เซลีนคอยดูแลราฟาเอลไม่ห่างเธอหมั่นคอยเช็ดตัวป้อนข้าวป้อนยาให้ ตกดึกก็คอยเฝ้าดูแลกลัวว่าไข้จะสูง เธอดูแลชายหนุ่มจนอาการของเขาเริ่มหายดี
"วันนี้ราล์ฟอยากทานอะไร"
"อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ข้าวต้มกับโจ๊กจืด ๆ พวกนั้น"อาหารคนป่วยรสชาติจืดชืดจากห้องครัวของคอนโดไม่ถูกใจคนป่วยอย่างเขาเอาเสียเลย เพราะเซลีนเอาแต่คอยดูแลเช็ดตัวให้เขาอยู่ไม่ห่างเธอจึงไม่มีเวลาทำอาหารให้ได้แต่สั่งห้องครัวของคอนโดให้มาส่ง
"ถ้าอย่างนั้นเอาเป็นต้มยำทะเลดีไหม แบบที่ราล์ฟชอบไง"เซลีนเสนอเมนูออกมา ราฟาเอลหันไปมองหน้าเธอยังคงจำสิ่งที่เขาชอบได้อยู่เสมอ
"แล้วแต่เธอเถอะ อยากทำอะไรก็ทำ"
"ถ้าอย่างนั้นราล์ฟนอนรอเราเดี๋ยวนะ เดี๋ยวเราไปทำอาหารให้"เธอหมุนตัวเดินออกไปจากห้องของชายหนุ่มเพื่อมุ่งหน้าสู่ห้องครัว
ตลอดสองวันที่เขาไม่สบายเซลีนยอมขาดเรียนเพื่อที่จะได้ดูแลเขา เธอเป็นหญิงสาวที่มีน้ำใจคนหนึ่งซึ่งข้อนี้เขายอมรับ
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
