คุลิกาก้าวเท้าออกจากห้องน้ำในเวลาเกือบบ่ายโมง นำพาร่างกายเปลือยเปล่าปีนขึ้นเตียงได้ก็หลับไปด้วยความอ่อนแรง คงเพราะความเย็นของสายน้ำที่ราดรดกายมันกำลังทำให้หนาวสั่นสะท้าน จึงคุดคู้ตัวเองอยู่ใต้ผ้าห่ม ขดตัวงอไม่ต่างจากทารกน้อยๆ ในครรภ์ผู้เป็นมารดา
เธอหลับ เป็นการหลับที่ยาวนาน ตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็ในเวลาที่ด้านนอกมืดมิด คิ้วเล็กจึงย่นเข้าหากันเล็กน้อย ก่อนจะตวัดดวงตากลมโตมองไปยังโทรศัพท์ซึ่งแตกกระจัดกระจายด้วยความเสียดาย
“ผมจะรอนะครับ”
เสียงของฟรอยด์ดังขึ้นในมโนสำนึก จึงรีบมองนาฬิกา ตอนนี้ทุ่มเศษแล้ว แต่ว่านัดหมายของเธอมันเริ่มขึ้นในเวลาทุ่มตรง เธอผิดคำพูดกับเพื่อนเพียงคนเดียวที่เธอมีเสียแล้ว แต่จะไม่ปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้แน่ แข้งขาเล็กจึงเดินเร็วๆ ไปยังห้องแต่งตัว เลือกสวมกระโปรงตัวยาวกับเสื้อคอเต่าสีขาว ซึ่งมันสามารถปกปิดร่องรอยบอบช้ำบนเรือนร่างได้เป็นอย่างดี จากนั้นก็คว้าเอากระเป๋าแล้วเ
