บทที่ ๑ ความลับเศร้าๆ(๒)
1033 คำ
เพียงเตียงยวบยุบกับแรงกายแข็งแรงซึ่งบดเบียดลงมา ถึงแม้จะทำใจให้เข้มแข็งและไม่หวั่นไหวไปกับอิริยาบถของเขา แต่ก็ไม่อาจห้ามความรู้สึกประหม่าและอะไรบางอย่างซึ่งซุกซ่อนอยู่ภายในก้อนเนื้อเต้นตุบตับในอกข้างซ้ายได้เลย เพียงปลายจมูกโด่งได้รูปแนบลงกับเนินไหล่ลาดเนียนก็ทำเอาสะดุ้ง แต่ก็ยังฝืนหลับตากลั้นอารมณ์วาบหวามให้แน่นิ่งเหมือนเรือซึ่งลอยเคว้งคว้างอยู่กลางทะเล
“ไม่อาบน้ำหรือ”
เธอเงียบ มีเพียงเสียงระบายลมหายใจแผ่วผ่านเท่านั้นที่เขาจะได้ยิน
“ไม่เป็นไร ต่อให้ไม่อาบสักสามวันผิวคุณก็ยังหอมถูกใจผมเสมอ”
“ถูกใจเฉพาะตอนที่อยาก...ใช่ไหมคะ?”
ปากอิ่มโพล่งขึ้นอย่างไม่คิดจะอ่อนข้อให้ กายบางเลือกจะพลิกตัวนอนหงาย เผยสรีระด้านหน้าซึ่งอวบอิ่มและอะร้าอร่ามให้เขาได้เห็นชัดๆ เธอไม่ได้ตั้งใจยั่ว ก็แค่จะทำให้เขารู้ว่า เขาได้เปลี่ยนแปลงผู้หญิงแสนจะขี้อายคนหนึ่ง ให้กลายเป็นคนหน้าด้าน ใจแข็ง ปากดี และที่สำคัญ เขาเปลี่ยนความอ่อนโยนให้กลายเป็นแข็งกร้าว จนตอนนี้แทบจะแยกเขี้ยวขบคอเขาอยู่แล้วเชียว แต่ยังมีอีกด้านหนึ่งที่เขายังเปลี่ยนไม่ได้ นั่นก็คือการแต่งตัวแบบมนุษย์ป้าไปทำงานก็เท่านั้นเอง
“อย่าหาเรื่องทะเลาะน่า” เคลล์ครางอย่างอ่อนใจ
“ค่ะ ฉันจะทำอย่างที่คุณต้องการ”
กัดปากว่า แล้วจงใจปรายตาเชื้อเชิญเขา พร้อมกับกระซิบถ้อยคำประชดประชัน
“มีเซ็กส์กับฉันสิคะ?”
“คุลิกา”
เคลล์เรียกอย่างอ่อนอกอ่อนใจ ร่างกายสูงใหญ่หยัดขึ้นนั่ง สีหน้าและท่าทางของเขาอิดโรย เหนื่อยล้า และไม่พร้อมจะทะเลาะ เขาเหนื่อยกับงานมาตลอดทั้งวัน ต้องประชุมทางไกลข้ามทวีปกับบรรดากลุ่มลูกค้า เรียกได้ว่าตั้งแต่ผละห่างจากร่างขาวเนียนในค่ำคืนผ่านมา เขาก็ยังไม่ได้พักเลย คืนนี้เขาตั้งใจจะมาบำบัดความเครียดซึ่งสะสมจนปวดหัวด้วยกลิ่นกายหอมๆ ของคุลิกา แต่ดูท่าทางของเธอในตอนนี้ เหมือนพร้อมจะพาเขาเข้าไปสู่สมรภูมิรบอันดุเดือดก็ไม่ปาน
“ผมไม่อยากทะเลาะกับคุณในวันนี้จริงๆ ฉะนั้นอย่าหาเรื่อง”
หญิงสาวจึงถอนใจ แถมยังหันหลังให้อีก
“คุณกำลังหาเรื่องใส่ตัวอยู่นะคุลิกา”
เคลล์ครางกรอดๆ แต่ก็พอจะดูออกว่าเจ้าของร่างบางซึ่งเผยให้เห็นแผ่นหลังลาดเนียน ผิวขาวละเอียดดุจไข่มุกตรงหน้าไม่ได้สะทกสะท้านกับอารมณ์ดุดันของเขาเลยสักนิด ไม่คิดเลยจริงๆ ว่าสองปีที่อยู่ร่วมกันในฐานะจำเลยกับผู้พิพากษา จะทำให้เขาได้เห็นความเปลี่ยนแปลงของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากมายถึงเพียงนี้
วันแรก เขามองเห็นสาวน้อยนัยน์ตากลมโต เธอดูอ่อนต่อโลก ไร้เดียงสา เป็นนิยามของคำว่า โลกยังมีส่วนสดใส ถึงแม้ความสดใสจะถูกห่อหุ้มด้วยรูปลักษณ์ภายนอกไม่น่ามอง
แต่พอเจอกันอีกครั้ง ในวันที่สอง...เขามองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่เอาแต่ตะโกนปาวๆ ปกป้องตัวเองว่าไม่ได้ทำในสิ่งที่ถูกตราหน้า ดูเข้มแข็ง อดทน และพร้อมจะสู้ แต่สู้กับคนอย่างเขา เธอไม่มีวันจะได้รับชัยชนะ
สองปีเต็มแล้วที่ได้เห็นเธอ ตอนนี้ช่างแข็งกระด้าง ไร้อารมณ์ ชีวิตดูเหมือนไร้สิ้นทางออก ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่ค่อยจะชอบใจเอาเสียเลย เขาชอบคุลิกาในมุมน่ารักและอ่อนโยน มากกว่าสิ่งที่เธอเป็นและแสดงออกในตอนนี้
เรียวปากอิ่มเม้มแน่น รับรู้โดยความรู้สึกและสามัญสำนึกดีว่าตอนนี้ถูกเขาคาดโทษอยู่ แต่เธอไม่จำเป็นต้องกลัว เพราะตั้งแต่วันที่ก้าวเข้ามาอยู่ในเพนท์เฮาส์หลังนี้ ในฐานะผู้หญิงของเคลล์ ไม่ใช่สิ! ต้องเรียกว่าเป็นอีตัวผูกขาดของเคลล์ เขาก็ได้ลบคราบของผู้หญิงจิตใจดีคนหนึ่งให้กลายเป็นคนไม่เหลืออะไร แม้แต่คุณค่าของตัวเอง
“หันหน้ามาคุยกับผมคุลิกา”
“กรุณาอย่าออกคำสั่งค่ะ ถ้าอยากก็เขียนเช็กวางไว้บนหัวเตียง แล้วก็เริ่มสักที แต่ถ้าไม่ละก็ลงจากเตียงและก็ไปซะ! ฉันจะได้พักผ่อน ฉันไม่ชอบให้คุณหรือใครมานั่งมองแผ่นหลังเปลือยเปล่าหรือบั้นท้ายไร้กางเกงในของฉันหรอกนะ ถึงคุณจะเห็นมาแล้วกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ฉันก็ไม่พอใจอยู่ดี ถ้าถูกมองแล้วไม่ได้ค่าตอบแทน”
“เงิน...เงินอีกแล้ว”
“แน่นอน! ก็เพราะเงินไม่ใช่หรือ ที่ทำให้ฉันต้องมานอนแบอยู่บนเตียงหลังนี้!”
“คุลิกา”
“ทำไม?” ปากสีสดเหยียดขึ้นตามวิสัยดื้อรั้นซึ่งสั่งสมมาตลอดสองปี
“อย่าท้าทายผม”
“ไม่ได้ท้าทาย แต่ถ้าคุณไม่อยากก็กลับไป ฉันจะได้นอนเสียที รู้ไหมว่าวันนี้ฉันต้องเหนื่อยแค่ไหนกับการทำงานในบริษัทซึ่งถูกหัวหน้างานเพ่งเล็งเพราะมีประวัติด่างพร้อย ต้องหน้าด้านหน้าทนแค่ไหนกับการไม่มีเพื่อนร่วมงานคนใดคุยด้วย ทุกคนมองฉันเหมือนเป็นตัวประหลาด หรือตัวอะไรสักอย่างที่เป็นเสนียดจัญไร ไม่มีใครอยากให้อยู่ใกล้ เพราะอะไรล่ะ ทั้งหมดก็เพราะคุณไม่ใช่หรือไง คุณยัดเยียดข้อหาที่ฉันไม่ได้ก่อ คุณตอบฉันหน่อยสิ ว่าฉันต้องแบกรับชีวิตสารเลวแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน...นานแค่ไหนคุณถึงจะพอใจ”
เคลล์เอื้อมมือหวังจะสัมผัสอีกฝ่ายให้ได้สติ เขาไม่อยากจะทำให้ชีวิตของเธอบัดซบเหมือนที่พรั่งพรูออกมา แต่จะให้เขาเชื่อเธอได้อย่างไร ในเมื่อหลักฐานมันมัดตัวแน่นหนาแบบนั้น
“ไม่ต้องมาแตะฉัน ฉันเหนื่อย ฉันเบื่อ และคืนนี้รู้เอาไว้ด้วยว่าฉันไม่ต้องการคุณ! เชิญไปนอนที่อื่น”
- ผู้เขียน
