ยามบ่ายหลังจากหวงเจียวหลุนกลับจากราชกิจที่ท้องพระโรง เขาพยายามบ่ายเบี่ยงเหล่าข้าราชบริพารที่ต่างพากันชวนเขาสนทนา โดยอ้างราชกิจเป็นหัวข้อสนทนา เพราะเมื่อเขาคุยได้สักพัก เพราะเมื่อสนทนาได้สักพัก พวกเขาจะนำเรื่องของบุตรีมาสนทนาแทรกเสมอ และเขาเริ่มรู้สึกเบื่อที่ต้องพยายามหลบเลี่ยงการสนทนา จึงลาฮ่องเต้ผู้เป็นบิดาลาราชกิจสัก 2 วัน โดยอ้างว่าตนมีงานที่ต้องสะสางนอกวัง
ปิ่นหยกตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้ออกมานอกวัง เธอตั้งใจว่าครั้งนี้จะไม่เสียเวลาที่โรงเตี๊ยมอีก เธอจะเดินชมให้รอบๆ เมืองให้ได้ วันนี้เที่ยวไม่จุใจ วันอื่นค่อยขอเขาออกมาอีก เธอเดินนำหวงเจียวหลุนทุกครั้งเมื่อเห็นสิ่งที่น่าสนใจ และดูว่าหวงเจียวหลุนก็มีความสุขไปพร้อมกับเธอเสียด้วย
ช่วงเวลาของความสุขมักมีอะไรที่ทำให้สะดุดตาเสียเหลือเกิน ในเมื่อชายที่เธอเดินเคียงข้างหาใช่หวงเจียวหลุน องค์ชายหมูตอน ที่เดินผ่านทางไหนก็มิแต่คนเมินหน้า ทว่าสายตาขอ
