอยู่ในสายตา เขาตัดสินใจก้าวเท้าขึ้นบันไดเตี้ยๆ หน้าบ้านพักเพื่อเผชิญหน้ากับหล่อนเสียให้รู้แล้วรู้รอดไป

          “คุณสบายดีแล้วใช่ไหม?” ชายหนุ่มถามเสียงแข็งๆ                

“ค่ะ” เอมิการับคำเสียงอ่อยๆ

          “เรามาพูดถึงค่าเสียหายและวิธีชดใช้กันดีกว่า หวังว่าคุณคงยังไม่ลืมนะ” ชายหนุ่มกล่าวเสียงเรียบ จนเอมิกาต้องเสก้มหน้าหลบ                  

เอมิการู้สึกผิด และหวาดกลัวขึ้นมาปุบปับ

         “แล็ปท็อปของผมมันเสียหายเกินเยียวยา ไม่สามารถกู้ข้อมูลต่างๆ ได้เลย มันเป็นความเสียหายครั้งใหญ่ที่สุด...ตั้งแต่ผมเริ่มทำธุรกิจมาเลยนะ” ชายหนุ่มกล่าวเสียงนิ่ง สองมือล้วงกระเป๋าด้วยท้วงท่าแสนสบาย เขาโน้มตัวลงมามองเอมิกาใกล้ๆ                

“เออ...”

         “ไม่คิดว่าการพักผ่อนของผม จะเป็นความซวยอย่างที่สุด เมื่อดันทำลายอุปกรณ์สำคัญเกี่ยวกับธุรกิจตัวเองซะอย่างงั้นเอง” ราฟาเอลพูดตอกย้ำจนเอมิกาหน้าสลดลง ดวงตาหวานเริ่มมีน้ำใสใสไหลมาเออคลอเต็มดวงตา จนราฟาเอลใจ กระตุก     

“เห้อ...” ชายหนุ่มถอนหายใจแรงๆ จนเอมิกาต้องแหงนหน้ามอง พร้อมกับน้ำตาที่ไหลปรี่จากดวงตาหวาน ราฟาเอลมือสั่น เขาเกือบกระโจนเข้าไปปลอบ แต่ก็ต้องรีบข่มใจไว้ ไม่อย่างนั้นแผนการที่วางไว้คงต้องล้มเลิก

         “จะให้เอมิชดใช้ยังไงก็ได้ค่ะ เอมิขอโทษ เอมิไม่ได้ตั้งใจ” เสียงหวานสั่นเครือ พร้อมทั้งอาการสะอึกสะอื้นชวนสงสารนั่นเกือบทำให้ราฟาเอลเปลี่ยนใจ         

ชายหนุ่มยืนตัวแข็ง เมื่อมองเห็นน้ำตาร่วงหล่นลงมาต่อหน้าต่อตา หน้าหวานๆ เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา มือไม้ยกป้ายไปมาจนเลอะเทอะ กริยาจริงใจแบบที่ราฟาเอลไม่เคยเห็น แต่มันเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งที่เขารู้สึกได้

         “เอาล่ะๆ ไม่ต้องร้องไห้ ของมันเสียหายไปแล้ว เรียกคืนกลับมาไม่ได้อีกแล้ว ผมคงเหนื่อยหนักขึ้นแต่มันจะผ่านมันไปได้เชื่อเถอะ” ร่างสูงทรุดตัวนั่งลงด้านข้าง เขากล่าวปลอบใจน้ำเสียอ่อนโยน

“เอมิช่วยอะไรคุณได้บ้างคะ...มีอะไรที่เอมิสามารถช่วยได้ เอมิอยากช่วยค่ะ ถือว่าเป็นการไถ่โทษได้ไหมคะ” หญิงสาวรีบอาสา

         ประกายตาราฟาเอลลุกวาบ!! ก่อนจะกลบเกลื่อนให้จางหายไป เมื่อกลัวว่าสาวเจ้าจะไหวตัวทัน           

“ตอบมาก่อนทำไมเธออยากฆ่าตัวตาย? ถึงจะขาดสติ ไม่มีใครลงไปเล่นน้ำกลางดึกสงัดเพียงคนเดียวหรอก มันไม่ใช่อุบัติเหตุใช่ไหม? เธอตั้งใจตาย เธอคิดว่าชีวิตตัวเองไม่มีค่าอะไรเลยแค่ถูกทิ้ง!! ถ้าเป็นแบบนั้น เธอไม่ต้องการตัวเอง...ผมขอแล้วกัน...”         

“คุณหมายความว่าไงคะ เอมิไม่เข้าใจ?”

         “ผมก็หมายความตามนั้นแหละ ถ้าเธอคิดว่าตัวเองไม่มีค่า ไม่มีใครต้องการ ผมขอ ขอทุกๆ อย่าง” ราฟาเอลกล่าวย้ำเสียงหนัก

ชายหนุ่มแสร้งปั้นหน้าเศร้า พร้อมกับโอดครวญเบาๆ

         “ผมคงต้องทำงานหนักขึ้นอีกหลายเท่าตัว เพราะการกู้ข้อมูลล้มเหลว จำเป็นต้องมีสิ่งคลายเครียดหลังจากทำงานมาอย่างหนัก เธอทำหน้าที่นั้น เพราะสาเหตุหลักที่ทำให้ผมต้องทำงานหนักมากขึ้นก็เป็นเพราะเธอ เธอคงจะพอรู้นะว่าผู้ชายใช้วิธีไหนในการผ่อนคลายความตึงเครียด ผมไม่คิดจะเอาเปรียบเธอหรอก ผมมีเวลาอยู่ที่นี่1เดือน เธอใช้เวลาแค่29วัน เพื่อช่วยบรรเทาการปวดหัวที่กำลังจะเกิดขึ้นของผม เพราะอีกไม่นานต่อจากนี้ บรรดาลูกค้าที่ผมทำสัญญาไว้ต้องโวยวายอย่างแน่นอน มันไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่เธอจะตอบแทนผมหรอกนะ”                  

“คุณไม่ได้เก็บข้อมูลสำคัญไว้ที่อื่นบ้างหรือคะ?” หญิงสาวถามกลับ เธอไม่เชี่ยวเรื่องไอที แต่นักธุรกิจใหญ่ๆ น่าจะมีการสำรองข้อมูล

          “ก็มีนะ แต่เพราะผมมาพักไงล่ะ ผมเลยถ่ายโอนเอกสารสำคัญทุกที่มาไว้ในแล็ปท็อปที่เดียว มันคงเพราะคนมันจะซวยน่ะ เป็นการเสียหายร้ายแรงอย่างที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา” ชายหนุ่มตอบอย่างชาญฉลาด จนเอมิกาจนคำถาม         

“...” เอมิกาอึ้ง!! เธอรู้สึกผิดจนอยากจะช่วย

         “ตามใจนะ ผมไม่บังคับเธอหรอก ผมเองไม่ชอบบังคับใจใคร แต่ก็ผิดหวังนิดหน่อยที่ของแค่นี้เธอก็ทำไม่ได้ ทั้งที่เธอเป็นทำลายธุรกิจของผม จนเกือบจะย่อยยับเชียวนะ มันเป็นความผิดของผมเอง ที่ดันทะลึ่งสอดมือเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับเรื่องของคนอื่น” เสียงเย้ยหยันตัวเองจากคนร่างใหญ่ จนเอมิกาหน้าซีดลงไปเรื่อยๆ                

“ค่ะ...ก็ได้ค่ะ เอมิจะทำตามที่คุณต้องการ เราจะได้ไม่ติดค้างกัน เอมิยอมรับความผิดทุกอย่าง เพราะเอมิเป็นคนทำให้คุณเดือดร้อน” เอมิกาโพลงออกไปเมื่อตัดสินใจเด็ดขาด สิ่งที่เฝ้าทะนุถนอมมานานมอบเพื่อชดใช้ค่าเสียหายที่ไม่สามารถประเมินได้ ชั่วชีวิตนี้เธอคงไม่สามารถหามาคืนให้เขาได้ เวลา1เดือนมันคงจะไม่นานแค่แป๊บเดียวก็ผ่านเลยไป

          “ดี...ผมจะรอเธอคืนนี้ก็แล้วกันนะ...หวังว่าเธอคงไม่ขลาดกลัวจนยอมเสียคำพูดล่ะ” ชายหนุ่มกล่าวกำชับ เขาขอตัวกลับเมื่อได้ทุกอย่างตามความประสงค์ เขาเดินกลับบ้านพักพร้อมกับรอยยิ้มที่แต้มติดอยู่บนมุมปาก แต่เอมิกาไม่มีโอกาสได้เห็น

         ชายหนุ่มเดินมโนไปตลอดทาง...ภาพที่ปรากฏอยู่ในหัวของราฟาเอลตอนนี้ คือร่างกายเปลือยเปล่าหอมกรุ่นของเอมิกา นอนครางครวญอยู่ใต้ร่างของตัวเอง คืนแห่งความสุขที่รอคอยใกล้จะเป็นความจริงเข้าไปทุกที จึงหวาดหวังอย่างสมใจ เขาสัญญากับตัวเองว่าจะทำให้เอมิกาไม่มีวันลืมค่ำคืนแสนหวานครั้งนี้ไปนานเท่านาน เธออาจจะลืมแฟนเก่าไปเลยด้วยซ้ำ เมื่อราฟาเอลมั่นใจในเสน่ห์ล้นเหลือของตัวเองเขาสามารถโปรยเสน่ห์ให้เอมิกาหลงใหลได้ไม่ยากเย็นซักเท่าไหร่

เอมิกาไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน มีอะไรดลใจให้เธอตกปากรับคำกับราฟาเอลออกไป แต่ในเมื่อตัดสินใจไปแล้ว เธอก็จำต้องทำอย่างที่รับปากไว้ เมื่อชีวิตที่ผ่านมาไม่ค่อยมีชายหนุ่มทคนไหนให้ความสนใจกับเธอมากนัก เธอจึงไม่รู้ว่าราฟาเอลคิดอย่างไรถึงเลือก เธอให้ชดใช้หนี้ด้วยวิธีนี้

หญิงสาวเครียดจนหัวจะแตก ยิ่งแสงของพระอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้าไป ยิ่งอกสั่นขวัญแขวน ความมืดโรยตัวเข้ามาปกคลุมรอบกาย ทุกอย่างดูมืดมิด จนกระทั่ง..แสงสว่างจากไฟฟ้า เริ่มส่องสว่าง แสงสีอ่อนๆ ไม่ได้ช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้นเลย เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นตามไรผม อากาศรอบตัวดูร้อนอบอ้าวเสียจนเหงื่อไหลซึมทั่วแผ่นหลัง แสงไฟตามบ้านพักเริ่มทยอยเปิดขึ้นทีละดวงสองดวง เพราะความมืดเข้ามาเยือนทุกพื้นที่ ทำให้เอมิกามีความกังวลมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม หญิงสาวเดินไปแหวกผ้าม่านเพื่อมองดูบ้านพักด้านข้าง ไฟภายในบ้านเปิดขึ้นสว่างไสวขึ้น เธอพยายามมองหาชายผู้นั้น แต่มองไม่เห็นร่างสูงใหญ่ของราฟาเอลมาตั้งแต่ตอนที่เขาเดินจากไป

                 เอมิกายิ่งเครียดหนัก ผู้ชายคนนั้นคงกำลังยุ่งเหมือนที่เขากล่าวทิ้งท้ายไว้ ข้อมูลสำคัญขนาดนั้นเขาคงต้องระดมความคิดอย่างหนัก มันคงทำให้ตัวราฟาเอลยุ่งวุ่นวายจนปวดหัวไปหมด              

“กลัวอะไรเอมิ!! ไม่มีอะไรต้องกลัวหรอกน่า เดี๋ยวมันก็ผ่านไปแล้ว เธอทำเขาเสียหายนะ ชดใช้แค่นี่เองไม่ถึงตายหรอก” เสียงพึมพำปลอบโยนตัวเอง ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าห้องน้ำ เธอต้องชำระร่างกายจากเหงื่อไคลเสียก่อนที่จะไปหาเขาที่ตกลงกันไว้