ยัยตัวแสบของมาเฟีย

ณ กรุงลอนดอนประเทศอังกฤษ ปัง! ปัง! ปัง! เสียงปืนสาดกระสุนเข้าใส่เป้าเข้าตำแหน่งอันตรายทุกจุด ดังขึ้นภายในห้องฝึกซ้อมของคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่มีสองพี่ชายน้องสาวกำลังฝึกซ้อมกันอย่างจริงจังเพื่อพัฒนาทักษะการใช้ให้ชำนาญ “เก่งมากครับ..เฮียว่าวันนี้พอแค่นี้ก่อน" ร่างสูงของทีเอเดินเข้ามาโอบไหล่น้องสาวอย่างรักใคร่เอ็นดูที่เขาเคี่ยวเข็ญให้หมั่นฝึกฝนเพราะกลัวว่าหากวันนึงไม่มีโอกาสได้อยู่ปกป้องน้องสาวอันเป็นที่รักคนนี้แล้ว เธอจะสามารถดูแลตัวเองให้อยู่รอดต่อไปได้ เส้นทางมาเฟียที่มีทั้งมิตรและศัตรูทำให้เขาต้องวางแผนปูทางไว้ให้จีเบลน้องสาวที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขคนในครอบครัวเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ “ค่ะเฮียที..เบลเหนื่อยแล้ว" เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างออดอ้อนสองแขนกอดรอบเอวสอบของพี่ชายไว้หลวมๆ “เบลขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวสวยๆแล้วลงมาทานข้าวกับเฮียนะครับ" “รับทราบค่ะเฮียที"จีเบลตอบด้วยท่าทางทะเล้นแบบที่เธอชอบทำ เฮียทีเอรักและตามใจฉันทุกอย่าง ฉันเองก็รักพี่ชายคนนี้มากเหมือนกัน "หึหึ!" แนะนำตัวหน่อยดีกว่า ฉันชื่อ'จีเบล'นะอายุยี่สิบเอ็ดปี สวยเอ็กซ์เซ็กซี่ขี้เล่นตัวเล็กๆนมใหญ่ๆ ฮ่าๆๆไม่มีแฟนมีแต่คนคุย มีพี่ชายชื่อทีเอ อายุห่างกันเก้าปี ใช่!เฮียทีเออายุสามสิบแล้ว ครอบครัวของเราเป็นมาเฟีย ตอนนี้เราเหลือกันอยู่แค่สองคนพี่น้องเท่านั้นเครือญาติแตกคอกันเพราะแย่งสมบัติ ส่วนป๊ากับม๊าของฉันโดนรอบวางระเบิดรถยนต์เสียชีวิตทั้งสองคน เฮียทีเอจึงต้องรับตำแหน่งแทนป๊า ตอนนี้เฮียทีเอกำลังตามสืบหาคนทำและจะส่งฉันไปอยู่ประเทศไทยไปเรียนต่อมหาลัยปี3ที่นั่น ซึ่งฉันไม่ได้อยากไปเลยซักนิดอยากอยู่กับเฮียทีเอมากกว่า เวลาผ่านไป.. “สัปดาห์หน้าเบลต้องย้ายไปอยู่ที่ไทยนะครับ" ระหว่างนั่งทานมื้อเที่ยงสองคนพี่น้องก็พูดคุยกัน “เฮียที~...เบลไม่อยากไปอยู่ไทยคนเดียว" จีเบลพูดออดอ้อนพี่ชายเพราะถ้าไปอยู่ไทยเธอต้องไปเริ่มต้นใหม่ทุกอย่างและต้องอยู่โดยไม่มีทีเอ “แล้วใครบอกว่าเบลต้องไปอยู่คนเดียวกันล่ะ" ทีเออธิบาย เขาเตรียมการทุกอย่างไว้ให้เธอแล้ว ใครจะปล่อยน้องสาวไปอยู่ที่นั่นคนเดียวกันล่ะ “หมายความว่าไงคะ?เฮียทีจะไปพร้อมกันหรอ" จีเบลทำหน้าสงสัย ก็ไหนเฮียทีเอเคยบอกว่าต้องอยู่จัดการทุกอย่างที่นี่ไง “ที่นั่นมีคนรออยู่ เบลต้องไปอยู่ในความดูแลของเขา" จีเบลเบิกตาโพร่งขึ้นมาเมื่อได้ยินแบบนั้น นี่เฮียทีเอคิดจะทำอะไรกันแน่ “ห๊ะ!!เฮียทีจะให้ไปอยู่กับใคร?ไม่เอานะเบลไม่ไป" เสียงหวานตะโกนลั่นส่ายหน้าเป็นพัลวัน “ไม่ได้ครับ...เพราะถ้าเบลยังอยู่ที่นี่เฮียก็จะเป็นห่วงและทำงานไม่เต็มที่" ทีเอเริ่มพูดให้จีเบลเข้าใจ เพราะไปอยู่ไทยคนเดียวก็ไม่ปลอดภัยเช่นกัน “เบลไม่ไปอยู่กับใครก็ไม่รู้นะเฮียที ถ้าเขาฆ่าเบลหรือซ้อมเบลขึ้นมาจะทำยังไง เฮียไม่เป็นห่วงเบลหรอคะ" จีเบลร่ายยาวทำหน้าจะร้องไห้แค่ไปอยู่ที่นั่นก็แย่พอแล้ว ยังต้องไปอยู่กับคนแปลกหน้าอีกให้เธอเสี่ยงอยู่ที่นี่ยังดีกว่า “หึหึ! ไว้ใจได้แน่นอนจะไม่มีใครทำร้ายเบลได้" ทีเอกลั้วขำกับความคิดเป็นตุเป็นตะของน้องสาว “ไม่คุยด้วยแล้วค่ะเบลนัดเพื่อนไว้คงกลับค่ำ" “อย่าขับรถเร็วนะครับ ระวังตัวด้วยเฮียเป็นห่วง" “ค่าา~เบลไปก่อนนะ" ทีเอลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินออกมาส่งน้องสาวที่รถ บรื้นน~ บรื้นน~ ิลัมโบร์กินีสีแดงสดขับออกจากคฤหาสน์และเป็นจังหวะเดียวกับที่เฟอร์รารี่คันหรูแล่นเข้ามาจอด ทีเอTAKE “นี่ถึงกับออกมารับกูด้วยตัวเองเลยหรอวะ"คนมาใหม่ก้าวเท้าลงจากรถพร้อมเอ่ยทักเจ้าของบ้าน ้ “กูออกมาส่งจีเบล" ไอ้นี่! มาถึงก็กวนตีนเลย ผมกับมันเป็นเพื่อนกันตอนเรียนมหาลัยถึงจะอยู่คนละกลุ่มแต่ก็พอจะรู้จักนิสัยใจคอ แล้วผมก็ยังเป็นเพื่อนสนิทกลุ่มเดียวกับลูกน้องมือขวาของมัน ตอนธุรกิจของป๊ากับม๊าที่ผมรับมาดูแลต่อแต่เกือบไปไม่รอดก็ได้มันนี่แหละที่ยื่นมือเข้ามาช่วยและวันนี้ผมต้องการขอความช่วยเหลืออีกครั้ง “จีเบล?" “น้องสาวกูเอง เข้าไปคุยกันในบ้านดีกว่า" "นึกว่าจะไม่เรียกเข้าบ้าน" ผมพาเพื่อนเดินเข้ามานั่งที่โซฟาภายในห้องรับแขกเพื่อคุยธุระสำคัญ "คืองี้นะ..กูต้องสะสางเรื่องทุกอย่างที่นี่ให้จบ....." ทีเอหยุดพูดแล้วจ้องมองหน้าเพื่อน “....กูต้องการให้จีเบลย้ายไปเรียนที่ไทยและอยู่ในการดูแลของมึง" ผมเชื่อว่ามันจะปกป้องและดูแลน้องสาวที่ผมรักที่สุดได้ “มึงไว้ใจกู?" ไอ้ทีเอมันคิดไงจะเอาเนื้อมาฝากไว้กับเสืออย่างผมกัน “ใช่..กูไม่ไว้ใจใครที่นี่!มึงเป็นเพื่อนที่กูไว้ใจที่สุด..สัปดาห์หน้ากูจะส่งจีเบลไปไทย" น้องสาวไอ้ทีเอหน้าตาเป็นไงยังไม่รู้เลย ไม่เคยเจอกันซักครั้ง แต่ก็คงงั้นๆแหละไม่อย่างนั้นมันคงไม่ยอมปล่อยให้ไปอยู่ไกลหูไกลตาหรอก “ไอ้ลีโอมันเคลื่อนไหวอีกแล้วมึงระวังตัวด้วยไอ้ที" “อืม..ขอบใจ" หลังจากคุยธุระเสร็จมันก็ขอตัวกลับไป ผมนั่งครุ่นคิดถึงแผนการที่จะลงมือหลังจากส่งจีเบลไปไทย งานนี้ผมพลาดไม่ได้ถ้าพลาดนั่นหมายถึงชีวิต จีเบลTAKE ฉันขับรถออกมาจากบ้านเพื่อไปหาโซเฟียเพื่อนสนิทที่ห้างvv ในหัวก็คิดแต่เรื่องที่เฮียทีเอจะให้ไปอยู่กับใครคนนึงที่ฉันไม่รู้จักคงเป็นตาแก่ๆหน้าโหดๆล่ะมั้ง 'เฮ้ออ..คิดแล้วเครียด' ให้ฉันไปอยู่คนเดียวยังดีกว่า แต่ช่างเหอะ..เลือกอะไรไม่ได้อยู่แล้วนี่ ถ้าตาแก่นั่นคิดจะทำร้ายฉันล่ะก็ 'ฉันจะยิงแสกหน้ามันเลยคอยดู' “จีเบลทางนี้!" ฉันรีบเดินไปตามเสียงเรียกของโซเฟียเพื่อนรัก “ไปทานขนมร้านนั้นกัน"จีเบลเอ่ยชวนโซเฟียเมื่อเดินมาหยุดยื่นตรงหน้า “ไปสิ..แกเป็นอะไรทำไมทำหน้าบูดแบบนั้นเบล" “ไม่เป็นไรฉันแค่หิว^^" จีเบลตอบปัด ไม่ใช่ไม่ไว้ใจเพื่อนแต่เธอไม่รู้เลยว่าตอนนี้มีคนสะกดรอยตามรึเปล่าทุกอย่างจึงต้องเป็นความลับ “ย่ะ..กินเก่งแต่ไม่อ้วนฉันล่ะอิจฉาแกจริงจริ๊ง" “ไปกัน.." ฉันกับโซเฟียพากันเข้าไปนั่งในร้านขนมเจ้าดัง สั่งเค้กและน้ำผลไม้ปั่นนั่งทานพูดคุยกันตามประสาเพื่อนสนิทตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมเราสองคนเลยไม่ค่อยได้เจอกัน เพราะปกติกลางวันไปเรียนกลางคืนก็พากันไปดื่มเกือบทุกวัน ฉันทอดสายตามองไปทางด้านขวาของร้านที่มีคนต่อคิวรอซื้อขนมสายตาก็ไปสะดุดกับร่างสูงของใครคนนึงนี่ขนาดเห็นแค่ด้านข้างเขายังดูดีมากเลย ฉันมองสำรวจร่างสูงนั้นตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเขาสวมเสื้อเชิ้ตสีดำแกะกระดุมสองเม็ดพับแขนเสื้อขึ้นครึ่งแขนกางเกงสแล็คสีเดียวกันเส้นผมสีดำขลับเซ็ตอย่างดี คิ้วหนาดกดำจมูกโด่งเป็นสันปากหยักหนาได้รูปรับกับใบหน้าใสไร้ริ้วรอยผิวขาวตัดกับรอยสักที่โผล่ออกมาพ้นแขนเสื้อ ดูดีทุกอณูทรงแบดกร้าวใจสุด เขาทานขนมแบบนี้ด้วยหรอ? ในหัวเริ่มมีคำถามหรือว่าซื้อไปฝากแฟน? 'คงใช่แหละหล่อขนาดนี้คงมีแฟนแล้ว' “เบล..." "……" "ยัยเบล!...จีเบล!" “วะ ว่าไง?...จะเสียงดังทำไมเนี่ย" เสียงเรียกของโซเฟียทำให้จีเบลหลุดออกจากภวังค์ความหล่อดูดีนั่น "ฉันเรียกแกตั้งหลายรอบแล้ว มองอะไรอยู่?" “ก็..มองผู้อยู่ คนนั้นน่ะหล่อกร้าวใจ สเปคฉันเลย" จีเบลพูดพร้อมชี้ปลายนิ้วเรียวเล็กไปที่ชายคนนั้น “ไหน..ไม่เห็นมีเลย"โซเฟียมองตามที่เพื่อนชี้แต่ไม่เห็นใครมีแต่ผู้หญิงกับเด็ก “อ้าว..หายไปไหนแล้ว" ฉันมองไปรอบๆร้านก็ไม่เห็นเขาแล้ว 'เมื่อกี้ยังยืนอยู่ตรงนั้นเลยนี่นา..สงสัยไม่ใช่เนื้อคู่เลยไม่มีโอกาสได้ทำความรู้จัก แหะๆ' “รีบทานฉันอยากช๊อปปิ้งแล้ว" “อืม" จีเบลเลิกสนใจหันกลับมาทานขนมตรงหน้า จากนั้นเราสองคนก็พากันเดินช๊อปปิ้งกระเป๋าเสื้อผ้ารองเท้าจนหิ้วแทบไม่ไหว “โซเฟียฉันกลับก่อนนะแล้วเจอกัน" ฉันเก็บของใส่รถเสร็จเอ่ยลาเพื่อนและเดินเข้าไปสวมกอด นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอ จากนี้ไปไม่รู้จะมีโอกาสได้กลับมาเจอกันอีกมั้ย 'เฮ้ออ..คิดแล้วเศร้า' “อะไรของแกเนี่ยมากอดฉันทำไม" โซเฟียมองเพื่อนที่วันนี้มาแปลกจู่ๆก็เข้ามากอดทำเหมือนจะไม่ได้เจอกันอีกงั้นแหละ “ก็อยากกอดเพื่อน คิดถึง~"ฉันตอบพร้อมกับยิ้มบางๆ “ไปๆ กลับบ้านได้แล้วขับรถดีๆนะแก" “โอเค แกก็เหมือนกันนะโซเฟีย" ฉันโบกไม้โบกมือลา ก่อนจะขับรถออกไปด้วยความเร็ว