มาคัสTAKE
ผมนั่งทำงานที่โต๊ะแต่สายตาก็คอยมองประตูอยู่บ่อยครั้ง 'ทำไมไปนานจังวะ' ผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้วจีเบลก็ยังไม่ขึ้นมาหาผมซักที จนทนความร้อนใจไม่ไหวมือหนาคว้าโทรศัพท์มากดต่อสายหาคนสนิท
ติ๊ด! ติ๊ด!
[ครับนาย]
"จีเบลอยู่กับมึงรึเปล่า"
[เปล่าครับ...]
"แล้วเธอหายไปไหน!! ออกตาม..."
[นายฟังผมก่อน ผมเพิ่งมาส่งเธอที่บ้าน ตอนนี้ผมกำลังไปรับนายครับ] เคนรีบอธิบายก่อนที่เจ้านายจะคิดเลยเถิดไปมากกว่านี้
"กลับบ้านไปแล้ว?"
[ครับนาย] ติ๊ด
เธอกลับบ้านไปแล้วงั้นหรอ? ไหนบอกจะลงไปดูโทรศัพท์ แล้วทำไมให้ไอ้เคนไปส่งบ้าน? ทำไมไม่รอกลับพร้อมกัน?คำถามมากมายเกิดขึ้นในหัวเต็มไปหมด
ปึก!
เสียงกระแทกปากกาลงบนแฟ้มเต็มแรงตามอารมณ์เจ้าของ ผมไม่มีสมาธิทำงานเลยซักนิด เมื่อทนความว้าวุ่นใจไม่ไหวจึงลุกขึ้นยืนสาวเท้าเดินออกจากห้อง
"ไอ้เคนกลับ!!" มาคัสเอ่ยเสียงเข้ม 'แม่งเอ๊ย! หงุดหงิดชิบหาย'
"ครับ" เคนกึ่งเดินกึ่
