ภาพอักษรจีนโบราณสีทองทีละตัวปรากฏขึ้นภายใน
คันฉ่องและหมุนรอบเหนือศพนักพรต คล้ายกับหนังอภินิหารเทพเซียน สร้างความตะลึงให้กับบุรุษและสตรีที่ยืนจับมือกับภาพตรงหน้า ก่อนที่จะเลือนหายไปเข้าไปในกระจกทีละตัวและขึ้นอักษรเรียงกันเป็นประโยคที่ดูอย่างไรแล้วปิ่นหยกก็อ่านไม่เข้าใจ เพราะเป็นภาษาจีนที่ตนไม่เคยคิดจะจับมาฝึกเขียนฝึกอ่านเมื่อยามเด็กและเคยแอบหนีเรียนจนพ่อตีมือและขาไปหลายครั้ง แต่เธอก็มิเข็ดหลาบ และที่ทำให้เธอปวดหัวกับภาพตรงหน้าคือตัวอักษรตวัดจนดูไม่ออกว่าสิ่งนั้นหมายความว่าอะไร
" นั่นอ่านว่าอะไรหรือ?" ปิ่นหยกสะกิดหวงเจียวหลุน เพราะเจ้าของภาษาที่แท้จริงย่อมอ่านออก
" ปฐพีเปิดทาง สุริยันไม่คลาดจันทรา " เขาอ่านให้ปิ่นหยกฟัง ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นประโยคถัดมา " คุณธรรมบนบ่า มือย่อมไร้เลือด " " เมื่อพบทางสว่าง แผ่นดินย่อมสงบ " ภาพอักษรค่อยๆ เลือนหายไป เหลือไว้แค่ความว่างเปล่าที่สะท้อนให้เห็นภาพของ
