ep.7
1649 คำ
"จีเบล" มาคัสเอ่ยเรียกปลุกคนตัวเล็กที่กำลังหลับสบายอยู่ที่เบาะข้างคนขับ
"...ถึงแล้วหรอคะเฮียมาคัส"
"อืม..ลงได้แล้ว" ทั้งสองคนเปิดประตูลงจากรถแล้วเดินเข้าไปด้านในของคาสิโนที่มีทุกอย่างครบวงจร ดวงตากลมโตของจีเบลมองสำรวจโดยรอบบริเวณตลอดทางเดิน จนตอนนี้เขาพาเธอขึ้นมาชั้นสามเข้ามาในห้องทำงาน
"หิวรึยัง?"
"หิวค่ะ"
"อยากทานอะไรก็สั่ง"มือหนาเลื่อนหยิบโทรศัพท์ราคาแพงในกระเป๋ากางเกงกดโทรออกแล้วยื่นให้คนตัวเล็กสั่งอาหารสามอย่างพร้อมเครื่องดื่ม
มาคัสนั่งเซ็นเอกสารที่โต๊ะทำงานหรูหราตัวใหญ่โดยมีคนตัวเล็กนั่งดูซีรีย์อยู่ที่โซฟาหนังฝั่งขวาของห้อง
ก๊อก ก๊อก!
"เข้ามา"เสียงทุ้มนิ่งเอ่ยอนุญาต
แกร๊ก!
"อาหารที่สั่งได้แล้วค่ะ" พนักงานหญิงที่ใส่ยูนิฟอร์มของคาสิโนเดินกรีดกรายเข้ามาอย่างมีจริต
'มองจากดาวอังคารยังรู้เลยว่าตั้งใจจะอ่อยเฮียมาคัส' จีเบลคิดในใจสายตามองไปยังคนมาใหม่
แต่พอหล่อนหันมาเห็นจีเบลใบหน้าที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางสีเข้มหนาเตอะก็แปรเปลี่ยน จากยิ้มยั่วเป็นมองเหยียดจีเบลตั้งแต่หัวจรดเท้า
'สองมาตรฐานชัดๆ' นี่ฉันเหมือนกำลังจะมีศัตรูยังไงไม่รู้
"ใครให้เธอขึ้นมา!" มาคัสเอ่ยเสียงเข้มเพราะชั้นสามห้ามใครหน้าไหนขึ้นมาทั้งนั้นถ้าเขาไม่อนุญาต
"เอ่อ...คะ คือ"
"ฉันถาม!!"มาคัสตวาดลั่นทำพนักงานคนนั้นสะดุ้งโหยงรวมไปถึงจีเบลด้วย
"โมโหอะไรขนาดนั้นเนี่ยหรือว่าเห็นที่หล่อนทำหน้าแบบนั้นใส่เรา สมน้ำหน้า!" จีเบลพูดเบาๆได้ยินแค่คนเดียว
"อะ เอ่อ..เปิ้ลหาคุณเคนไม่เจอค่ะ..กะ กลัวอาหารจะเย็น เลย..ขึ้นมาเองค่ะ" เสียงพนักงานหญิงเอ่ยเสียงตะกุกตะกักสั่นกลัว
"กฏก็คือกฏ!! ถ้าทำไม่ได้ก็ออกไป!!" เสียงเข้มทรงอำนาจตวาดดังลั่นห้อง ทำจีเบลนั่งนิ่งจนแทบไม่กล้าหายใจ 'คนหล่อเวลาโกรธน่ากลัวชะมัด'
"ขะ ขอโทษค่ะ...ฉันจะไม่ทำอีกอย่าไล่ฉันออกเลยนะคะ" พนักงานคนนั้นเอ่ยเสียงสั่นเครือทว่าคนฟังกลับไม่สนใจซักนิด
"ออกไป!!"มาคัสเอ่ยสั่งเสียงดังสนั่น พนักงานหญิงรีบก้มหน้าเดินออกจากห้องไปอย่างเร่งรีบ แต่หญิงสาวอีกคน....
เฮือก!
ตุ๊บ!
เสียงตวาดของมาคัสครั้งนี้ จีเบลถึงกับปล่อยโทรศัพท์หลุดมือร่วงลงไปที่พื้นอย่างแรงจนหน้าจอสัมผัสแตก
"แตกเลย~" เสียงหวานพูดออกมาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
"หึหึ!" มาคัสกลั้วหัวเราะในลำคอกับท่าทางนั่นของคนตัวเล็ก
"ไม่ต้องหัวเราะเลยเพราะเฮียนั้นแหละเสียงดัง! ตกใจหมด" ร่างเล็กแหวเสียงยู่หน้าใส่คนตัวสูง
"ขวัญอ่อนอะไรขนาดนั้น"
"โทรศัพท์เบลพังเลยเนี่ย..ดูสิ!" จีเบลลุกขึ้นยืนเดินปึงปังเข้าไปหามาคัสที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้หนังตัวใหญ่หลังโต๊ะทำงาน 'น่ารักจังวะ' มือหนายื่นไปรับโทรศัพทฺ์จากคนตัวเล็กมาดูแล้วเก็บใส่ลิ้นชัก
"เดี๋ยวซื้อให้ใหม่..เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว" มาคัสยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย 'ทำเป็นเด็กไปได้ หึ! แบล็คการ์ดก็ให้ไปแล้ว พังก็ซื้อใหม่'
"จริงนะคะ"
"อืม" เมื่อได้ยินคำตอบถูกใจใบหน้าสวยใสก็มีรอยยิ้มขึ้นมาทันที
"งั้นไปทานข้าวกันค่ะ" มือบางคว้าหมับที่ข้อมือหนาของมาคัสออกแรงดึงให้เขาลุกขึ้นยืนแล้วเดินตามเธอมาที่โซฟาอย่างลืมตัว มาคัสเองก็ยอมเดินตามเธอมาอย่างว่าง่ายสายตาคมก้มมองมือบางที่จับมือเขาไว้ไม่ปล่อยด้วยความรู้สึกหลากหลาย
"นั่งลงค่ะเฮียมาคัส"ร่างบางจัดแจงที่นั่งให้คนตัวสูงเสร็จสรรพแล้วตัวเองก็นั่งลงข้างๆกัน
"ทานค่ะเฮีย"จีเบลเอ่ยบอกเสียงใสร่าเริง
"เธอทานเถอะฉันยังไม่หิว"
"อ้าววว~ได้ไงล่ะคะเบลสั่งมาเผื่อเฮียมาคัสด้วยนะ"ดูเขาสิอุตส่าห์สั่งมาเผื่อเสียใจว่ะ-_-
"……"
"ทานหน่อยนะ นะคะ" มีหรือที่คนอย่างจีเบลจะยอมง่ายๆ'อ้อนสู้ไปเลยสิ' นี่ถ้าเป็นเฮียทีนะ อ้อนแบบนี้อยากได้บ้านหรือรถซื้อให้หมดอ่ะ
"อืม" เสียงทุ้มตอบเบาๆในลำคอ 'เหอะ!ชอบให้อ้อนหรอระวังจะหลงกันน้า~'
"คิดอะไรอยู่?"ที่ผมถามแบบนั้นเพราะเห็นเธอนั่งยิ้มอยู่คนเดียวไง
"ปะ เปล่าค่ะ ไม่ได้คิดอะไรซะหน่อย"
"หึหึ!"
"ทานข้าวกันดีกว่าค่ะเบลหิวจะแย่" มือบางลูบวนที่หน้าท้องแบนราบเบาๆ จากนั้นเราสองคนก็นั่งทานอาหารกันจนหมดต้องบอกว่าฉันคนเดียวถึงจะถูกเฮียมาคัสทานไปนิดเดียวไม่รู้ตัวโตได้ไง
มาคัสTAKE
ทานข้าวเสร็จผมกลับมานั่งที่โต๊ะทำงานเพื่อทำบัญชีรายรับประจำสัปดาห์ เบนสายตามองร่างบางที่เดินไปยืนอยู่ที่ผนังกระจกใส ตรงนั้นสามารถมองเห็นบาร์นั่งชิวชั้นสองได้ชัดเจน ท่าทางเธอเหมือนอยากลงไปและไวเท่าความคิด
"เฮียมาคัส เบลลงไปนั่งที่บาร์ด้านล่างได้มั้ยคะ"
"จะไปดื่ม?"
"ค่ะ..ระหว่างรอเฮียมาคัสไง^^"
"อืม" ร่างบางยิ้มร่าคว้ากระเป๋าสะพาย แต่ก็ต้องชะงักเมื่อนึกขึ้นได้ ว่าโทรศัพท์ของเธอพังจะเอาเงินที่ไหนจ่ายล่ะ คิดได้ดังนั้นจึงเดินไปหยุดยืนหน้าโต๊ะที่ชายหนุ่มนั่งทำงาน แบมือเล็กแล้วยื่นไปตรงหน้าเขา
"อะไร?" มาคัสมองมือเล็กสลับกับใบหน้าสวยเจ้าของมือนั่น
"ขอเงินค่ะเบลไม่มีโทรศัพท์"
"……" มือหนาเลื่อนเปิดลิ้นชักหยิบแบงค์สีเทายื่นให้คนตัวเล็ก
"พันเดียว?.. เฮียมาคัส~ไม่พอค่ะ" ร่างบางพูดเสียงโอดครวญพันเดียวจะไปพอได้ไงเล่า
"เดี๋ยวเมา!"
"เฮีย~"
"เอาไม่เอา?"
"จิ๊!"เสียงจิ๊จ๊ะของคนตัวเล็ก 'ได้เฮียได้' มือบางรีบหยิบเงินหนึ่งพันนั่นแล้วเดินปึงปังทำหน้ายุ่งเตรียมจะออกไป
"เดี๋ยว!" แต่เสียงทุ้มของมาคัสเอ่ยขึ้นมาขัดซะก่อน
"อะไรอีกล่ะคะ!"จีเบลพูดน้ำเสียงเง้างอน มือสากหยิบสูทที่วางอยู่บนโต๊ะยื่นให้
"ใส่คลุมไปเธอใส่ชุดนักศึกษาอยู่"
"……"เธอไม่ตอบแต่ก็ยอมรับสูทไปสวมทับปิดชุดของเธอ
...ตอนนี้ฉันนั่งที่บาร์ด้านล่างที่นี่ดูหรูหรากว้างขวางใหญ่โต ตอนนี้เวลาทุ่มครึ่งคนเลยยังไม่เยอะเท่าไหร่..มั้ง
"มาการิต้าที่นึงค่ะ"
"ได้ครับคุณผู้หญิง"เสียงทุ้มของบาร์เทนเดอร์ตอบกลับอย่างสุภาพ 'แหมมม~..บาร์เทนเดอร์หล่อจัง~แบบนี้นั่งทั้งคืนยังได้เลย แหะๆ'
"ได้แล้วครับ"
"ขอบคุณค่ะ" มือบางหยิบแก้วค๊อกเทลขึ้นมาดื่มไปเรื่อย จนตอนนี้หมดไปสามแก้วเงินก็หมดเช่นกัน แต่แล้วสวรรค์ก็เข้าข้างนางฟ้าตัวน้อยอย่างฉันส่งพี่เคนให้เดินผ่านมาตรงนี้พอดิบพอดี
"พี่เคน...พี่เคนคะ" ร่างบางเอ่ยเรียกเคนลูกน้องคนสนิทของมาคัส
"คุณจีเบล..ทำไมมานั่งคนเดียวครับ?"
"เบลขอเฮียมาคัสลงมานั่งรอที่นี่ค่ะ..." เคนพยักหน้ารับรู้ "....เบลขอยืมเงินสองพันได้มั้ยคะ"
"ได้สิครับ"เคนหยิบเงินในกระเป๋าสูทให้คนตัวเล็ก "เอาไปสามพันเลยครับเผื่อไม่พอ"
"ขอบคุณนะคะพี่เคนนี่ใจดีจัง" ไม่เห็นเหมือนคนหล่อข้างบนเลยซักนิด 'ขี้งก'
"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ" พูดจบเคนสาวเท้าออกจากตรงนั้นเพื่อไปทำงานของตัวเองต่อ
"วิสกี้สองที่ค่ะ"
"ครับคุณผู้หญิง"
อีกด้าน...
ผมรีบเคลียร์งานเพราะจะได้กลับบ้านเร็วๆคนรอคงเบื่อแย่ นี่เธอก็ขอลงไปนั่งที่บาร์นานแล้วทำไมยังไม่กลับขึ้นมาอีก ที่ผมให้เงินไปแค่นั้นเพราะไม่อยากให้ดื่มเยอะพรุ่งนี้วันศุกร์เธอต้องไปเรียนไง คิดได้ดังนั้นจึงลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินไปดูที่กระจกใส
"ทำไมบาร์เทนเดอร์ยังเสริฟให้เธออยู่วะ" หนึ่งพันได้ไม่เกินสามแก้ว'แล้วทำไม?' ร่างสูงรีบสาวเท้าลงไปที่บาร์ทันที
"จีเบล"
"เฮียมาคัส~ทำงานเสร็จแล้วหรอคะ" ร่างบางส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้คนตัวสูงตรงหน้า
"....."ร่างสูงไม่ตอบแต่หันไปพูดกับบาร์เทนเดอร์แทน
"เธอดื่มไปกี่แก้ว?"
"แปดแก้วครับนาย" เขาให้เงินมาแค่พันเดียวดื่มแปดแก้วได้ไงวะ หรือไอ้นี่เห็นคนสวยเข้าหน่อยเลยเสริฟไม่อั้น
"เธอมีเงินจ่าย?"มาคัสเลิกคิ้วถามอีกครั้ง
"มีครับ คุณเคนให้เงินเธอเมื่อกี๊ครับ"
"ไอ้เคน!ไอ้เวรเอ๊ย!..ไปกลับ!"
"เฮีย~อย่าดุสิคะ~"
มือหนาคว้าแขนเรียวเล็กให้เดินตามเขาไป โดยมีสายตาหลายคู่จับจ้องมาที่เขาและเธอ ไม่มีใครที่นี่ไม่รู้จักมาคัสเพียงแต่สงสัยว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน
มือหนาเปิดประตูรถ จับร่างบางยัดเข้าไปนั่งแล้วรีบสาวเท้าไปนั่งฝั่งคนขับเสียงสตาร์ทเครื่องยนต์ของรถหรูดังกระหึ่มและขับออกไปอย่างรวดเร็ว
"เฮีย~โกรธเบลหรอ"
"....."
"เบลดื่มไปนิดเดียวเองน้า~"
"……"เขาเงียบ
"……"เธอเองก็เงียบ
เพียงไม่นานมาคัสก็หันหน้ามามองเธออีกครั้ง "ดื้อ!เมาหลับอีกแล้ว" เสียงทุ้มบ่นพึมพำออกมา ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงรถของมาคัสก็แล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่
"จีเบล...จีเบล!" เสียงของมาคัสเอ่ยเรียกปลุกคนตัวเล็ก
- ผู้เขียน
